Waar je even niet aan denkt!

Ik heb jaren geleden met mijn moeder afgesproken dat ik gemachtigde op haar rekening zou worden. Mijn vader was net overleden en uiteindelijk was ze maar alleen. Ze vond het een fijn idee als ik in staat was haar te helpen bij financiële dingetjes zoals overmaken etc. Ze moet een vooruitziende blik hebben gehad want een aantal jaren later had de Alzheimer bezit van haar genomen en waren we al snel op een punt dat er gekeken moest worden naar of ze nog wel in staat was om beslissingen te nemen.

Gemachtigde dus… Ergens in 2010 was het evident dat mijn moeder niet meer in staat was beslissingen te nemen en daar de gevolgen van te overzien. Ik heb toen een volmacht gekregen over haar zodat ik mag spreken en handelen namens haar. Fijn voor mij want dan kan ik alle uitwassen die opgebouwd zijn in de jaren met  ranzige tele-marketeers oplossen en waar nodig beëindigen. Het nadeel, als je dat een nadeel mag noemen, is dat ik natuurlijk ook verantwoordelijk ben voor de cash. Ik moet dus jaarlijks een verantwoording afleggen aan de rechtbank. In die verantwoording doe ik verslag van de kosten en de baten etc zodat de rechtbank er oog op kan houden dat een en ander eerlijk verloopt.  Nou moet ik met die verantwoordingen jaaroverzichten mee sturen… en daar liep het even mis…

Tijdens het zoeken naar de jaaroverzichten viel het me al op dat ik sowieso geen post meer kreeg van de bank. Nou kan het zijn dat, in deze tijd waarin we met zijn allen massaal de bankwinkel uitgejaagd worden om toch maar in vredesnaam zoveel mogelijk via het “Internet” te doen, deze alleen digitaal te verkrijgen zijn. Een zoektocht over en door de digitale archieven levert me niets op. Elke keer als ik een overzicht wil opvragen digitaal krijg ik slechts die van mij zelf te zien (ING bank, rekeningen allemaal gekoppeld) en daar zit de rechter niet op te wachten naar ik aanneem. Goede raad is duur dus ik besluit de telefoon te hand te nemen en voor het luttele bedrag van 10 cent per minuut te luisteren naar 100 miljoen miljard mogelijkheden om advies, leningen, storneringen en hypotheken te verkrijgen.

Na vele minuten geduld lukt het me iemand aan de telefoon te krijgen en ik doe mijn verhaal. Aan de andere kant is de man druk bezig met het kloppen op het toetsenbord. Hij weet me te vertellen dat het adres waar de overzichten naar toe gaan het oude adres van mijn moeder is. Ik vertel hem dat ze daar al een kleine 4 jaar niet meer woont en de man geeft aan dat inderdaad de post retour kwam en derhalve is stop gezet. Op de vraag of ik het adres kon aanpassen kreeg ik helaas nee te horen. Ik was wel gemachtigd op de rekening maar had geen volmacht op de rekening. De volmacht is wat je nodig hebt om persoonsgegevens te wijzigen. Mijn eerste vraag, na een diepe zucht, was “hoe regel ik dat?” De man aan de andere kant geeft aan dat dit soort zaken nou net wel weer via het bank kantoor moeten. dat heeft te maken met identiteitsbewijzen etc. Zijn verhaal klinkt heel redelijk en ik vraag hem de procedure. Ik kon er heen en dan zouden ze het zo kunnen regelen. De papieren mee van de rechtbank en het verhaal doen was volgens hem de manier. Het zou allemaal snel kunnen…..

Vandaag was het zo ver, ik had met veel pijn en moeite tijd kunnen maken om naar een kantoor, waar er inmiddels niet veel meer van zijn, af te reizen. Gewapend met volmachten, identiteitsbewijzen en een hoofd met vragen. Eenmaal aangekomen doe ik mijn verhaal en het antwoord… “We faxen het naar het hoofdkantoor en dan lossen ze het op…” Op mijn zwaar geïrriteerde vraag of ik dat niet zelf had kunnen doen vanaf kantoor of huis kreeg ik het veelzeggende antwoord… “ja”

Gloeiende gloeiende… dan wel dan niet dan wel dan niet .. knettergek van die banken.. Willen jullie alsjeblieft een keuze maken? Of verjaag ons uit de bankwinkel (verschrikkelijk woord ook “Bankwinkel”) of laat ons toe.. Nu zit alles er tussen en weet niemand inclusief jullie eigen personeel aan de telefoon niet meer waar je wat moet doen. Mijn en ik denk die van veel andere  dank zal enorm zijn.

Het arme meisje achter de balie accepteerde mijn excuses die ik uiteraard maakte na mijn betoog over wat handig is en niet. Ze begreep dat ik het vervelend vond… gelukkig 😛
Ik was voor nog een reden in dat mooie centrum van Hilversum. De afgelopen jaren is mijn moeder ernstig in verval geraakt. Van een “gezonde” stevige moeder naar een scharminkel van een dikke 40 kilo. Vel over been is tegenwoordig. Het vervelendste is dat ze geen kleding meer heeft omdat ze zo klein is geworden. Er moest dus kleding bijkomen.

Ze zit de hele dag en ligt de rest dus de kleding keuze is al beperkter. Dan vind ze het vreselijk om iets over haar hoofd getrokken te krijgen EN ze heeft het snel koud… uh-huh… ga er maar aan staan. Omdat ze zit kan ze niet echt meer een pantalon aan. Joggingbroeken dan maar? Ik maak er wel een gabbertje van…

Daar sta je dan als kerel van bijna 2 meter te snuffelen op de dames afdeling van een kledingwinkel. Vestjes, truitjes, broeken, hempjes ja zelf het ondergoed kwam voorbij. Het mooie en trieste is dat je gewoon merkt dat het mensen opvalt. Gelukkig zijn er ook een hoop die net als ik “leven en laten leven” als motto hebben en denken “whatever turns you on..” .. .. eeuuhh ho wacht even dat bedoel ik anders.. nou ja fok it.

De maat, medium naar large was de opdracht… maar eeuuhh waarom is er geen gereguleerde maatgeving? Crisis dan weer in M dan weer in 38 dan weer in ms KNETTERGEK! Elke winkel weer vragen “eeuuhh mevrouw, medium tot large aan welke maat moet ik dan hier denken?” en elke winkel keken ze me och een beetje meewarig aan. Wederom.. boeien! Ik heb een aantal broeken kunnen scoren die lekker zitten. Warm en losjes zodat ze geen beknelling krijgt tijdens de lange dagen zitten. Een truitje en een vestje en een half miljoen sokken.

Ik ben er nog lang niet maar ik wilde eerst maar eens proberen wat dit deed en of de maten wel goed waren. Morgen weet ik meer als ze het geprobeerd hebben bij haar. Ik heb de bonnetje maar bewaart…. bij het officiële “Bewindvoerder” stuk.

Ja dat alzheimer … je kunt er maar druk mee zijn!

12 thoughts on “Waar je even niet aan denkt!

  1. Hahahaha oh Menno, ik zie al je staan in de winkel! Arme jij! En wat lief dat je dit doet! Maarre…. de eerste vraag die in me opkomt: kan Erikah je niet helpen? Overigens is het weer enorm herkenbaar. Mijn zus en ik hebben dit een paar maanden geleden gedaan. Mam moest nieuwe kleren, alleen zíj was wat flinker geworden. Maar ook zij kan geen strakke kleding verdragen en alles moet dan ook heel los zitten. Een uitdaging om leuke kleding te vinden in de juiste maat! En dan zijn wij nog vrouwen. We hebben uiteindelijk vijf kledingssets uitgezocht en zowaar, alles was goed! Mam fleurde ook helemaal op van de passessie, geholpen door een verzorgende en ons. Dat getut met haar vond ze wel wat. Jammer dat ze de week erop niet meer wist dat we nieuwe kleren voor haar hadden gekocht ;-). Ik hoop heel erg voor je dat alles goed is wat je hebt uitgezocht voor je moeder, dan hoef je tenminste niet nog eens dit te doorstaan :-D. En die bank…. een grote zucht….

    • Ja vanzelfsprekend kan en wil Erika helpen alleen samen dit doen is niet altijd mogelijk qua tijd 🙁 Vandaag geen tijd samen dus helaas. Voor mijn moeder is het helaas echt alleen maar noodzaak dat we kleren kopen, zelf heeft ze er geen weet meer van. Hoop wel dat ik een beetje wat heb kunnen uitzoeken wat er staat .. wil toch wel dat ze er een beetje knap bij zit/ligt.

      Dank voor je reactie!!!

  2. Die bureaucratie, daar word je toch helemaal simpel van. Goeie eyeopener want met onze ouders moeten wij er ook een keer mee aan de gang. En die kleding….bij ons in huis hebben sommigen vaak van die synthetische zweetbloesjes aan. Ik hoop dat je lekkere soepele katoenen truitjes en broeken hebt uitgezocht 🙂

  3. Heel druk. Mijn moeder kon geen lange broeken meer aan. Daar moest ik heel lange ritsen in laten maken . Van de hiel tot haar middel. Gedoe hoor. Maar dat alles doe je toch met liefde.

  4. heftig weer allemaal Menno, die bankzaken dat zijn wel de dingen die je dreigen tot het in de gordijnen klimmen hè.
    Die kleding is een ander verhaal als ik lees 40 kg en dan de maat medium/large dan denk ik ‘zal mij benieuwen’ maar strakke kleding is uit den boze natuurlijk. Goed hoor die joggingbroeken, lekker zacht en warm en een lekker sweatvest is ook zo gek nog niet als ze het snel koud heeft. Wat maakt het uit, een oude dame mag er ook fleurig uitzien in een comfortabele huispak.
    Hold on Menno.

  5. Mijn vader is dikker geworden sinds hij in het verzorgingshuis woont. Had de gewoonte om alles wat eetbaar was gewoon in zijn mond te stoppen. Nu hij in een rolstoel zit beweegt hij helaas niks meer, maar komt hij vanzelf ook niet meer in de verleiding om overal te snaaien.
    Ik denk dat wij alles vwb bankzaken nu goed hebben geregeld …..

Leave a Reply to martyCancel reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.