2010

Het is eerste kerstdag 2010. De ochtend die traditioneel start met croissants en broodjes uit de oven. Een paar kleine cadeautjes en vooral rustig aan doen. 1e kerstdag 2010 alweer. Alweer bijna een jaar voorbij en wat voor een jaar. Het zal de mensen die mijn blog lezen niet zijn ontgaan dat 2010 op veel fronten niet mijn jaar was.

Januari van dit jaar was ik noodgedwongen op weg naar het verpleeghuis alwaar mijn moeder de rest van haar leven zou moeten blijven. Crisisopvang omdat het thuis gewoon niet meer ging. Ik liet mijn moeder achter en bijna een jaar later zit er een vreemde. Iemand die ons niet meer kent en ons ziet als gezellige mensen die langs komen. Van bijna elke dag zorg en samen de kerst doorbrengen naar bijna geen fysieke zorg en geen kerst meer samen. Van een flinke goed uitziende vrouw naar een oud krom en geestelijk en lichamelijk versleten mens. 1 jaar koste het …

Zakelijk was het ook geen feest het afgelopen jaar. De crisis hakt er uitzonderlijk hard in bij ons en de nieuwe regering heeft met de beoogde 200 miljoen besparing in ons vakgebied ook geen goed gedaan. Als er al een double dip was dan hebben wij die zeker gehad. We zijn er nog dankzij een schare bijzonder trouwe klanten die er alles aan deden ons het weinige werk dat er was toe te schuiven. Dankzij de bijzondere toewijding van mijn compagnon (en zonder twijfel meest vertrouwde vriend!) en de mensen die met heel veel trouw en toewijding voor maar vooral met ons werken zijn we er nog!

Een schoonvader die ook de aftakeling die gepaard gaat met Alzheimer niet meer kon verbergen. Een flinke vent die met hoofd omhoog trots en grappig in het leven stond inmiddels gedegradeerd tot een eenvoudige rustige man die eigenlijk ook niet meer voor zichzelf kan zorgen en volledig afhankelijk is van zijn vrouw. Een zware last voor de mensen er omheen die iedereen uiteindelijk met veel liefde en toewijding draagt. Mijn vrouw een groot voorbeeld voor velen als het gaat om toewijding voor ouders (ook die van mij!)

Ikzelf had nog veel meer dingen die ik niet ga bloggen maar die het leven met grote regelmaat uitzonderlijk zwart maakte en soms nog steeds maakt. En in die zwarte dagen was en is het soms moeilijk zoeken naar redenen om te ademen. Gelukkig heb ik kinderen die daar poep aan hebben en gewoon hun verdiende aandacht op eisen van hun vader. Dat helpt gek genoeg wel 🙂

2010 ook het jaar van nieuwe mensen in mijn leven. Begin van het jaar bijna 4 weken plat moeten liggen in verband met een hernia. Geen mogelijkheden tot communicatie behalve Twitter en mail enzo. Daar heb ik het afgelopen jaar een aantal mensen mogen ontmoeten die veel hebben bijgedragen aan mijn jaar. Sommige alleen virtueel en sommige van virtueel naar echt. Allemaal leuke, lieve, begaande en ontroerende mensen. Ik heb mensen zien komen, ziek zien worden en gelukkig ook weer beter. Antonie ging zo maar, Arjan Grolleman viel van de trap en verdween. Kanker nam een blogger die openhartig en intens zijn laatste momenten deelde voordat hij zijn leven liet beëindigen. Echt te veel om op te noemen!

Ook was 2010 het jaar dat ik de eer had (en heb) een heel proces mee te maken van het maken van een nieuw album. Zoeken naar een platenmaatschappij, onderhandelen en dan uiteindelijk de deal. Daar begint het. Het schrijven van nummers, demo’s maken en schaven aan tekst en muziek. Een keuze maken uit alles wat er is en dat uiteindelijk samen laten komen in een studio. Zang, instrumenten, koren en orkesten. Het is een eer dat helemaal en intens van dichtbij mee te maken. Durf zelfs te denken dat er een heeeeeel klein stukje van mij in het nieuwe album zit en dat is een onwerkelijk gevoel! En het aller mooiste is tijdens dit proces een aantal vriendschappen zijn ontstaan die verder gaan dan gewone vriendschap. Erika in het bijzonder dank voor je vriendschap en vertrouwen! Ik weet zeker dat je album een succes gaat worden!

Nieuwe vrienden is wel het credo van het afgelopen jaar maar zeker ook het verdwijnen van veel vriendschappen. Mensen die niet zo goed tegen neerslachtigheid kunnen en uiteindelijk opgeven. Omdat ze er geen zin in hebben of omdat ze niet genoeg kracht of bagage hebben je te volgen op plekken waar je zelf amper weet waar je bent. Vrienden komen en vrienden gaan en het afgelopen jaar heeft mij wel laten zien wat vriendschap nou uiteindelijk is.

Te veel om te vertellen te veel wat ik niet kan vertellen te veel dat ik niet wil vertellen! Te veel mensen die ik wil bedanken maar vergeet altijd wel iemand. Dank voor jullie steun, reacties, humor, aanwezigheid, liefde, tranen…

Dank jullie voor de lichtpuntjes in 2010!

Fijne kerst!

25 thoughts on “2010

  1. Lichtpuntjes blijven en zullen steeds groter worden. Dat moet je blijven geloven.
    Ik wens je veel kracht toe voor de komende tijd, maar goedkomen doet het zeker.

    Knuffels, Marjon

  2. lieve Menno,
    Jij hebt dit jaar heel veel indruk op mij gemaakt… de zorg om en voor je moeder… je openhartigheid over je gevoel!! Het meeleven met anderen … je humor!! . Menno blijf vooral schrijven! Het geeft mij in ieder geval een gevoel van samenhorigheid en warmte en ik denk veel mensen met mij!!
    Ik wens je oprecht een beter 2011 … en ik hoop dat je moeder een keer rust mag vinden!
    liefs Frederiek

  3. Je gaat erg diep Menno, ik kan je wel volgen, ik begrijp het ook. Nooit is beloofd dat leven simpel is, maar geeft ongetwijfeld ook veel rijkdom

    • En dit is slechts wegbrengen gedeelte van mijn jaar. Helaas staat de openheid van het internet mij niet toe helemaal open te gaan. Maar inderdaad naast armoede (en dan niet financieel) staat rijkdom te kijken. Dank je voor altijd mooie en lieve reacties!

  4. Lieve Menno, ik vind het fijn dat ik je in het afgelopen jaar heb leren kennen via twitter en je blogs. Ook ik heb ervaren dat er dingen op je pad komen waar je niet om hebt gevraagd en waar je toch mee moet handelen al hoe moeilijk dat soms kan zijn. En ik vind het knap dat je dat toch met ons deelt! Want door delen ontstaat saamhorigheid en dat helpt! Dus mijn wens is ook dat je blijft schrijven, Menno!

  5. Chapeau voor je openheid, je kwetsbaar opstellen en laten zien hoeveel een mens voor zijn kiezen kan krijgen en er toch niet onderdoor gaat. Dank je wel dat je ons wilt laten meedelen in je rijkdom.
    2011 wordt ongetwijfeld een prachtig jaar voor jou en je familie. Fijne feestdagen!
    Francine

  6. Jij bedankt voor jouw lichtpuntjes! Hopelijk deel je er nog veel met ons.
    Misschien niet altijd lichtpuntjes, maar toch zeker puntjes!
    Puntjes die het nadenken waard zijn!

    Groetjes,
    Sigrid

  7. Menno,
    A translate button magically appeared when I checked this post tonight, so I was able to read it. You have had quite a difficult year and have come through it with grace and charm. I admire your strength and honesty. Thank you for sharing this with us.

    May 2011 be everything you dream it to be. I wish you health, happiness and prosperity.
    All the best,
    M

  8. Zou je mij al die donkere plekjes willen laten zien? Hou ik je hand vast om vervolgens schaterlachend de uitgang of lichknop te vinden. Ik las ooit: “Als het leven geen zin heeft dan maakt het g*!~#+$! maar zin!”. 🙂

    Ik kijk uit naar wat 2011 jou en de jouwen mag brengen. Proost op het leven.

  9. Weer mooi geschreven Menno, blijf het vooral doen, zo blijven wij elkaar steunen, inspireren. Moge 2011 het jaar worden dat je verdient – vol tevredenheid. X

  10. Lieve Menno,
    ik “ken” je nog maar kort en heb het grootste deel van jouw jaar niet meegemaakt.

    Met wat ik hier lees, kan ik alleen maar hopen en wensen dat 2011 voor jou (en de jouwen) in alle opzichten een beter jaar zal zijn!

    Ik hoop daar vaak getuige van te mogen zijn 🙂

    Liefs van Lenneke aka @lentie

Leave a Reply to JolandaCancel reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.