De 21ste van de maand September is de dag van Alzheimer. Op deze dag proberen de diverse instanties aandacht te krijgen voor, in dit geval, Alzheimer. Het is een goed streven aandacht te krijgen voor een ziekte waar inmiddels meer dan 250.000 mensen in Nederland alleen al aan lijden en ja lijden met een lange ij! Prognose is dat de komende jaren van een verdubbeling sprake zal zijn.
Voor hen die het geluk hebben nog nooit iemand met Alzheimer of dementie te hebben meegemaakt is het wel een ver van mijn bed show. SJa ze vergeten wel eens wat en “ach je maakt elke dag nieuwe vrienden” zijn veel gehoorde grappen. Is ook niets mis mee want humor maakt de wereld dragelijk. Als je het van dichtbij meemaakt denk je stiekem toch een beetje anders over deze ziekte.
Wat onschuldig begint met wat vergeetachtigheid gaat langzaam en onherroepelijk verder naar het verlies van kort geheugen en daarna het lange termijn geheugen. Soms gaat het langzaam en heb je iemand nog lang soort van bij maar er zijn gevallen waar van diagnose tot overlijden slechts enkele maanden zit.
De ziekte Alzheimer is in 1910 vernoemd naar de Duitse arts Alois Alzheimer (14 juni 1864 – 19 december 1915). Hij beschreef in 1906 het ziektebeeld van zijn patiënte Auguste Deter. Zij had problemen met haar geheugen en na haar overlijden – op 56-jarige leeftijd – onderzocht Alzheimer haar hersenen. Naast atrofie (het verschrompelen van de hersenen) vond hij zogenoemde plaques (eiwitafzettingen) en tangles (kronkels), die nog steeds als karakteristiek gelden voor de naar hem vernoemde ziekte.
bron: www.beleven.org
De hersens verschrompelen of worden “verstikt” door eiwitafzettingen. Dat gaat vaak langzaam genoeg voor de hersenen om omwegen te vinden om bepaalde functies toch nog uit te voeren. Maar op een gegeven moment is dat voorbij en verliest de zieke een bepaalde mogelijkheid. Afhankelijk van de plek waar de Alzheimer zich bevind is dat eerst de mogelijkheid tot coördinatie van handen, benen en andere lichamelijke functies. Bij anderen is het juist verlies van geheugen, spraak of botweg vergeten hoe je moet drinken of eten.
Het nadeel van de ziekte is dat het best lang kan duren. De eerste tijd zijn de zieken met veel begeleiding nog wel in hun omgeving te houden. De overheid rekent in dit soort gevallen heel erg op de mantelzorgers. Familie of vrienden die de tijd en zin hebben om een gedeelte van de verzorging op zich te nemen. Op zich ook niet heel vreemd dat ze op die manier proberen iemand langer uit de verzorging te houden omdat dit gewoon geld scheelt. Het legt alleen wel een hele zware wissel op de mantelzorg.
In mijn geval heeft het heel veel tijd en zorg gekost om mijn moeder te verzorgen voor zolang dat ging. Uiteindelijk was het ook gewoon beter haar zolang mogelijk in haar vertrouwde omgeving te houden. Uiteindelijke toen ze de crisis opvang in ging leek het verval ook vele malen harder te gaan. Alzheimer is een ziekte die in mijn perceptie dan ook meer geleden lijkt te worden door de directe omgeving. De mensen zelf duiken na een tijd in een situatie dat ze echt niets meer lijken te weten of te kunnen en vegeteren door de dag heen. De familie daarentegen houd de zorg en ziet de achteruitgang.
Heel dichtbij en betrokken heb ik dat proces van mijn moeder gezien en begrijp eigenlijk nu pas wat de ziekte inhoud. Mijn moeder is inmiddels zo ver heen dat basis handelingen al moeilijk zijn. Ze kan zo maar vanuit het niets haar kopje koffie leeg gooien over de tafel. Waarschijnlijk heeft ze in haar idee de koffie net ingeschonken of de tafel gedekt.
Ach de 21ste van September .. sta eens stil al is het maar een paar minuten bij de ziekte, kans is aanzienlijk dat iemand in je directe omgeving ergens in de toekomst een vorm van dementie krijgt.. en als je nog ergens een euro in een ouwe sok hebt liggen gun die dan aan de onderzoeken naar deze ziekte.