Grip…

Weet niet of ik daar alleen in ben (nee Baklap geen vragen stellen waar je het antwoord al op kent!!!) maar soms worstel je met dingen waar je eigenlijk niet mee zou moeten worstelen. Maar het probleem is dat het “ding” wel met jou wil worstelen en je daarom ook niet alleen laat.

Het zijn de momenten in je leven waar je geen grip op hebt.. dat zijn er diversen en soms leuk en soms niet leuk. Iemand overlijd in je omgeving .. geen grip op.. iemand is ziek geworden .. geen grip op… maar bijvoorbeeld ook nieuw leven.. geen grip op (heb ik zelf mogen ervaren!) of die ene persoon die iets zegt tegen je op een moment dat je dat echt nodig hebt… geen grip op. De leuke dingen laten we ons graag overkomen en ervaar je over het algemeen als prettig.. onverwacht maar prettig. De nare of slechte dingen niet. Oh zo snel zeggen “we” waarom ik?

Nou ben ik alles behalve een controle freak maar kan erg slecht tegen geen grip hebben. Zeker als het om fundamentele zaken in je leven gaat (vul zelf in welke dat zijn!) .. Elke keer weer dezelfde vraag.. “en nu?” Zwartgallig ben ik ook niet (jaja een glas is half vol jaja zo een ben ik er .. ik beken) maar soms maakt het leven je het niet erg gemakkelijk. Ik steek veel energie in het zoeken naar grip op dat soort momenten. Iets wat je stopt van het afglijden in zelfmedelijden of depressief gedoe. Maar heeel af en toe.. is die grip even niet zicht- en of vindbaar…

Is grappig, ik hoorde gisteren mijn vader in mijn hoofd zeggen “weet je .. als er ergens een deur dichtgaat.. gaat er ook wel weer ergens één open..” Kristal helder in mijn hoofd.. alsof hij er nog steeds was 🙂 en net realiseerde ik me in ene dat ik stiekem en heel onverwacht met die gedachte weer een klein beetje van die grip heb gevonden. dat heeft “die ouwe” 15 jaar lang al niet meer onder ons goed gedaan! …

Morgen 30 Juli 2010 zou hij 76 geworden zijn… en meer dan ooit mis ik die man waar ik ooit zo tegen ageerde.. en later zo enorm respecteerde!

mis je..

Menno

Mag ik even storen?

Het is zo rond half twaalf vanmiddag en ik zit even met mijn compagnon te genieten van een Griekse verassing bij de McDonalds… (al moet ik zeggen dat het griekse deel op een beetje yoghurt achtige smaak mij een beetje voorbij gegaan is.. maar ik dwaal af..).. en de telefoon gaat. Op het display staat “onbekend nummer” dat staat meestal garant voor de zoveelste incasso dienst die mij weer van dienst wil zijn met “een aanbod dat u NIET kunt weigeren..!!” dus ik wil als ik bezig ben een onbekend nummer nog wel eens wegdrukken. Vanmiddag deed ik dat niet…

“Goedemiddag u spreekt met (vul maar een naam in) van Zonnehoeve… stoor ik u?”

de laatste keer dat ik een dergelijke zin kreeg lag er een groot stuk duim van mijn moeders vinger af en zat ik in het ziekenhuis… en altijd sta ik direct op scherp als ze me bellen.. Wat is er aan de hand.. ziek? dood? ellende? …. Maar nee niets van dat al.. De uiterst correcte dame aan de andere kant van de lijn vertelde mij dat het vandaag zo mooi weer was… dat ze het zonde vonden om de hele dag binnen te blijven en dat mijn moeder in een goede bui was. Of ze haar en een paar anderen mee mochten nemen naar Dierenpark Amersfoort…
Vanzelfsprekend zei ik volmondig ja .. was het om dat ze gek is op dieren of omdat ze er dan lekker even uit is het maakt niet uit.. het was een top idee!

Eenmaal de telefoon opgehangen bedacht ik me eigenlijk dat het heel raar is. 30 jaar geleden zou de situatie geweest zijn dat er een moeder of een vader van een vriendje zou bellen om te vragen of ik mee mocht naar de dierentuin… Mijn moeder zou dan (zeker bij bekenden) gezegd hebben dat als het niet te laat zou worden dat uiteraard geen enkel probleem was…

Nu 30 jaar later is het een heel raar idee dat iemand mij gaat bellen om te vragen of mijn moeder mee mag.. Ik vind dat een heel gekke gewaarwording en uiterst confronterend… Gelukkig kan ze nog mee en of ze het bewust mee maakt? geen idee.. maar ze is gek op beesten.. kijk maar wat voor apen ze op de wereld gezet heeft 😉

Menno

Maar wat zeg je dan?

Het is ruim 1,5 jaar geleden dat ik weer een twitter account aanmaakte.. ik had dat al eerder gedaan maar wist niet zo goed wat ik er mee moest en heb vervolgens het account weer opgezegd. Na het aanmaken (dankzij collega) ben ik eens gaan rondkijken.. leuke mensen zoeken en een beetje vertrouwen op de tips van anderen.

In de afgelopen tijd zijn dat redelijk veel mensen geworden .. ik volg er ruim 800 en er lezen zo rond de 1170 mensen (dat zullen er zo wel minder worden :P) mijn tweets of beter gezegd zij hebben de mogelijkheid mijn tweets te lezen. Ik betrap me zelf er op dat de wetenschap dat er voor “just another guy” best veel lezers zijn en dat ik mijn tweetgedrag aanpas…

Waar ik voorheen met het hart op de tong tweets plaatste denk ik nu nog wel eens na. Ik heb de regel voor mijzelf altijd zoveel mogelijk respect te tonen tijdens tweeten.. immers op een plein met mensen schreeuw ik ook niet alles naar de mensen toe.. maar toch is het anders. Wat twitter je? Twitter je te veel en oninteressant vinden mensen het niet leuk… twitter je weinig en  oninteressant vinden mensen je niet leuk… Twitter je alleen maar onzin.. etc etc… Nou weerhoud mij dat niet van twitteren maar toch… wat zeg je soms…

Daarbij genomen merk je dat als je veel mensen volgt je onmogelijk (of althans heel lastig) de dialoog aangaat met leuke tweeps. Je mist te veel .. zeker als je zoals ik niet elke dag met de luxe van tweetdeck werkt maar op de mobiel. Elke update op de mobiel staat garant voor minimaal 60 tot 100 tweets. Dat even teruglezen en reageren kan maar dan ben ik inmiddels weer 300 tweets verder :)… Dat is aan de ene kant jammer maar aan de andere kant als je de tijd hebt om mee te lezen zie je vele juweeltjes voorbij komen…

Grappige tweets.. waarvan je moet lachen.. interessante tweets.. vaak met link waardoor je weer iets wijzer de avond uitkomt. Soms is het nieuws dat als eerste via twitter komt.. en soms is dat het leed van een ander en kun je met een paar simpele woorden iemand een hart onder de riem steken. Dat is het voordeel van veel mensen volgen maar… helaas.. de prijs is een wat oppervlakkig contact met die waar je voorheen een veel dieper contact mee had.

Het blijft een leuk fenomeen met hele veel leuke en helaas net als alle verzamelplaatsen van mensen ook wat nare dingen maar voorlopig zou ik het niet willen missen.. Het is net het echte leven daarbuiten ;). Heb zoveel leuke mensen ontmoet die ik anders nooit ontmoet zou hebben.. van onbekend tot bekend.. van jong tot oud .. voorlopig nog maar even blijven doen dit zei het wat minder dan voorheen .. maar… wel met overtuiging 🙂

Menno

Zonsondergang…

Al heel even geen update op het “moeder” front.. gewoon omdat er weinig veranderingen waren en je soms even niet weet wat je nog moet vertellen. Vandaag weer even bij haar langs geweest … het was nog mooi weer al druppelde het een beetje. We kwamen binnen en ze was buiten in de tuin aan het rommelen. Met de stoel aan het schuiven en voor een buitenstaander zinloos aan het klooien. Het zien van dat plaatje was voor mij een heel goed teken. Ze was bezig met iets.. en zat niet stil te huilen of apathisch niets te doen… nee ze was bezig!

Ik tikte haar aan en ze keek me aan met een redelijk normaal gezicht. Of ze wist dat ik het was weet ik niet maar dat het bekend was dat stond vast. Een brede lach verscheen op haar mond en haar heldere ogen keken me aan! Na een paar lekkere kussen en knuffels heb ik haar meegenomen naar de tafel waar Bri en de kinderen al zaten. Ze ging lekker zitten en keek heerlijk recht en helder uit haar ogen!

Op de vraag of ze wat wilde drinken krijg ik niet vaak meer een antwoord maar vandaag was dat anders.. ze dacht even na en zei volmondig.. “hmm ja.. !”.. en meestal kies ik dan maar voor haar of beperk ik de keuze tussen koffie of sinaasappelsap maar om de een of andere reden vroeg ik haar of ze koffie of iets fris wilde.. Ook hier dacht ze even na en zei doe maar wat fris! (note: de zin doe maar wat fris komt er altijd gebroken uit maar zelden zo weinig gebroken als vandaag!)  .. Blij verrast met haar helderheid bied ik haar Appelsap aan en dat vind ze lekker.

We zitten wat en zoals altijd probeer ik wat gesprek op gang te brengen maar dat faalt helaas.. sja je kan niet alles hebben.. Wel is ze weer erg in de ban van Nick .. dat kleine mannetje spreekt haar op een niveau aan dat wij niet kunnen. Vol liefde kijkt ze naar hem en zegt steevast ” wat is dat een lekker jochie toch he?” en niet één keer maar meerdere malen.

We genieten nog wat van de zonnestralen en ik praat wat over vroeger.. heb nog het nog over de vakanties van vroeger (kwamen omhoog door mijn eerdere blog van vandaag) maar meer als een beetje ja schudden komt er niet uit. Ze wil het wel weten maar de hersenen laten dat gewoon niet meer toe… wie weet wat er in dat brein omgaat tegenwoordig. Wat ik wel weet dat ze vanmiddag berusting had, geen angst en geen onrust. Mijn verwachtingen tegenwoordig zijn al dermate laag dat dat alleen al een fijn gevoel is.

Een mede twitteraar vroeg mij hoe het met mijn moeder was eerder vandaag en spontaan zei ik wat ik al tijden denk…

Ze is als een zonsondergang, heel mooi (op zijn tijd) maar je weet dat onherroepelijk het donker volgt!

Maar vandaag is in de pocket.. kijk der stralen 🙂

Een goede dag voor Ma

Vandaag 21-07-2010 was een goede dag!

Je kunt je niet voorstellen… 🙂

Menno

Vakantie.. hoe deden “we” dat vroeger?

Nou is het nog niet zo ver hier.. een kleine 3 weken hebben zich tussen ons en Zuid Frankrijk geplaatst en langzaam maar zeker duwen we die uit de weg.. anyway.. met geen vader meer een een moeder die het niet meer kan vertellen was ik gisteren in gedachten. Hoe deden we dat…

Ik heb het geluk een redelijk grote auto te rijden. Dat is op een normale dag ook meer dan zat. Heb 3 kinderen en alles past er prima in. Buggy, tasje, rommeltje etc het past. Maar dan is daar de vakantie… om de een of andere reden is de bagage anders of willen we meer maar het is elk jaar weer proppen en proppen…

Nou vroegahh 😛 dat waren tijden.. ik heb 2 broers dus ook wij waren met zijn vijven thuis. Mijn vader had een leuke maar verder geen ernstig goedbetalende baan (indertijd) dus ons vervoer “beperkte” zich in eerste instantie tot een Daf 33

De Daf 33 :)

Een mooie DAF 33 © foto Albert y Mara

Een mooie DAF 33 © foto Albert y Mara

 

Nou kun je al snel zien dat we praten over een auto die qua inhoud vergelijkbaar is met een ja eeuuhh.. kleine auto 🙂 .. De auto had geen gordels achterin en voorin alleen heup gordels. De kofferbak was groot genoeg om er een paar tassen in te proppen en wellicht een opblaasbaar iets.. (nee niet dat!! #ranzen) .. De hoedenplank was voorzien van een aantal “Parka’s” ja die groene afschuwelijke maar oooohhhh zo functionele jassen. Ik verfoeide ze en tegelijkertijd tijdens één van de zovele koele zomers in Oostenrijk was ik blij met de warmte en bescherming die ze gaven… maar goed ik dwaal af.

Die Daf 33 dus.. 3 kinderen niet allemaal even klein ook.. Altijd in de nacht rijden want dat was zo lekker rustig. Ik weet (of denk te weten uit herinnering) dat ik met regelmaat of tussen de voorstoelen en de bank lag .. of boven op de parka’s op de hoedenplank … 3 kinderen een vader en een moeder gepropt in een Daf en ik heb nooit het gevoel gehad iets niet te hebben op vakantie. Er waren altijd kleren en wat speelgoed en blikken met Hollandse kost 😉 …

Tot dat ik mij in ene bedacht dat mijn vader een trucje gebruikte.. hij had een briljante eigentijdse manier om al die zooi in de auto te krijgen .. een uitvinding die zijn weerga niet kent.. gelijkwaardig de uitvinding van kernfusie of de verbrandingsmotor zelf.. het Zwitserse zakmes van de Automotive…  juist… de imperiaal!

soort van wat ik bedoel ;)

Niet helemaal vol maar you get the picture..

Dat was het dus… tegenwoordig noemen we dit Dakdragers en hebben ze een veul flexere uitstraling maar dit was het geheim! De imperiaal herbergde alle extra zut als blikken, aardappelen, handdoeken, speelgoed en god weet wat meer. Dit alles werd in zakken, vuilniszakken en andere dragers gepropt en boven op de imperiaal in een soort van volgorde die “aerodynamisch” verantwoord was … soort van 😉 Het geheel werd afgedekt met een speciaal daarvoor gefabriceerd zeil en jaja.. de “spin” ..u kent hem nog wel.. de multifunctionele snelbinder!

snelbinder 1.0

Snelbinder beter bekend als "de spin"

En op die manier was mijn vader in staat ons drieën, mijn moeder en hem relatief  veilig 967 kilometer richting Mayrhofen te sturen 🙂 … Het verkeer was ook vele malen rustiger in die dagen en File was uitzondering… Met 90 a 100 kilometer per uur en 1 overnachting kwamen we er ook wel 🙂

Laat me afsluiten met iets dat me tijdens het schrijven van dit blog nog te binnen schoot… ook wij hadden op de hoedenplank staan een…

Zo was het ooit ;) Schandeloos!

Wc Rol houder crea style 1.0

Ik had het kreng uit mijn geheugen weggedrukt maar.. in ene was ie er weer.. de gehaakte (of was het gewraakte?) WC rol houder 😀 .. pontificaal op de hoedenplank.. in ons geval een gele .. en inmiddels vergeelde versie! … Het was de kroon op die tijd.. een heerlijke tijd waar je onbezorgd op vakantie ging als kind.. Ik zal er weer aan denken als we over een kleine 3 weken de zomerbox op de auto hijsen (of zoals liefkozend “de hoed” genoemd door de kinderen) en ga proppen met Buggy, DS’en, laptops, DVD spelers, boeken, stripboeken, DVD’s, schotelontvanger en schotel, korte,lange en zwembroeken, speelgoed en nee…. geen ik herhaal nee GEEN mud aardappelen 😉

Fijne vakantie alvast voor hen die lezen en gaan!

Menno