Volledig onverwacht zo maar weg…

Een ferme hand en een “aangenaam, ik ben Jan H” kreeg ik ruim 20 jaar geleden. Ik was in hun huis bij hun dochter. Een overvolle asbak op de tafel en restanten van een gezellige avond verspreid. Niet wetende dat de man een bloedhekel aan roken had was dat een bijzondere introductie met hem die een aantal jaren later mijn schoonvader zou worden.

Een wat klein gedrongen mannetje, stevig maar zeker niet dik. Een baard en een bril en nuchtere kijk op het leven. Gewoon zo’n man van “wat je ziet is wat je krijgt” Geen verborgen agenda en geen geslijm of gedraai gewoon “gewoon”. Een vakman in zijn werk, een loodgieter van de oude stempel en volgens mij de enige man die ik ooit in mijn leven heb ontmoet die ruzie maakte met Dudok (ja die van die gebouwen ja) omdat hij zag dat zijn manier van afwateren wel mooi was maar niet functioneel en vroeg om lekkage! (en oh heeft hij gelijk gehad).

Naast zijn vrouw, familie en kleinkinderen had hij 2 liefdes, zijn boot en Texel. Zijn boot was hem alles en ik herinner me de dag nog heel erg goed dat ik hem mocht helpen met het schilderen van de onderkant van zijn boot. Het was voor mij een soort ultieme bevestiging van “er bij horen”. Samen hebben we onnoemelijk veel dingen gedaan, als je zijn werk weg zou kunnen halen uit de plekken waar ik heb gewoond zou alles zonder twijfel instorten. Van kachel tot afvoer, van waterleiding tot CV. Alles wat ik daar van weet weet ik van hem.

Mijn vader is al 16 jaar dood en ik heb hem altijd als een soort “surrogaat” vader gezien. Niet zozeer voor advies of raad maar gewoon iemand waar je dingen mee deed die leuk waren om samen te doen. Klussen, vragen, leren en lachen.

Het was ook vreselijk te horen dat ook hij slachtoffer zou worden van die vreselijke ziekte die Alzheimer heet. Van een potente man die met snelle korte passen in het leven stond naar een oude man die al sloffende door het huis ging. Van zijn mondje klaar tot rustig en afwezig.

Een longontsteking niet lang geleden bracht een klap die lastig boven te komen was. Zijn geest zwak en nu ook zijn lichaam. Hoe hard zijn vrouw het ook probeerde hij was niet meer thuis te houden. Ik heb trouwens zelden zoveel toewijding gezien als het gaat om de relatie man en vrouw. Zichzelf volledig weggecijferd zorgde ze voor hem… dat zegt iets over haar maar ook heel erg veel over hem.

Mijn diepste respect had hij… de humor waarmee hij door het leven ging was fantastisch en is tot op de dag van vandaag in mij en vele anderen uit zijn leven aanwezig. Geliefd bij collega en vriend omdat hij was wie hij was. Een eigenschap die minder gewoon is dan het lijkt!

Vanmorgen heeft hij de laatste boot genomen en voorgoed vertrokken. En hoewel de geest zegt dat het “fijn” is dat hij niet verder heeft hoeven lijden zegt het hart dat we hem heel erg gaan missen.

Pa Hil.. dank! We zullen je missen.

Menno

ps Bri heeft er over geblogt en een berichtje achter laten voor haar is fijn en geeft steun! Lees hier haar blog  

26 thoughts on “Volledig onverwacht zo maar weg…

  1. He Menno, We hadden het er al een keer over; maar ik wens je nu heel veel sterkte, ik hoop dat je het ‘gevoel’ hebt dat het goed is, maar de pijn zal er niet minder om zijn. Gelukkig heb je Erikah. Huil, lach, praat en huil en praat. Het afscheid liep al een tijdje en dan toch nu ineens het laatste afscheid. Ik wil je bij deze laten weten dat ik met jullie meeleef; want het is niet gemakkelijk en dat wordt ‘t ook niet vandaag of morgen.

    Laat je gaan, gooi je gevoelens eruit en steun elkaar waar het maar mogelijk is. Meer kan ik niet zeggen, meer kan ik niet voor jullie wensen.

    Heel veel sterkte, hou je haaks, maar doorleef het..

    groeten Alexander van Netten

    (ik ken Bri niet, maar wens haar ook kracht)

  2. Het lukT me nu niet bij Bri te reageren, dus maar even zo:

    Damn meissie, wat een enorm verlies. En zo plotseling. Aan Menno’s blog te lezen was hij een geweldige man. Een prachtvader om te koesteren. Veel sterkte!

    Dikke knuffel!
    @susiwan

  3. Tjonge jonge.. Het blijft jullie ook niet gespaard de laatste tijd. Lieve Menno en je familie gecondoleerd met dit verlies. Dat jullie troost mogen vinden bij elkaar.

  4. heel veel sterkte voor jou, bri en de rest van de fam.
    klinkt als een geweldige mooie man de je hebt mogen kennen…

    x majel

  5. Beste Menno, wat een vreselijk bericht. Het was een lieve en gezellige man. Heb zo gelachen met Jan zal hem nooit vergeten. Heelveel sterkte met dit enorme verlies. In mijn hart ben ik bij jullie.
    Groet Chris

  6. gecondoleerd met het verlies en ook sterkte met het verwerken van dit verlies.
    hij is nu op zijn laatste reis met zijn boot, maar zeker laat hij heel veel goede herrinneringen en liefdevolle herrinneringen achter.

  7. Lieve Menno, las het al bij Bri op d’r blog, maar dat is ff snel gegaan. Heel veel sterkte de komende tijd, voor jou en Bri…Liefs

  8. Er is niets dat voorgoed verdwijnt,
    als men de herinnering bewaart
    Ik hoop dat de steun van je vrienden je troost bieden.
    En goede herinneringen het verlies verzachten.

    Oprecht gecondoleerd
    Jullie zijn in onze gedachten, in deze verdrietige tijd.

    Willem van Barneveld
    @Toewie

  9. Hoi Menno,

    Las net je ontroerend geschreven blog en net als de andere personen hierboven wil ik jullie condoleren met dit gemis en veel sterkte toewensen.

  10. Nu pas lees ik dit nare bericht. Ik heb direct op de blog van je vrouw gereageerd maar ook hier wil ik nog een keer zeggen: heel veel sterkte met het verlies van jullie vader, schoonvader en opa. Het is altijd te vroeg maar toch hoop ik dat jullie enigszins troost kunnen vinden in het feit dat hem (en jullie) ander leed bespaard is gebleven.

Leave a Reply to HeidiCancel reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.