Wubbo Ockels

Afgelopen week overleed Wubbo Ockels. Een triest resultaat van de nierkanker die hij had. Wubbo Ockels een man waarmee ik meer had dan menig weet.

Al sinds kleine jongen was ik ernstig gefascineerd door ruimtevaart in zijn algemeen. Mijn hart en aandacht lag voornamelijk bij de Space Shuttle. De eerste vloog toen ik 10 was in 1981. Het concept van een “vliegtuig” dat je kon hergebruiken was revolutionair. Het zou, was toen de mening, de weg vrijmaken voor meer reizen naar de ruimte, planeten en zonnestelsels.

Ik miste niets van het programma, had boekjes (jaja pre-internet tijdperk) en had videobanden met de diverse lanceringen en ik wist het zeker.. ik zou astronaut worden. Wubbo Ockels bewees in 1985 dat dit niet onmogelijk was. In 1985 ging Wubbo met de Challenger naar Spacelab.. what the fuck.. een Nederlander in de ruimte. Een tot voor toen ver van mijn bed show kwam in ene binnen handbereik door de vlucht van een Nederlander.

Ik was zo trots dat “wij” mee mochten en dat het dromen over het astronaut zijn waarheid kon worden voor mensen als ik. Ik vrat de missie die hij deed. Keek alles en omdat ik zo enthousiast was mocht ik ook veel lang opblijven gedurende zijn 7 dagen in de ruimte. Mijn ouders begrepen er niets van maar zagen wel dat ik daar heel erg blij van werd.

Ik heb veel interviews gezien met Wubbo na zijn fantastische reis en zag dat hij een aantal jaren na zijn ervaring een ander mens was geworden. Het op hoogte kijken naar “jouw” aarde heeft hem verandert. Hij vertelde ooit dat hij geraakt was door het fragiele karakter van de aarde. Een minimaal laagje om de aarde maakt het verschil tussen wel of geen leven mogelijk. Zonder dat laagje gaan we allemaal dood aan straling. Het vanuit de ruimte zien van die prachtige blauwe planeet met dat hele dunne laagje dat ons beschermt veranderde hem.

Zoals iedereen weet heeft hij de rest van zijn leven in de dienst gesteld van het verduurzamen van onze levenswijze. Geprobeerd om mensen te overtuigen van het feit dat we onze aarde langzaam maar zeker naar de klote helpen. Hij kek niet machteloos toe maar probeerde zelf te doen. Schreef er over en manifesteerde zich op veel manieren. Van duurzaam bouwen tot het daadwerkelijk leven met duurzaamheid.

Ik ben nooit astronaut geworden, heb wel de Space Shuttle met eigen ogen zien vertrekken (blog) en dat is al veel meer dan ik ooit had kunnen dromen.

Wubbo Ockels, wat mij betreft een icoon van deze tijd. Werkende aan een mooiere betere wereld dan we nu al hebben. Misschien zweverig, misschien te optimistisch maar het zijn mensen als hij die de weg vrijmaken voor de rest. Het zijn mensen als hij die duurzaam leven uit de geiten wollen sokken hoek weten te halen.

Dank voor je moeite en inzet, goede reis daarboven!

Foto Wikipedia 1946-2014

 

14 Mei 2010 STS-132

Vandaag 2 jaar geleden zat ik op een hele andere plek. Het was (met een aantal andere dagen) een dag uit mijn leven die ik niet snel zal toppen.

Via Twitter had ik me ingeschreven op de mogelijkheid aanwezig te zijn bij de lancering van een Space Shuttle. Geen idee dat ik ook kans maakte op deze unieke gelegenheid was ik het min of meer al vergeten. En toen kwam die mail… ook ik was geselecteerd voor het bijwonen van dit unieke evenement.

Het kwam (zoals zoveel dingen) op een lastig moment. Het bijwonen van het event was geregeld, de reis en verblijf kosten niet. Gelukkig hebben we het toen bij elkaar kunnen sprokkelen en ben ik zo low budget als mogelijk gaan boeken. Een aantal dagen Florida op een ruim uur rijden van Cape Canavaral. Thuis basis van het Kennedy Space Center. Ik vond (via twitter) een reisgenoot voor de heenreis. Arvid en ik hadden het geluk dit samen te mogen delen. In Florida troffen we ook nogย Laetia Herinckx waar we de rest van de mooie tijd mee hebben doorgebracht!

De tijd in Florida voorafgaande aan de lancering was mooi, spannend want je weet maar nooit met die lanceringen. Het gaat vaker niet door dan wel omdat er ergens een scheet boven de lanceerbasis hangt, iemand schroefje 9 in plaats van 10 heeft gebruikt of de chef “druk op de lanceerknop” heeft de dunnerietes.

Een dag voor de lancering mochten we al op het Space center komen, we werden ontvangen op de basis nadat Arvid en ik een bijzondere ervaring hadden bij de Security (dat is engels voor beveiliging). De pasjes klopte niet, de acreditatie klopte niet en mijn gezicht geloof ik ook niet (what else is new!)

Het was een onwaarschijnlijk uit te leggen moment waarop we op steenworp afstand stonden van de Shuttle (Atlantis) welke uit zijn beschermlaag kwam aan de lanceertoren. Er zijn weinig mensen zo dichtbij geweest… en ja ik ben rete trots dat ik daar 1 van was.

Op de dag van de lancering nog steeds de spanning. Een tent vol met andere idioten die net zo gelukkig waren als wij die dag. Interview voor CNN heb ik gedaan, Arvid voor god weet welke andere stations. Laptop op tafel, twitter open camera in de hand. Mooie entertainment van astronauten die wat vertelden over het leven als astronaut (zou op zich gek zijn als ze over hun leven als vader of moeder begonnen waren) maar iedereen keek uit naar dat ene moment.. dat moment dat de Launch “a go” was.

T minus 9 verteld de klok.. een standaard moment van stoppen. Laatste checks, dubbel checks, tripple checks…

Wacht…

wacht…

YES het is een GO. Het is uniek dat een lancering doorgaat op het geplande moment en bij ons gebeurde het….

Vanaf kleine jongen droomde ik al van dat fantastische apparaat dat de space shuttle heette. De eerste heb ik zien gaan op TV. Ik heb ze zien gaan en komen, crashen en verbranden en nu stond ik daar zelf.

Voor me het water, links van me de “countdown clock” een warme middag in Florida met flinke luchtvochtigheid. Een droom die uitkwam.

5, 4, 3, 2 en daarna…

Het gebrul van de motoren .. de grond trilt en op minder dan 3 kilometer van mij vandaan, op de plek waar Presidenten hebben gestaan, op de plek waar generaties journalisten hebben gestaan sta ik nu.

Het lanceren van de space shuttle… noem me gek maar ik stond daar en was ontroerd. Zo lang een vurige wens waarvan ik nooit had gedacht dat deze uit zou komen. Ik dacht aan mijn vader en hoe verschrikkelijk trots hij niet geweest zou zijn dat zijn zoon dat mocht zien en meemaken. Voelen, ervaren, ruiken..

2 jaar geleden was ik een paar minuten van die speciale dag op een plek waar ik het allerliefste wilde zijn, Een dag die ik nooit meer vergeet!

 

Ps, voor hen die het leuk vinden de blogs van 2 jaar geleden te lezen die kunnen hier terecht KLIKKKKKKKK

Post launch trauma #sts132

So long i have been anticipating yesterday.. so long.. and now its all in the past.

He went up… on a flawless launch day wit clear skies! no delays.. no stops.. it went up 18 minutes later then initial time .. incredible!

So that was it.. a 29 year wait went by in like 10 minutes ๐Ÿ™‚ In the blink of an eye it was all over. And now.. a day later i am suffering post launch trauma ๐Ÿ˜€ .. is it really gone? I will be staying in Daytona Beach until Monday morning and then be heading home to my family but it might as well been now ..

I am wondering how this can be topped.. i have a great wife.. i have 3 fantastic children many friends… (could use some extra bucks!! >>> make a note.. yes.. bucks) and i have seen the Space Shuttle take off with my very own eyes. I heard the rumble.. i felt the earth tremble..

What can top that ๐Ÿ™‚

Time to start looking at the pictures once more.. and again get goosebumps all over. A few more pictures..

From NASA_TWEETUP_STS132

From NASA_TWEETUP_STS132

From NASA_TWEETUP_STS132

From NASA_TWEETUP_STS132

From NASA_TWEETUP_STS132

From NASA_TWEETUP_STS132

From NASA_TWEETUP_STS132

From NASA_TWEETUP_STS132

Menno

This was it.. #sts132 #nasatweetup

So just this once i will blog in English.. Just to be able to have others read this as well.

Today was a weird day.. it was the day where 3 weeks of anticipation and 29 years of waiting all came together!
I was 11 years old when i see Space Shuttle Atlantis clearing the tower on National Television. It was at that time i KNEW i would see something like that. My father noticed my enthusiasm and said to me son, i will double all your savings in order for you to work and save money to get up there one time to see such a thing.
He did.. i saved and he doubled.. as all things in life things turn different then you anticipate..

I became older and as young and wild idiot i lived my life doing what young people do. At the time i was 24 and re-connecting with life as it should be my father died suddenly…

Some dreams surface in situations like that and all of a sudden the space shuttle program came up again. I never knew it would be that difficult to arrange such a thing.. you find the love of your life, get a house.. get kids and and life simply slips by without notice.

Then there was the message the shuttle program was going to be taken out of commission.. away the dream went…

Until 3 weeks ago! … the tweetup from NASA.. and my god i could come!!!!

Standing here today with all this in memory i looked at the launch and i was with my father side by side.. watching.. amazed to wjere they go.. amazed by the beauty of the Shuttle  and amazed that so many years passed by.. i cried ๐Ÿ™‚ ..

I feel blessed for being able to be here.. my wife supporting me (as it took quite some money to get here!!!!) and being able to see this closes an era in my life..

Thank you NASA for building this amazing stuff in the first place… thank you for creating something that connected me to my father many years ago and still does today!

Thx!! anyone on twitter for the amazing feedback.. makes us feel even more special!

Look at this thing…

Menno
ps thx @arvid and @Laetia  for your awesome companionship!