Hoofdstuk 9: Alleen…

Klik voor vorige hoofdstuk

Toen ik eenmaal hoorde dat mijn moeder elke nacht aan het spoken was in haar huis pas toen werd het langzaam duidelijk. De vele vragen, de “wat heb ik je een tijd niet gezien jongen” en het vragen naar mijn vader die al 14 jaar dood was ten tijde van dit gebeuren. Mijn moeder had buiten het Alzheimer probleem nog een probleem… ze was alleen…

Alleen, een lastig definieerbaar begrip. Je kunt op vele manieren alleen zijn.. ik weet nog wel dat ik me enorm alleen voelde toen ik in de klas een windje wilde laten maar deze spontaan besloot zich op atomair niveau te veranderen in een natte wind… ik voelde me verdomd alleen… Je kunt je alleen voelen als je met je auto ergens in de middel of nowhere staat terwijl deze bovenop een steen geparkeerd staat… Je kunt je alleen voelen in gezelschap omdat je voelt dat je er niet thuis hoort.. Alleen komt in vele soorten en maten.

Mijn moeder was alleen, geen aanspraak voor grote delen van de dag, dat resulteerde in de situatie dat er geen prikkelingen meer waren. Er was geen uitdaging meer in de dag, ze werd niet meer uitgenodigd tot gesprek, discussie of anders. Het was altijd een gezelligheidsdier.. hoe meer mensen hoe beter.. Lekker kletsen op straat en in de winkel. Een praatje bij de pomp of gewoon aan de telefoon! Ik weet zeker dat ik die eigenschap over heb genomen.. Ik lul ook de oren van je kop.. er is werkelijk niets leukers als een volle wachtkamer binnenlopen en iets te hard “goedemorgen” te roepen… Er is altijd wel iemand die verschrikt opkijkt of wakker schrikt.. Ze kijken je een beetje meewarig aan en vragen zich af of ze wat gaan zeggen… De echte bikkels en bikkelientjes doen dat vanzelfsprekend.. de introverte niet en de aso slaapt verder..

Of op straat, liefst op een drukke winkelstraat.. gewoon iemand die voorbij komt gedag zwaaien en dan heel uitbundig alsof je samen minimaal 5 jaar de loopgraven van Normandië hebt gedeeld.. 9 van de 10 zullen zich tot diep in de dag afvragen waar in godsnaam ze je ook weer van kennen…  Heerlijk.. Een benzinepomp binnenlopen zonder praatje is bijna onmogelijk.. heerlijk… Maar zo was mijn moeder ook.. en nu was ze alleen…

Ze begon veel te praten in haarzelf, eerst als ze alleen was en later ook in gezelschap. Ik herinner me haar 70ste verjaardag.. Wij hadden wat georganiseerd bij ons thuis.. niets groots maar gewoon wat vrienden en familie die “onverwacht” in huis zaten toen we binnen kwamen. Ze was blij verrast maar heel stiekem bleef ze toch wat afzijdig op die dag. Wij dachten nog dat ze genoot en haar “kring” aan het bekijken was.. hopelijk met wat trots dat ze dat dan toch maar geflikt had… Van Extrovert naar Introvert… de eerste stappen naar alleen …

Niet alleen en toch alleen.. Een kamer gevuld met vrienden en familie en toch alleen.. Wegzakken in de diepe krochten van de geest… Heel langzaam als moeras…

Hou het in de gaten, eenzaamheid is een zware last die ogenschijnlijk gezonde mensen in no time kunnen transformeren tot zielige hoopjes niets.. het versnelt onrust, lichamelijke toestand en met name de geestelijke toestand. Achteraf .. “kijk je een koe in zijn reet” zei mijn opa wel eens… hadden we eerder moeten ingrijpen.. Het opnemen in het verpleeghuis was gewoon te laat.. Ze geniet nog wel van mensen om haar heen maar je ziet dat ze heel slecht om kan gaan met herrie, onverwachte dingen en  boze mensen.. Nou is er vaak herrie, gooit Joop (zijn naam is aangepast!) met grote regelmaat zijn shirt, broek en alles wat er verder uit te gooien is op de grond.. en rijd Harry (nee-heeee ook niet zijn echte naam) met grote regelmaat op hoge snelheid langs de mensen heen in zijn rolstoel (of er tegenaan!) …

Lag in een deuk van de week, een huiskamer hulp (verder een top mens hoor!) kwam naar mijn moeder toen we haar terug brachten van een rondje koffie in het restaurant.. het was even over 5 en ze eten in de avond meestal brood.. De (overigens top mens) deponeerde het bord met brood voor mijn moeders neus en zegt tegen haar “lekker eten Elly!! Lekker eten hoorrrrrr!!!!”ze zegt dat alleen op een manier dat ik per direct in de houding spring en me afvraag of ik nu of straks 40 pushups moet doen… Mijn moeder kijkt enigszins verbaasd opzij maar houd zich stil… de vrouw (overigens top mens!) komt terug met een vork en weer naast haar hoofd “hier Elly, een vork dat is makkelijker he Elly!! eet maar lekker hoorrrrrrrrrrrr!” terwijl ze de vork in een broodje prikt en deze richting haar mond doet gaan… Mijn moeder kijkt opzij en zegt precies wat ik dacht “zeg, je hoeft niet zo te schreeuwen,… ben niet doof!” … de vrouw (overigens een top mens!) keer nogal beledigd en ik voelde langzaam een druppel gaan.. had ik nou ook maar een 24 uurs luier gehad… Heerlijk.. repliek.. hoe dement ook..

Maar alleen blijft ze… alleen met veel anderen alleen.. alleen in haar hoofd… alleen met haar inmiddels onnavolgbare gedachte… alleen in haar eigen wereld om heel af en toe … heel soms door een deurtje te kijken en even voelen dat ze niet alleen is….

5 thoughts on “Hoofdstuk 9: Alleen…

  1. Pingback: Hoofdstuk 10: Vergeet me niet… - Menno Drenth's

Reacties zijn tof.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.