(A) social media?

Nee geen betoog, geen je moet het wel doen of niet doen geen “gelul” om even met Baklap termen te spreken. Wat dan wel? Dankzij de nieuw ontstane social media is er een vernieuwde manier van contact leggen geboren. Via media als Facebook, Hyves en twitter ben je in staat oude bekenden op te zoeken, nieuwe “vrienden” te vinden en te delen wat je wil delen met elkaar. Het is een aanvulling voor heel veel mensen op hun leven.

Voor mij persoonlijk heeft het heel veel goeds gebracht. Ik heb oude bekenden weer eens gesproken en heb vele nieuwe gezichten mogen toevoegen aan mijn bekenden lijst. Ik lees dagelijks mijn twitter account met vaak veel plezier. Wat gaat er om in de wereld van mijn “vrienden” en wat is er op tv vanavond en zelfs #watetenwevandaag is handig. Maar het heeft ook een donkere zijde heb ik inmiddels ontdekt.

Ik blogte al eerder over privacy issues, wat deel je wel en wat niet. Veel mensen hebben niet in de gaten dat zeker op twitter alles voor iedereen inzichtelijk is. Ook al volg ik jou niet kan ik nog steeds bijlezen wat jij zegt. Dat hoeft geen probleem te zijn als je maar denkt over wat je op twitter zet. Mensen met slechte bedoelingen zouden wel eens rare dingen kunnen achterhalen over jouw persoon en erger nog de personen in je omgeving. Kinderen met naam en toenaam twitteren, foto’s van de scholen waar ze zitten en met een beetje pech foto’s van kinderen in het zwembad of het kinderdagverblijf. Eng, zeker als je weet dat Internet een broedplaats is voor criminaliteit, kinderporno en andere duistere zaken. Het is lekker anoniem en je kunt zijn wie je wilt zijn.

Dat is voor velen inmiddels wel duidelijk maar wat mij de laatste maanden zorgen baarde was dat voor sommige die ik ken (en ik denk dat ik mijzelf daar ook schuldig aan heb gemaakt in het verleden) media als Twitter als overlap wereld gaan beschouwen. Het kan obsessief worden soms. Dankzij de smartphone en altijd online abonnementen zijn we altijd bereikbaar. We lezen de hele dag mails, tweets, apps, pings, sms en wat meer zei. De hele dag door… geen moment meer rust. Ik betrapte mijzelf er nog wel eens op dat ik mijn “echte” wereld opzij schoof om eerst mijn ” twitter” vrienden op de hoogte te stellen van nieuws. Daarmee sloot ik mijn directe omgeving uit.

Ik voelde dat op een gegeven moment de unieke momenten, die je normaal deelt met je geliefden en vrienden, zomaar eerst op het net stonden. Dan moest mijn directe omgeving dat daar lezen. Ik schrijf expres over mijzelf in deze omdat ik vind dat je ook naar jezelf moet kijken (en met ruim 70.000 tweets kan ik dat inmiddels redelijk!). Dat wilde ik niet meer. Ik wilde dat niet meer omdat het mij eigenlijk verarmde. Mijn omgeving wist vaak niet meer wat er aan de hand was en mijn schaduw wereld wel. Dat kan niet kloppen… want heel eerlijk gezegd, wie geeft mij een echte schouder als ik er doorheen zit? De virtuele schouder is geweldig en steunt waanzinnig als je het even hebt gehad maar uiteindelijk is een echte schouder vele malen beter.

Nu nog steeds lees ik dingen waarvan ik denk, ok.. dat had ik graag willen weten voordat ik het op twitter las… en zie dat dit best naar is. Je bent in ene niet meer uniek voor bepaalde personen waar je dat eerst wel was. Dat deed ik dus ook. Ik ben inmiddels tot de conclusie dat de social media een aanvulling is op mijn leven maar dat de plaats van de social media wel goed moet zijn. Niet de godganse dag met de telefoon in de handen afstruinen naar tweets en volgers, nee.. op bepaalde momenten lezen, je informatie zoeken en sociaal bezig zijn. Voor de rest gewoon aan de kant met dat ding en om me heen kijken. Naar mijn kinderen en het plezier dat zij hebben …

Ik gebruik het medium erg graag om sociale thema’s aan te kaarten zoals de ziekte Alzheimer van mijn moeder en mijn schoonvader. Een kijkje in het leven van deze mensen creëert begrip en kan helpen te begrijpen dat je soms even in de put zit. Het geeft een gezicht aan zaken als deze. En de heerlijk oppervlakkige gesprekken die ik lees en voer zijn fantastisch om de dag een beetje met plezier door et komen. En in mijn geval een aantal zeer mooie nieuwe vriendschappen die zijn ontstaan met mensen die ik inmiddels liever in het echt spreek dan op twitter.

Het is dus in mijn geval een goed medium al die social media maar ik zet het inmiddels wel op een andere plek, zodat ook ik niet A-sociaal ga worden in het het echte leven omdat ik graag een perfect social media schaduw leven zou willen hebben. Beatrix had ten dele dus wel degelijk gelijk!

7 thoughts on “(A) social media?

  1. Helemaal met je eens. Ik heb geen I-phone en moet nog ‘n draadje inpluggen in mijn laptop-je. Telefoon heeft in de meeste gevallen altijd voorrang. Genieten van de mensen om je heen en ‘n aai over je bol krijgen is veel belangrijker. We zijn op twitter allemaal opie jopie, maar op straat zegt iemand amper je gedag en kijkt meestal stuurs. Het is toch ‘n soort van geestelijke armoe. Diepgang zit er niet meer in en luisteren naar elkaar bestaat steeds minder. Twitter geeft alleen mededelingen, zoals de NS ook doet.
    Liefs van Ans.

  2. Menno,

    je relaas komt me bekend voor. Zelf heb ik er niet zo veel problemen mee. Ik heb een Hyves-, facebook-, LinkEd-, MSN, en twitteraccount, maar gebruik het alleen als ik er tijd en zin in heb. En dat is echt in verloren uurtjes. Er wordt ook steeds meer aan elkaar gekoppeld. De Outlook 2010 versie biedt de mogelijkheid om de social media connecties te integreren in je mail. Soms handig, maar vaak overbodig. Alles wat je doet is bij anderen bekend. Ik heb wel eens gedacht om me digitaal dood te laten verklaren. Dat is namelijk mogelijk. Er schijnt een programma te bestaan waarmee je al je social network programma’s en accounts kunt verwijderen. Ik doe het niet. Ik heb inderdaad ook veel mensen via social media leren kennen. En er zijn echt leuke mensen bij. Ik beperk mij echter wel sterk in mensen waar ik een verbintenis mee aan ga via Facebook, Twitter of Hyves. Alleen mensen die het echt waard zijn wil ik tot mijn accounts toelaten. Privé tweets plaats ik zeker niet. Ook bij het bloggen ga ik louter in op algemeenheden.

    Als je het op die manier doet is het allemaal best vol te houden.

    Ik maak me wel zorgen over bijvoorbeeld kinderen. Die zijn echt de hele dag bezig met social media. Ze SMS’en, MSN’en en Hyven de hele dag. Zodra ze uit school komen gaat het ‘los’. Rust hebben ze niet mee. Dat baart mij best wel zorgen.

    Jan

  3. Wat is dát waar zeg.
    Ik vraag me soms ook wel eens af of alles nou op Twitter moet. Worstel wel eens met wel of geen slotje op mijn account. Wel of niet dingen delen. Sommige dingen horen gewoon niet online, ik wil zelf de controle houden op wie wat van me te weten komt en wat niet. Daar heb je gelijk in.

    Maar het levert ook mooie dingen op. Mensen die ik van het bloggen kende, sprak ik vaker, en daar heb ik leuke vriendschappen aan over gehouden. Zelfs mijn vriend heb ik via twitter leren kennen. Het is dus tegelijkertijd een geweldig medium als ook wel een soort van een valkuil om toch weer teveel online te zijn.

    Maar het écht leven speelt zich, als het goed is, toch echt offline af. En heel soms lijk ook ik dat wel eens te vergeten…

  4. Mooi stuk Menno. Ik kan me er goed in vinden en moet eerlijk zeggen dat ik mij de laatste tijd wel hetzelfde voel. Ik tweet een stuk minder en probeer meer tijd aan mijn gezin en vrienden te besteden waar ik denk dat nog veel meer mensen dit zouden moeten doen. Goed geschreven weer dus 🙂

  5. ook ik herken mezelf hier heel erg in.
    Al moet ik eerlijk zeggen dat ik de laatste tijd wat minder tweet en zeker persoonlijke dingen daar pas ik tegenwoordig erg mee op.

    soms vergeet ik dat iedereen mee kan lezen dan ben ik met een vriend(in) aan het tweeten en dan denk ik (ten onrechte) dat alleen diegene dat kan lezen.

    dus Menno weer een echte eyeopener

    dank daarvoor

Reacties zijn tof.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.