Aangifte Oost Europeanen

Mooi initiatief van de PVV, een site waar je de overlast kan aangeven van Oost Europeanen. Handig want mijn god wat heb ik daar een last van zeg. Waar je gaat kom je ze tegen. Met veel overlast klussen ze Nederland helemaal leeg. Waar “onze” jongens gewoon de radio keihard aanhebben op Sky of 538 en de 40ste rookpauze nemen al fluitende met een pot bier in de handen naar al het moois dat voorbij komt staan die klote Oost Europeanen gewoon door te werken. Belachelijk… echt waar.

Ze werken zonder radio, schreeuwen niet naar elkaar en over het algemeen zijn ze niet zo fluiterig naar het schone Nederlandse damesvolk. Die etters werken van ‘s ochtends 7 uur tot een uur of 8 ‘s avonds en leveren vaak ook nog goed werk ook. En als klap op de vuurpijl doen ze dat ook nog tegen concurrerende tarieven. Echt belachelijk vind ik het, een overlast waar ik niet meer tegen kan.

Dus ik ben er klaar mee, ik heb een lijst gemaakt van alle overlast veroorzakende Oost Europeanen welke ik straks allemaal ga melden op de site van de NSB .. eeuuh sorry PVV natuurlijk. Daarbij doe ik een lijst van overlast veroorzakende honden bezitters welke moeten leren dat een hond moet poepen in het gras en niet bij mij voor de deur. Tevens stuur ik een lijst in met overlast veroorzakende politici die woord houden, autobezitters die in de file staan en mij het doorrijden beletten, twitteraars die mij niet beantwoorden of retweeten, facebookers die hun profiel afschermen en uiteraard al die vervelende valentijn kaarten sturende monsters die mij WEER vergeten zijn.  Misschien doe ik wel een voorstel al die overlast veroorzakende mensen een plakkaat op te plakken.. iets met een rondje of een vierkantje op hun jas.. kunnen we ze makkelijker herkennen!

Dat ga ik zo lekker doen, maar eerst even uitleggen waar de kraan komt aan de aannemer…

ps iemand die het Pools machtig is en weet wat het Poolse woord voor kraan is?

Whitney, oh ja ik moet ook wat zeggen!

Het was weer zover hoor, een artiest stierf afgelopen week. Vreselijk is het als iemand sterft en zeker als het geen natuurlijke dood is en op jonge leeftijd. Het meest stoort me dan de hype die gaat ontstaan rond iemand. Voor je het weet zijn ze heilig verklaard waar je bij staat. Van sterveling naar gestorven godin.

Iedereen draait de nummers (dat begrijp ik dan nog wel) en heel bekend Nederland verdringt zich voor de microfoons en camera’s om maar te laten zien hoe verschrikkelijk ze het vinden dat “ze” dood is. Een groot gemis voor ons allemaal, de wereld verliest een pracht mens en het ene superlatief overstijgt het andere. Voor mij niets meer of minder dan wederom een manier om aandacht op jezelf te vestigen via het lijk van een ander.

Want laten we nou even heel eerlijk zijn, ze was in de jaren 80 hot en ja dat kan ik weten want ik leefde mijn puberleven in die jaren. Mooie songs en tot dat schreeuwer Mariah Herrie voorbij kwam een van de weinige mensen die zo mooi hoog en strak kon zingen. Ballads en pop het maakte niet uit, ze had soul in haar stem. Maar toen was het voorbij, ze zakte in aanzien en niets is erger voor een ras artiest dan weg te zakken in vergetelheid.

Ze had het allemaal, geld, mooie carrière en ooit een goede relatie waar een mooie dochter uit kwam maar dat was niet genoeg. De druk van het willen scoren en de aanwezigheid van geld deed wellicht haar besluiten poedertjes te nemen. Ze vond zelf dat ze niet verslaafd was maar dat ze een slechte gewoonte had (citaat). Nou weet ik het niet hoor maar als je moeder bent van een dochter en nogmaals alles hebt wat je hartje begeren zou kunnen wat de f**k doe je dan met die zooi?

Nu is ze dood en laat een dochter achter van 18 die schijnbaar zelf ook al zelfmoord wilde plegen.. nee dan heb je het echt goed gedaan. Ze heeft echt iets achter gelaten op de aardkloot waar we als mensheid niet zonder hadden gekund. Ik heb er geen medelijden mee, de keuze om jezelf naar de klote te helpen neem je zelf en niemand anders. Ik vind het eigenlijk diep triest…

En dan de onbeschaamde zelfbevlekking op TV en radio van al die mensen die huilen om haar dood.. en ik die daar dan weer een blog over maak. Diep triest is het dat je op je 48ste dood moet gaan omdat je schijnbaar niet in staat bent een beetje orde in je leven te scheppen. Jammer.. maar aangezien ze al niets meer deed wat betreft muziek zal ik haar niet meer missen dan gisteren. Vorig jaar wilde niemand haar zien of horen en ze gaat dood en Sony gooit de prijs van CD’s omhoog, I Will always love you wordt door 397 artiesten opnieuw uitgebracht en.. en … en .. heilig verklaard…
Hoop dat haar dochter voldoende steun krijgt van mensen die in een normale wereld leven zodat zij de kans krijgt een goed en gezond leven te leiden… van haar moeder hoefde ze het in ieder geval niet te hebben. Klote drugs!

 

Oh, dat wist je al?

Een voor mij nieuw fenomeen sinds kort. Sprak een maatje via een ouderwets telefoon gesprek, je weet wel waar je tegen elkaar praat, en ik had mijn maatje al even niet gesproken. Hartstikke leuk om elkaar weer eens te spreken, even bij praten als ouwe mannen… leuk.

“Hoe gaat het?” Vroeg hij en met veel goede moed begon ik te praten over van de week. Wilde net beginnen over mijn leuke avond met junior en terwijl ik de woorden zocht was hij me al voor. “Was leuk he naar de film met je zoon, laat terug ook. Was het wat dat Star Wars 3D?”
Toch wel een beetje teleurgesteld antwoorde ik “ja was wel tof” wetende dat er niet veel meer over te vertellen was omdat het al bekend was.
“Oh en van het weekend ” begon ik … “ja je was schaatsen he? Met je dochter… gaaf man…”

Enfin zonder een volledige transcriptie van het gesprek te geven was het wel duidelijk. Mijn deelzucht had er toe geleid dat in grote lijnen mijn bezigheden wel duidelijk waren geweest. Gelukkig hadden we nog voldoende te praten maar het maakte wel iets los..

Soms lijkt het net alsof iets pas echt is als je de wereld om je heen laat weten wat je doet. Alsof het niet gebeurt is als je het niet deelt. Waar voorheen de dingen die je deed een geschiedenis creëerde met de persoon waarmee je dat deed is nu je geschiedenis er 1 die gedeeld is.

Vind het nog steeds geweldig om dingen te delen zoals gekke situaties of rare, mooie of ontroerende foto’s maar twijfel steeds vaker aan wat ik deel.

De dingen die ik mee maak met vrienden of geliefden zijn wat een vriendschap of liefde uniek maakt. Je kunt er later over praten of herinneringen ophalen met hen waarmee je dat moment deelde. Je kunt aan de rest een mooi (lees sterk) verhaal vertellen over hoe leuk het wel niet was.

Als ik zo door ga hoef ik in de toekomst alleen nog maar een verwijzing naar een tweet of statusupdate te maken tijdens een virtueel biertje met mijn virtuele vrienden aan een virtuele bar.

Weet niet waarom maar het klinkt toch een stuk minder aantrekkelijk dan nat van de regen een warm café inlopen om gezellig met je maatjes bij te kletsen tot in de late uurtjes..  vind je ook niet?

Onderwereld

Ik twitter al weer even, een kleine 3 jaar inmiddels. Er is wel heel veel veranderd de laatste jaren. Van een kleine community naar een zeer groot netwerk gaat niet zonder winst of verlies van dingen. Waar je voorheen nog “echt” contact had met mensen is het inmiddels toch meer “zenden” geworden. Ik kan ook niet meer alles bijhouden van iedereen. Het zou een dagtaak zijn en net als de meeste andere simpele zielen in het leven moet ik die uren gewoon inzetten om een paar boterhammen bij elkaar te verdienen.

Dus minder aanwezig op twitter… Wat me ook opviel is dat het een beetje MSN achtig aan het worden is. Heel veel gesprekken tussen mensen (als je beide volgt kun je dat rustig meelezen). Heel veel accounts zijn door schade en schande weg of op slot gegaan. Iets te veel gedeeld en iets te makkelijk de DM in met nummers enzo.

Een hele substroom is er ontstaan. Ik las een blog dat twitter mooi vergeleek met een wereld, en in die wereld heb je landen en steden. Van veel “inwoners” tot weinig. Sommige mensen hebben een heel land om zich heen verzameld, sommige een respectabele stad en anderen doen het met een klein dorpje ergens in het Noorden.En net zoals in de gewone wereld heb je leuke en minder leuke plekken. Sommige straten verblijf je met veel plezier en andere durf je eigenlijk niet meer na 22:00 te benaderen. Op twitter niet anders, er is een hele “onderwereld” ontstaan waar anonieme accounts elkaar de vreemdste dingen toedichten. Kan erotisch getint zijn of haatdragend maar vaak wel over het randje (althans mijn randje).

Op zich wel grappig om die straten eens te bekijken, je kunt waar de deur open staat gewoon even schaamteloos naar binnen gluren en lezen wat die persoon bezig houd. Het grappige is dat achter dat account dus iemand zit. Ik stel me dan altijd voor dat hoe onherkenbaarder de AVA en omschrijving is de meer die persoon te verbergen heeft. Sowieso achter een slotje is bijzonder maar daar kan ik wel wat redenen voor verzinnen waarom je dat wilt. Soms kruipen de onderwereld schrijvers naar boven en vallen ze een normaal account lastig omdat die persoon te naief was of te goedgelovig. Dan is een slotje wel handig.

Het is een grappig verschijnsel die onderwereld waar voornamelijk mensen die wat te verbergen hebben samen klitten om welke reden dan ook. Ze schamen zich voor wat ze graag willen doen of ze weten dat het eigenlijk niet helemaal door de beugel kan of ze verstoppen ze zich voor hun partner. Soort virtuele Rosse buurt 🙂 alleen kun je dan zonder snor, lange jas en hoed rondlopen. Stel nou dat je echt iemand tegenkomt die leuker is dan je dacht.. wat dan? Want is die persoon in het echt wel hetzelfde als zijn of haar digitale alter ego?  Godzijdank hoef ik er niet rond te struinen 🙂

Twitter is in alle opzichten een grote wereld geworden waarin veel goeds maar evenzoveel vervelends gebeurt. Nep accounts, alter ego’s en halve waarheden of white lies. Jammer maar een onvermijdelijk gevolg van iets dat populair is. Ben blij met de mensen die ik lees en waar ik mee communiceer (op welk medium dan ook) en een aantal springen daar uit omdat het mensen zijn die in een zelfde schuitje zitten of dezelfde problemen kennen. Soms ook gewoon omdat het lekker kan zijn tegen een “vreemde” aan te praten.

En dat “vreemde” maakt alles juist ook lastig, aangezien het bijna een dating site is geworden loop je natuurlijk altijd de kans als goedgelovige man/vrouw af te spreken met iemand die dan helemaal niet zo leuk blijkt te zijn. Zelfs mensen die alles compleet hebben zoals AVA en bio kun je wat dat betreft niet geloven op hun woord. Een bio is natuurlijk zo gemaakt en een identiteit zo aangenomen. Dat is best een angstig idee, zeker voor de generatie die er aan komt. Waar je vroeger alleen maar hoefde te waarschuwen voor mannen met lange jassen en “ga niet mee zelfs niet als je een snoepje krijgt” moet je nu een weg vinden om de kinderen van nu te leren hoe ze om gaan met open media als dit.

Moet er niet aan denken dat een smoothtalker op twitter contact krijgt met mijn dochter als “Jim van 12” die een stevige Jan van 40 blijkt te zijn. Een afspraak is zo gemaakt en voor je het weet heb je een probleem. Wat dat betreft is het net MSN geworden op de sociale media. Hoe ik dat ga overbrengen aan mijn kinderen zonder ze zo bang te maken dat ze niets meer willen is me nog een raadsel. Een dosis gezond verstand en beetje controle is wellicht de manier .. hopelijk dat ze zo verstandig zijn.. want hoe goed je ook bent.. als je ook in de “onderwereld” gaat leven kom ook jij ooit in aanraking met iemand die niet is wie hij/zij zegt dat ie is…

Na de Facebook moorden is het wachten op de eerste twitter verkrachtingen of kindermishandeling… want dat gaat gebeuren dat staat net zo vast als een motor met zijspan in de file bij Vianen! (Quote: Kooten en de Bie)

13 hele jaren!

1999 in de avond stak de blaag zijn kop om de hoek. Blauw omdat mijnheer het nodig vond trapeze te spelen met de navelstreng en deze hopeloos om zijn nek had gedraaid.

Geel omdat mijnheer zijn systeem niet lekker werkte en Bilirubine zijn systeem vervuilde (leek wel een banaan zo geel) en dat mijnheer de borstvoeding gewoon niet prettig, genoeg of lekker vond. Hij ging aan de fles en alles was helemaal top..

Gek van alles wat leeft en groeit maar niet te dichtbij en zeker niet iets dat kan prikken. Dat resulteert in een valpartij waarbij zijn vader hem op de rug 100 miljoen kilometer naar beneden moet slepen terwijl mijnheer na de stress op zijn gemak in slaap valt op mijn rug.

Elke Dino wist hij te benoemen, duizenden euro’s zijn gestopt in zijn dino verslaving en de Schleich fabriek draaide zijn beste jaren met hem als vaste klant. Zelfs het lopen en nadoen van de Ceratosaurus nasicornis (of zoiets) was geen probleem!

Geen idee wat te doen, een eerste is uitvinden en proberen. Falen en slagen…

Gisteren kwam de 13 om de hoek kijken. Alweer een jaar verder. Cito, voortgezet onderwijs, snorretje 😛 en baar in de keel. Lekker met hem naar de bioscoop geweest gisteren avond. De late voorstelling tot middernacht. Genoten van zijn gezelschap, lekker wat eten, praten en rondneuzen in de winkels voor aanvang van de film. Het verbaasde me hoe goed je al een gesprek kunt hebben met hem. Behalve humor is er ook gewoon goed mee te praten. We hadden nog wel wat onderwerpen waarvan enkele hele moeilijke maar dat gaat spontaan en makkelijk.

Bizar hoe snel die 13 jaar voorbij zijn gegaan en wat te gek om te zien wat voor een persoon zich aan het ontwikkelen is. Vooralsnog ben ik apetrots op wat hij is en denk dat ik nog trotser ga worden om wat hij kan worden.

Het was ook een soort mijlpaal, een afscheid van het hulpbehoevende mannetje dat inmiddels zichzelf al aardig weet te redden en hoewel me dat beangstigt vind ik het ook fantastisch om te zien en mee te maken! Gelukkig komen er nog 2 achteraan 😉