Zo frustrerend!

Kort geleden was mijn moeder in het verpleeghuis heel naar gevallen. Ik ben daar toen ‘s avonds geweest en ze waren net klaar met hechten van haar wenkbrauw (zie blog post Bont en Blauw). Haar gezicht tekende blauw met geel gedurende de week die daar op volgde. Je kon goed zien waar ze gevallen was, de sporen waren duidelijk zichtbaar..

Afgelopen Zaterdag waren we bij haar en ze was heerlijk opgelucht. Ze zit inmiddels op een nieuwe afdeling welke na verbouwing heel erg mooi is geworden. Van het “oude” 60’er jaren look naar een frisse moderne en met name heel erg lichte look. Het is nu echt dag als je de huiskamer binnen loopt. De muren fris, leuke hoekjes met zitjes en kleuren.. ja echt een enorme verbetering.

Ook de hulp zit midden in de kamer, geen post apart in de gang waar ze zich terug trokken af en toe.. en soms iets te lang terugtrokken mijns inziens 😉 Dat alles zit nu midden in de kamer waardoor er veel meer toezicht is en meer dynamiek.

Mijn moeder knapte er van op, een mooie slaapkamer en ook daar alles licht en helder! Kortom het was een fijn bezoek. Ze lachte veel en was, voor haar doen, spraakzaam. Haar gezicht was inmiddels weer prachtig geheeld en van de hechting was niet veel meer te zien…

Zondagochtend, op weg naar het Noorden en uiteindelijk het zuiden voor opnames van “Hart voor Muziek” gaat de telefoon. Bri verteld me net te zijn gebeld door het verpleeghuis… ze is weer op haar gezicht gevallen….

De instabiliteit van mijn moeder baart me wel zorgen. Ondanks dat het verpleeghuis erg goed zorg draagt voor de veiligheid van de bewoners is vallen toch wel ernstig. De volgende keer breekt ze misschien wat of is er geen volgende keer? Is het de zoveelste stap naar minder? Je ziet ze zitten, de mensen die eigenlijk ook niet meer veilig rond kunnen lopen. Gevangen in een rolstoel waarvan ze niet weten hoe ze die moeten bedienen…

Ik moet er niet aan denken, ze loopt zo graag! Ze is in en op haar eigen manier nog steeds onafhankelijk en gaat en staat waar ze wil. Straks kan ze dat misschien niet meer omdat ze blijft vallen. Gevangen in haar hoofd en zo het er naar uitziet zeer binnenkort ook nog eens in haar lichaam…

bah…

 

6 thoughts on “Zo frustrerend!

  1. Ach wat enorm zielig voor je moeder,gadsie. Kan me zo goed voorstellen dat je daar verdrietig van wordt Menno. Sterkte voor allemaal.Knuffel

  2. Menno, hou het goed in de gaten, mijn moeder is 1 mnd geleden overleden aan de gevolgen van een val en naar nu blijkt schijnt een tekort aan vitamine B12 een oorzaak hiervan te zijn. Menno google hier naar en trek je conclusie. Menno sterkte voor je en hou een vinger aan de pols. Groet Wick

  3. Hoi Menno

    Dat vallen is inderdaad een zorgelijke zaak en hopelijk houdt de verzorging je moeder goed in de gaten. Wat anderen hier ook schrijven het is al triest genoeg. Ik neem aan dat jij/jullie regelmatig overleg hebben met de verzorging want bepaalde medicatie kan ook het vallen veroorzaken. De gevolgen kunnen dramatisch uitpakken. Sterkte en groet, Adriaan

  4. Ik wil hier wel wat zinnigs neerzetten maar ik zou niet weten wat. Het is gewoon oneerlijk en
    Inderdaad erg frustrerend.
    X

Leave a Reply to IngeCancel reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.