3950 gram

 

3950 Gram en even half 2, 3 jaar geleden kwam na een helse bevalling de jongste om de hoek kijken. Een onverwachte maar niet ongewenste aanwinst op wat er al was. Zijn eerste levens minuten waren spannend, heel spannend omdat hij “het niet deed” Adem tekort bij de geboorte omdat alles (te) lang duurde. Heen en weer geslingerd tussen moeder en kind keek ik toe hoe de kleine man slechts enkele seconden na de geboorte van moeder werd weggenomen en afgevoerd. “Kinderarts naar bevalling 3.. SPOED” riep de intercom terwijl ze met het ventje van 3950 gram naar de naastgelegen ruimte liepen…

 

Door de ruggen heen zag ik lampen, doktoren, buisjes, slangen en keihard werkende verplegers en zorgverleners. Het geluid van een zuigende pomp en de ijselijke afwezigheid van een huilende baby. “Het zal toch verdomme niet” was mijn gedachte en alles wat ik doen kon was toekijken links en rechts zeggen dat het allemaal goed ging en zou komen… helemaal zeker wist ik dat niet!

 

En met een schreeuw van verlangen naar zuurstof kwam het blauwe ventje tot leven en kleurde langzaam roze zo als een baby hoort te zijn. Enkele minuten later kon dat mooie kleine wonder alsnog naar zijn moeder en konden we samen de naam uitspreken die hij zou krijgen… “Nick”

 

Vanmorgen kreeg hij een fiets, zijn eerste met zijwieltjes en een vette slang op het frame. Ingepakt in de kamer stond hij te wachten en als een kind zo blij (waar zou die uitspraak toch vandaan komen) was hij met zijn fiets. Op de school van de 2 oudste kreeg hij in groep 8 (waar hij elke ochtend mee naar binnen gaat en de meester een handje geeft) een extra cadeau .. de klas heeft voor hem gezongen terwijl hij voor de klas op een tafel stond. Als extra gaf de meester van Groep 8 hem nog een klein cadeau en de meester wist precies wat hij mooi zou vinden… auto’s!

 

En zo liep hij trots met auto’s in zijn handen naar zijn fiets … En zo was het dat zijn vader met gekromde rug, nat van het zweet gelukkig toch achter zijn jongetje kon lopen en hem duwen en begeleiden op de grote weg.. met zijn grote fiets.. dat bulletje wat 3 jaar geleden wat last had met opstarten 🙂

 

13 thoughts on “3950 gram

  1. Gefeliciteerd met je mannetje! Mooi omschreven weer! Helaas herkenbaar, maar gelukkig is alles goed gekomen bij jullie Nick

  2. Wel een beetje aan de late kant, maar des te meer gemeend,
    Hartelijk gefeliciteerd met Nick, jullie grote “kleine “man……. X
    Liefs Els

  3. Was bijna zelf blauw bij het lezen van het eerste deel!
    Gloeiendegloeiende ik las het met ingehouden adem!!!
    Wil je NOOIT maar dan ook NOOIT meer zo spannend schrijven meneer Baklap!
    Ik bleef er haast in…
    Mooi man dat je een kereltje met de naam Nick mocht verwelkomen, spannende tijd bij de geboorte maar een sterke wil om te leven, zoon te zijn van een trotse pa en een lieve moe.
    Schept een band voor het leven.
    Gefeliciteerd pa, moe, beide broers/zussen met Nick!

Leave a Reply to FroukjeCancel reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.