30 Juli is altijd een aparte dag. Net even anders als de andere dagen. 30 Juli is de dag dat (vandaag) 77 jaar geleden mijn vader het levenslicht zag. 61 jaar lang heeft hij er van mogen genieten en voor zover ik weet heeft hij dat met volle teugen gedaan.

Ik moest eerst zelf vader worden om er achter te komen wat het is om vader te zijn. Als puber er heilig van overtuigd dat ik nooit zo zou worden als hem. Nu, een forse periode na mijn pubertijd weet ik inmiddels beter. Ik zou apetrots zijn als ik me kon meten met hem. Als ik slechts 25% van hem in mij heb dan ben ik al blij.

Het is mens eigen om na verloop van tijd de slechte dingen van iemand die niet meer is te vergeten en een voetstuk te creëren voor zo iemand. In mijn geval niet anders, ik heb niets dan goede herinneringen aan die man. Een hardwerkende goudeerlijke man die door zijn eerlijkheid vaak niet bereikte wat hij graag had willen bereiken… simpelweg omdat hij niet over lijken ging. Ik denk dat hij daar best wel eens verdrietig over was.

Ik zou hem graag willen vertellen dat juist die eigenschap hem maakte tot wat hij was en dat die eigenschap er aan bij heeft gedragen dat wij (zijn kroost) zijn waar we nu zijn. Engelen geduld had hij… Uren kon hij met zijn kleindochter bezig zijn, zo verschrikkelijk trots dat hij dat mocht doen. Een tweede kans om lekker met een kind bezig te zijn zonder de beslommeringen van carrière en  vooruit komen in het leven. Gewoon genieten…

Elk jaar op deze dag denk ik iets meer aan hem, had hem graag nog bij me gehad om te laten zien wat er van ons allemaal geworden is. Ik had hem graag mijn kinderen laten zien en had graag gezien dat mijn kinderen hun opa nog hadden. Maar dan kom ik bij mijn moeder vandaan en weet ik dat het beter is zo. De man was 1000 keer gestorven als hij zijn vrouw zo had zien aftakelen maar ik weet zeker dat hij haar zo lang als mogelijk was thuis had gehouden. “Gelukkig” heeft dat nooit zo hoeven zijn en bleef hij voor eeuwig jong…

Vanavond drink ik er 1 op hem en feliciteer hem in gedachte, denk terug aan zijn ontroering bij de geboorte van de kleinkinderen die hij wel heeft gezien en de tranen die vloeide toen ik mijn diploma had gehaald (tegen all verwachtingen in 😉 )

Pa .. gefeliciteerd ouwe! na al die jaren mis ik je nog steeds elke dag…

Gisteren zaten we tv te kijken wat op zich een zeer gebruikelijke bezigheid is zo ‘s avonds op de bank. De film die we hadden gekeken was afgelopen en daarna kwam SBS Hart van Nederland (toen ik nog actief geluidsman was  noemde we dat vroeger gekscherend “Hard door Nederland” omdat we altijd weinig tijd hadden ergens te komen) Had niet zoveel zin om te zappen dus beleven we kijken.

Gek genoeg is het een vermakelijk programma en hebben ze zich in de afgelopen jaren goed weten te nestelen op de zender. Populair bij velen (als ik het goed begrepen heb). In deze aflevering was een verhaal over kittens die gevonden waren. De kittens waren losgelaten langs de snelweg en zijn bemerkt en opgepikt door een man die daar toevallig stopte om iets te eten te halen o.i.d. (of iets dergelijks – vertaling). De man vertelde in geuren en kleuren hoe hij de kittens gered had en was terecht trots.

De man was Nederlander maar je kom aan zijn gezicht zien dat zijn voor familie hoogstwaarschijnlijk niet uit Spakenburg kwam maar ergens uit het Midden Oosten. Zij Nederlands was zo zo, niet slecht maar er was duidelijke een tongval die weggaf dat hij meertalig opgevoed is. Ik moest best goed luisteren om te verstaan wat de jonge kitten reddende held vertelde. Eind goed al goed toch?

Een item of 2 verder ging het over de ingestorte mast bij Hoogersmilde. Er was een bejaarde vrouw die ooit koffiedame was geweest in die toren. Ze vertelde, zittende in haar rolstoel met de gehavende toren op de achtergrond, wat haar verleden was in en met die toren. Het was een Drenth dat was te horen maar ze was uitstekend te verstaan. Ik ben een midden Nederlander die geboren en getogen is in het Gooi. Mijn kennis van de dialecten strekt zich dan ook niet verder dan “uut moi” (fonetisch geschreven iets wat Piet Paulusma altijd roept na zijn voorspellingen) maar deze Drenthse dame verstond ik zonder enige moeite. Het grappige was dat deze dame uitgebreid ondertiteld werd.

Geinig effect was dat, bij de kitten reddende held moest ik echt mijn best doen om te verstaan en kreeg geen ondertiteling maar de Drenth, die prima te verstaan was, wel 🙂 Grappig, het was me nog nooit opgevallen eerder maar ondertiteling bij een klein beetje dialect is gebruikelijk en bij gebroken Nederlands bijna niet. Zal te maken hebben met het feit dat “we” in het midden en met name de Randstad gewend zijn aan gebroken Nederlands en niet aan Dialect. Ach zolang ze de Friezen maar blijven ondertitelen vind ik alles best 😉

Wat een vreselijk nieuws weer vanmorgen. In Noorwegen gaat een idioot met een machinegeweer tekeer en schiet op een eiland met jongeren een kleine 90 kinderen dood. Omdat mijnheer “Rechts extremistisch” is naar het zich nu laat blijken. Extremisme blijkt per saldo weer fout te zijn. Extremisme is gevaarlijk of dat nu rechts extremisten zijn, linkse extremisten of dieren extremisten het maakt niet uit. Je punt maken is een, je punt halen op dit soort walgelijke manieren is twee.

Kan me eigenlijk niet zo goed voorstellen hoe ouders zich moeten voelen nu, je stuurt je kind naar een plek waar al jaren lang kinderen bij elkaar komen voor een fijne tijd en je krijgt een bericht terug dat je kind is doodgeschoten… hoe verwerk je zoiets?

Hoe dan ook het nieuws staat er weer bol van en de “journalistiek” smult van dergelijke extremen. En niet alleen de journalistiek maar ook het individu heeft zijn oordeel en woord klaar.. inclusief ik. Eigenlijk walgelijk dat we daar zo op springen met zijn allen. 90 kinderen en jong volwassenen die er niets mee te maken hebben zijn dood… zinloos…

Mijn oordeel is in deze dat wat me het meeste stoort is dat “de wereld” er zich op stort al ware het enige wat er gebeurt. Natuurlijk is het vreselijk en natuurlijk verdient het de aandacht die het verdient maar vergeet niet (ja daar komt hij weer) dat er in het zuiden van onze aardbol dagelijks meer mensen zinloos sterven dan gisteren is gebeurt in Noorwegen. Net zo zinloos en net zo min hun schuld.. gewoon omdat ze de pech hadden op de verkeerde plek geboren te worden.

Daar hoor je dan weer vrij weinig over, een 7e plek ergens in het journaal omdat anders het journaal niet helemaal gevuld kan worden. Walgelijk is dat eigenlijk, hongersnood is niet sexy, niet spannend meer dat hebben we allemaal wel weer een keer gezien. Kijk maar naar de geschiedenis (bron: Wikipedia)

• 1967–1970 Tijdens de oorlog in Biafra
• 1968−1974 Hongersnood in de Sahel
• 1973 Hongersnood in Ethiopië
• 1984−1985 Hongersnood in Ethiopië en de Sahel
• Eerste helft van de jaren negentig: Hongersnood in Somalië
• Jaren negentig Hongersnood in Zuid-Soedan
• 2000 Hongersnood in Zimbabwe
• 2003 Hongersnood in Darfoer
• 2005 Hongersnood in Niger
• 2006 Hongersnood in de Hoorn van Afrika
• 2011 Hongersnood in de Hoorn van Afrika

Voor me staan 2 auto’s naast elkaar, ze wachten geduldig voor het stoplicht.. althans zo leek het. Links een witte Aygo en rechts een wat oudere Opel Astra. In de witte auto iets oudere mensen, zeg rond de 50 en rechts een dame van even 40. Iets onverzorgd en “ruw om de randjes” om het maar even anders te zeggen.

Ik sta achter de Aygo en heb niet echt haast dus kijk rustig om me heen. In ene valt het me op de dame in de Astra is gespannen, haar handen strak om het stuur geklemd en enigszins spichtig kijkt ze naar links. Volgens mij heeft ze haast en is ze vastbesloten als eerste te vertrekken bij het stoplicht.

Het kan haast zijn of frustratie van de dag. Een man die eigenlijk toch niet helemaal is geworden wat ze had gehoopt, het eeuwige gezeik van de kinderen of de opmerking over haar buik. Je ziet dat ze alle frustratie bij elkaar bundelt en kanaliseert naar 1 moment. Haar moment het moment voor het stoplicht.

Haar ogen knijpen iets toe, ze trapt nog net niet een aantal keer het gaspedaal in om indruk te maken maar ik denk dat ze er aan gedacht heeft…

Ze wacht.. alles wat ze heeft stopt ze in dit moment, haar been trilt van opwinding en het lijkt alsof het stoplicht opzettelijk met haar speelt en haar extra lang laat wachten..

De laatste seconden tikken weg, de mensen in de Aygo zitten lekker met elkaar te kletsen en hebben geen weet van de stomende vulkaan naast hun…

Het licht gaat op groen en met een explosie zwaarder dan de slag bij Normandië perst ze alles wat ze heeft in dat rechterbeen.. JA DIT IS HET!!!! GAS…

Het laatste dat ik zie is dat de auto een springende beweging maakt nadat deze zich 50 centimeter vooruit heeft bewogen… de auto is afgeslagen door een ietwat spastische actie met snel weg willen komen …

Haar hoofd zakt in schaamte naar beneden en de Aygo, ik en 7 andere auto’s achter me passeren haar rustig op weg naar vele voor mij onbekende bestemmingen 🙂

Mooie momenten 😉

ps het was een vrouw en ik lieg niet graag! Geen waarde oordeel dus, had ook een man kunnen zijn 🙂

Gisteren in de mail (nee niet die van mij gelukkig) een bericht van T-Mobile. De vraag was of je de iPhone tot leven wilde brengen. Nou de meeste mensen die bellen met T-Mobile willen dat wel aangezien het kreng vaak zo dood als een pier is zonder bereik. Dus ja hoor er werd driftig geklikt op de link “Ja breng mijn eiPhone tot leven dan maar” en het allereerste resultaat was “Bekijk deze pagina op een PC” …. dussss ok natuurlijk.. daar hebben we natuurlijk ook geen smartphone voor he … kijken naar mailtjes.

Maar goed zo gezegd zo gedaan, de mac book werd in stelling gebracht en de mail opgehaald. “KLIK” zei ze en warempel er verscheen zo maar een pagina het was een groter wonder dat het splijten van de rode zee! Op deze pagina stond nogmaals de vraag of de lezer de eiPhone tot leven wilde brengen. Ach we zijn er nu toch dus laten we dat maar doen dan.

Vol spanning werd er op de link geklikt en de volgende pagina verscheen… OOOEEEHHHHHH “stap 1” vertelde het scherm was “Sluit de webcam aan” … enfin dat was snel gebeurt omdat het cammetje in het appletje zit 🙂 Daarna moest er met de eiPhone een QR code worden gescanned … OOEEEEEEHHHHH SPANNOONNNDDDDDD …

WOW er kwam een link naar voren en als bezeten verdween de eiPhone naar een pagina op het Internet en liet een filmpje zien van een T logo. Je zou bijna denken dat het een grap was maar aangezien 1 April al voorbij was denk je er het beste van… Oh of we nu de eiPhone voor de webcam wilde houden…

…

…

Jemig de pemig zeg.. de site wisselde uiteindelijk zo maar van pagina en liet een filmpje zien.. jaja mensen EEN FILMPJE!!!! En niet zo maar een fimpje neeheeee.. een algemeen filmpje dat werkelijkwaar helemaal maar dan ook helemaal NERGENS over ging. Ik nog proberen te praten tegen de eiPhone omdat ik (naïef als ik ben) nog steeds dacht dat dat ding eindelijk tot leven kwam en zich zou voorstellen met “Hallo Menno, ik ben een eiPhone” maar niets was minder waar. Schudden, kloppen, schreeuwen en proberen te bellen.. niets hielp en toen was alles in ene duidelijk… dat was het.. DAT WAS HET!!! Het filmpje was het tot leven komen!!! Euforisch holde ik schreeuwend en gillend door de kamer met de eiPhone in mijn handen roepende HALLELUJA HIJ LEEFT!!!!!

…

…

dusssss

Ben wel benieuwd welke geniale breinen dit bedacht hebben want ik denk dat die beter kunnen onderduiken .. althans ik zou maanden in schande rondlopen…

Ach ja.. het was T-Mobile he 🙂 die hebben zo’n goede staat van dienst dat ze best wat tijd kunnen besteden aan het verspillen van kostbare tijd van hun klanten 🙂

Zoooooo klaar 🙂