En zo drijft ze langzaam weg…

Gisteren was ik bij mijn moeder.. ik probeer nog steeds zo veel mogelijk te komen. Het lukt gewoon niet elke dag helaas maar meerdere keren per week Zo ook gisteren.. Het was op zich mooi weer en we konden buiten onder de parasol zitten. Er vielen een paar druppels dus het was fijn dat we droog zaten.

Waar ik een paar maanden (voor mijn gevoel weken) nog tegen haar aan kon kletsen merk ik dat dit in rap tempo af neemt. Ze kan soms heel spontaan reageren en zeggen “Ja Menno ik was vanmorgen bezig in dit huis.. waar ik nog niet zo lang woon… “etc.. maar dat is zeldzaam…
Voorheen was ze in staat veel te vertellen al was het niet allemaal even in balans of coherent ze vertelde.. vandaag de dag gaat dat niet meer..
Het lijkt meer op brabbelen.. ik weet het niet anders te omschrijven. Ze verteld een verhaal en ik ben overtuigd van het feit dat het in haar hoofd glashelder is en dat wat ze verteld kan EN wal raakt.. alleen voor ons buitenstaanders is het niet meer te volgen.

En daarmee sluiten we al weer een periode af.. een periode waar ik (zei het op heel primair niveau) nog een soort van gesprek kon hebben met mijn moeder.

Wat rest is lachen, geintjes maken en veel contact.. de knuffel is het enige nog dat mijn moeder terug halen kan.. ze knuffelt nog steeds zoals ze deed … ik kan alleen maar hopen dat ze dat lang mag en wil blijven doen..

Menno

12 thoughts on “En zo drijft ze langzaam weg…

  1. Mooi, ontroerend & sad tegelijk!! Heel herkenbaar in my memory's! Dikke knuffel en dat je nog maar lang mag knuffelen en liefhebben! [Ik zag/ervaarde heel onverwacht een prachtige, onbeschrijfelijk mooie herleving destijds, ik hoop jij ook nog! Ookal is het maar heel even.. Koester en geniet van elk moment!] Kus!
    Qty.

  2. Periodes afsluiten is altijd moeilijk, helaas hoort het erbij. Herinneringen aan gesprekken zullen hierdoor weer veel dierbaarder worden.
    Knuffel Bien.

  3. Respect voor de waardigheid waarmee je met je moeder omgaat en haar in haar waarde laat. Liefdevol, warm, mooi en treurig…
    x
    Katja (ikweer)

  4. Lieve Menno,

    Het blijft moeilijk. Geniet nog van de mooie momenten al zijn ze sporadisch. Moeders, ja die willen we niet missen! X Marjon

  5. Het is eigenlijk een vervroegd rouwproces, steeds een stukje meer afscheid nemen en het lijkt me vreselijk. Een figuur of omhulsel te zien die je moeder is, maar die niet meer is zoals je moeder was. Geniet van wat ze je nog geeft en knuffel veel. Een vriendin van mij kwam erachter dat haar moeder op bepaalde momenten van dag iets meer herkenning gaf dan op andere momenten, misschien kan de verpleging je daarmee helpen (mocht het al zo zijn).
    gr. Marinka

  6. Je schrijft het precies goed: voor haar is het volkomen logisch wat ze zegt, alleen wij "niet alzheimers" …kunnen er geen chocolade van maken….
    Dit levend afscheid nemen is verschrikkelijk hard. Niemand zou dit eigenlijk moeten meemaken.
    Sterkte en ik volg je verhalen.

Leave a Reply to BienCancel reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.