Nationaal Songfestival 2012

En daar was het dan, het langverwachte nieuwe concept voor het Songfestival. Vergruist de afgelopen jaren was het, gebrek aan vernieuwing noemde we het. Sieneke, de Toppers en de 3J’s.. Allemaal niet in staat om Nederland zichtbaar te maken voor het Europese publiek. Vanaf nu zal alles anders zijn .. want.. de Mol gaat zich er mee bemoeien!

De aanloop naar het Songfestival was al een mooie, iedereen kon zich inschrijven en meedoen. De selectie was in handen van een select groepje mensen welke op basis van muzikaliteit en “kans van slagen” zou kiezen. Er waren heel veel mensen die er veel zin in hadden. Honderden mensen hebben kosten nog moeite gespaard om een liedje te maken en in te zenden. Een grote koffer bij de Tros was de plek waar je liedje in mocht.

Over de selectie procedure kan ik verder niets zeggen omdat ik daar niet bij was maar het was wrang om te lezen dat uiteindelijk de selectie zich alleen richtte op “jonge mensen” waarmee een fors aantal deelnemers al per direct uitgeschakeld waren ongeacht kwaliteit. Als ik in een personeelsadvertentie vermeld dat ik alleen jonge mensen zoek krijg ik op mijn donder van de inspectie aangezien het discriminatie aangaat.. dat zal de reden zijn waarom ze dat niet vooraf hebben vermeld. Of dat eerlijk is laat ik verder in het midden.

Wat ik zo jammer vind is dat we mee “veren” met de gekte die er is ontstaan rond het songfestival. Waar het ooit liedjes waren is het tegenwoordig circus geworden. We gaan mee met die idioterie. Indianen, jurkjes die eigenlijk kapot waren en god weet wat. Ik zei gisteren al als we dan toch zo gaan beginnen wees dan echt stoer en stuur Zanger Rinus..

“Bal bal bal bal bal.. we zijn op het songfestival….

Inne inne inne inne inne.. ook nu gaan we nie winne…

Pinne pinne pinne pinne met Romana lekker zinge…”

Ik weet zeker dat als we dat sturen we ook niet winnen maar definitief een einde maken aan het circus dat Songfestival heet.

Wat ik trouwens wel positief vond was dat er na tijden weer eens keuze was uit meerdere liedjes van meerdere mensen in tegenstelling tot een aantal liedjes van 1 persoon of groepje. Dat dan weer wel 🙂

Herman waar het voor mij begon.

Zijn handen waren zo groot als kolenschoppen, grof met hele lange vingers. Het was een grote forse stevige man die voldoende kracht had opgedaan in zijn leven. Een harde werker die niet vaak lachte maar ook niet vaak sacherijnig was. Goed voor zijn vrouw en dochter.

Diezelfde grote sterke maar koude handen sloten zich strakker om de keel heen. Het was midden in de nacht in de slaapkamer, ergens einde jaren ’70 in Zutphen.

“Bep, bel de politie.. ik heb een inbreker te pakken.. BEP bel de politie!” Riep Herman luid uit! Er kwam geen antwoord. Met veel moeite wist hij zijn klem om de nek vast te houden en hij kon horen hoe het geluid uit de keel gedempt werd… met veel moeite kwam er nog wat lucht door de keel heen maar niet genoeg om geluid van betekenis te maken.

“Bep, luister dan toch.. ik heb een inbreker vast… bel nou de politie!’ riep hij paniekerig. Weer geen antwoord op het angstige gepiep naast hem na.

—-

Herman was niet elke dag meer zichzelf. Ik herinner me een moment waar ze kwamen oppassen. Ik moet rond de 7 jaar geweest zijn denk ik. Ik wilde niet dat mijn ouders weg gingen en was wat drammerig die avond. Herman was het zat en ik herinner me dat het gigantische lijf met weer die enorme kolenschoppen mij ruw oppakte en meenam de gang door naar mijn slaapkamer. Daar werd ik rustig maar met duidelijke kracht op het bed gedeponeerd. Ik weet nog dat zowel mijn moeder, haar moeder, Bep, en mijn vader verschrikt keken naar Herman die op zijn beurt direct zijn verontschuldigingen aanbood en me weer van de kamer afhaalde. Een dikke knuffel en een betraand oog keken me schuldig aan.

Of die keer dat Herman in de kamer thuis naar de TV zat te kijken. Het was een kleine woonkamer in een vooroorlogse woning. Knus met een schouw met glimmende groene tegeltjes. De TV stond in de hoek vlak naast het raam. Bep was bezig in de keuken met het avondeten. De keuken was gescheiden van de kamer door een nauwe gang waar je links de slaapkamer in kon en rechts de draaitrap naar boven kon nemen.

Herman zat rustig totdat Bep hem iets hoort murmelen.. omdat ze hem niet verstaat vraagt ze het hem nog een keer te zeggen. Weer murmelt Herman iets onverstaanbaar en enkele seconden later een luid kabaal. Geschrokken van de herrie liep Bep naar de kamer waar ze Herman naast de Televisie vond. De televisie lag half op de grond en half tegen het kastje en Herman met 1 been op de TV. “Ik ga even wandelen hoor Bep” zegt Herman nog doodleuk terwijl hij zich via de TV een weg naar buiten probeert te banen.

Toen hij na enkele minuten eindelijk de grip liet verslappen op de keel van zijn ogenschijnlijke belager was Bep eindelijk in staat om met heel veel moeite zich los te worstelen uit zijn grip en het licht aan te knippen. Bleek van schrik zag Herman dat hij zijn eigen vrouw bijna verstikt had. Dat was het moment dat Herman niet meer thuis kon wonen.

Officiële diagnose van die tijd, Aderverkalking maar achteraf gezien moet het een vorm van Alzheimer of Dementie geweest zijn. Herman heeft nog een paar jaar geleefd in een gesloten inrichting waar hij gestorven is begin jaren 80.

Herman was mijn Opa, de vader van mijn moeder…

Dan valt het wel weer mee

Denk dat ieder gezond gezinsmens zich wel eens afvraagt hoe het verder zou moeten als 1 van de 2 ouders uitvalt. Zou de ander het alleen wel redden? Vanzelfsprekend vinden we dat de wereld iedereen kan missen behalve mij 😉 In mijn geval is dat dan ook zo 😉 maar stel dat het niet zo is. Kun je verder? Er zijn duizenden mensen die dat al hebben moeten testen de afgelopen tijd.

I wilde dat ook weten, zou ik dat kunnen.. Vader zijn, werken, zorgen ..? Jarenlang alleen maar een gedeelte van de zorgen gehad en nooit echt kunnen kijken of ik dat zou kunnen. Gelukkig blijk ik het redelijk goed op te pakken. Mijn situatie is nou niet dat ik alles alleen moet doen maar zeer zeker een aantal dingen alleen wil en moet doen. Dat valt niet altijd mee, timing is iets wat niet elke man in zijn vingers heeft. Ja op het werk wel want dat kunnen we lekker controleren maar timing met een aantal blagen om je heen is heel wat anders! Dan heeft die weer wat of zit er een scheet dwars of slecht geslapen of of of.. of ze zijn gewoon lief 🙂

Koken is ook zo’n ding. Was nooit een keukenprinses maar blijk uiteindelijk toch wel wat te kunnen behalve patat halen bij de lokale frietkot. Experimenteren met koken is een sport geworden en over het algemeen worden de creaties met veel gesmak ontvangen. Kortom ik red het wel en nogmaals gelukkig hoef ik niet alles altijd alleen te doen maar inmiddels heb ik wel dusdanig veel vertrouwen dat ook dan het wel goed komt.

Waarom schrijf ik dit allemaal vraagt diegene die het tot hier heeft volgehouden zich misschien af, nou eigenlijk heel simpel. Als vader (of moeder) zijn er een paar griezel momenten waar je wakker van kunt liggen. Een daarvan is bijvoorbeeld dat er iets met je kinderen gebeurt. Je kind overleven lijkt me werkelijk heel ernstig. Denk dat je wel verder kunt enzo na lange tijd maar de “kers” is wel van het leven af! Andersom dan? Wat als je kind wees dreigt te worden op jonge leeftijd?

Vandaag ook weer gelezen, een twitteraar die ik al een tijdje volg blijkt opgegeven te zijn. Er waren nog wat mogelijkheden een en ander te verlengen maar dan zou de lastige vraag over “kwaliteit” of “Kwantiteit” van het leven naar boven komen. Hou je zo lang mogelijk vast aan dit leven ongeacht de prijs of laat je kwaliteit prevaleren en kies je voor een korte maar heftige periode. Zij koos voor het laatste.. Ik vind dat moedig, het is mens eigen om alle strohalmen aan te pakken en tot het laatste moment hoop te houden. “Misschien hebben ze het wel mis bij me”.. of  “een wonder… het zou kunnen”. Ik denk dat ik dat zou doen al realiseer ik me dat ik echt geen idee heb waar ik over praat. Doodsangst is niet iets wat je “in kunt leven” denk ik.

Moedig dus om te kiezen voor kwaliteit … maar daarnaast staat wel een kind van net 16… dat zet je aan het denken. 16 jaar en dan het vooruitzicht van wees worden… En buiten dat wat moet er door het hoofd van deze moeder zijn gegaan bij het nemen van deze beslissing. Ik denk dat een berichten die ik las alles verklaarde “Het is tijd dat ze weer kind kan zijn en geen verzorgster” Daarin staat eigenlijk alles .. maar mijn god wat heb ik een moeite me in te denken in een dergelijke keuze.

Het deed mij relativeren zoals altijd, het valt dan allemaal wel mee in mijn leven.. wat zeik ik toch.

Met heel veel respect hoop ik op een rustige zo pijnloos mogelijke laatste tijd voor deze moeder en als haar dochter een fractie van de moed van haar moeder mee krijgt dan hoeft moeder zich geen enkele zorgen te maken over de toekomst van haar kind. Ze had er wat mij betreft bij mogen zijn en genieten… Ben niet gelovig maar in dit geval maak ik een uitzondering en hoop ik dat er een mooi plekje gereserveerd is daarboven!

Heel maar dan ook heel veel sterkte!

Wat heb je te verbergen? #zorg

Even geleden schreef ik een blog over het debat dat gehouden is (en gehouden gaat worden) over het fixeren van demente ouderen. Er is sprake van een nieuwe wet die kaders zou moeten stellen aan het hoe en waarom. De wet is niet goed overdacht (wat mij betreft) en kan op nog wel wat tegenstand van mij en hopelijk anderen wachten. Naar aanleiding van dat blog nam een instantie contact met mij op. Of ik bereid was in een interview te vertellen wat mijn gedachten en met name mijn bezwaren waren wat betreft dit wetsvoorstel. Omdat het mij direct raakt en ik weinig andere middelen heb dan zoiets was ik uiteraard beschikbaar voor een dergelijk interview. Het zou mij de kans geven aan een groot publiek de bezwaren uit te leggen wat betreft het voorstel.

Ze (en als jullie het goed vinden laat ik de naam nog even weg) zouden het mooi vinden als mijn moeder, welke Alzheimer heeft, aanwezig zou zijn bij dit interview. Het “verkoopt” beter als je een beeld hebt van iemand die het aangaat toch? Na even nagedacht te hebben ben ik akkoord gegaan met dit voorstel. We zouden in het huis waar mijn moeder verblijft opnemen in haar eigen kamer….

Eikel als ik ben wil ik dat dan volgens de normale wegen laten lopen en heb netjes het huis geïnformeerd over wat zou kunnen gaan gebeuren. Het was nog niet zeker of  het interview gedaan zou worden en wanneer al helemaal niet. Items als dit hebben pas echt waarde als het strak op de actualiteit ligt ergo het vervolgdebat over deze wet. De mensen ter plaatse, van de werkvloer, kennen mij redelijk goed. Ben een trouwe bezoeker van mijn moeder en over het algemeen niet al te moeilijk. Zolang ik maar zie dat ze hun best doen mijn moeder goed te verzorgen is het mij prima. Na duidelijk uitgelegd te hebben dat het mij niet gaat om de verzorging maar om het management van dergelijke “bedrijven” vonden ze het al helemaal geen probleem.. totdat…

De persdienst van de zorgverlener lucht kreeg van het op stapel staande interview… Ik kreeg duidelijk te vernemen dat het onmogelijk was op te nemen in het huis. Alle flauwe smoezen werden er bij de haren bijgetrokken zoals privacy van de bewoners etc. Ik had al eerder afgesproken dat het filmen alleen zou kunnen met mijn moeder daar ik alleen daar zeggenschap over heb. De reactie was nogal fel, feller dan ik had gedacht. En dan mijn waarde bloglezers moet ik toegeven dat mijn wantrouwende karakter eigenschappen de bovenhand krijgen.

Waarom zouden ze dat niet willen? Filmen in de kamer van mijn moeder met alleen mijn moeder en ik, niemand anders hoe kan dat de privacy van andere bewoners in gevaar brengen? Een kul verhaal natuurlijk.. daar zijn duidelijke afspraken over te maken met elkaar. Nee het klinkt bij mij als pure angst, angst dat er zaken naar boven komen die liever niet aan het grote publiek getoond moeten worden. Dat alleen sterkt mij al in mijn stelling wat betreft deze wet, de zorg is (in veel gevallen) in handen van mensen die geen idee hebben waar ze over praten. Het enige dat ze zien is inkomsten.. en die zijn er zat. En hoe minder uitgaven des te meer inkomsten en des te meer idiote subtaken ze kunnen verzinnen.

Nou is het nog niet duidelijk of het interview doorgaat om eerder genoemde redenen zoals actualiteit en of het wel “past” binnen de uitzending, maar als het doorgaat (wat ik stellig hoop!) dan ga ik het toch op het spits drijven. Stoïcijns ga ik daar naar binnen met een 3 mans camera ploeg en ga op de kamer waar mijn moeder zich suf voor betaald zitten en gewoon ons ding doen. Het is haar kamer zolang ze daar zit en dat geeft haar recht op privacy en het geeft haar het recht daar te doen wat ze wil. Omdat zij niet meer bewust de keuze kan maken ben ik als wettelijk vertegenwoordiger gemachtigd dergelijke beslissingen te nemen voor haar en dat zal ik zonder twijfel doen.

Dus “verzorgende instantie” maakt u zich geen zorgen, als u geen zaken heeft die het daglicht niet kunnen verdragen hoeft u zich geen zorgen te maken.. is dat wel zo dan is zorgen maken wat mij betreft voor u net zo goed nodig als dat wij die zorgen hebben.

Ps, overbodig te zeggen maar ik doe het andermaal.. Alle direct betrokkenen op de vloer doen hun uiterste best binnen de kaders van het haalbare de mensen te verzorgen. Mijn kruistocht is ook zeker niet tegen hen, zij hebben mijn respect al. Mijn aversie gaat uit naar dat zakelijke kader wat er boven hangt en via allerlei slinkse manieren aan carrière bouw doen in plaats van het zinvol managen van zorg.

Het blog waar het mee begon vind je HIER

Digitale Atheïst

Ik ben er helemaal uit, ik ben een digitale Atheïst. Ik ben 1 van die sukkels die kiest op basis van prijs en kwaliteit verhouding en niet puur emotioneel koopt (voor zover ik al wat koop dan). Een van de redenen was een artikel dat mijn aandacht trok ( LINK ) waarin een voortgezet onderwijs school in Hoorn de leerlingen gaat verplichten gebruik te maken van een iPad. Nee geen tablet .. heel duidelijk een iPad. De overweging van de school is dat de leerlingen dan niet meer met volle tassen met boeken hoeven te lopen. Ach wat schattig van de deze school dat ze zo mee denken met de leerlingen.

Voor een ieder die een tablet heeft zal het volgende niet leuk maar wel herkenbaar over komen. Een tablet kijkt je aan in de winkel en schreeuwt “KOOP MIJ… KOOOOOOP MIJ” het is een ubercool apparaat waar je graag mee gezien wilt worden. Zeker een iPad want deze maakt dat je per direct behoort tot de Apple Kerk waar elke gelovige elkaar elke dag weer laat weten hoe mooi, goed en fantastisch het Apple leven wel niet is. Waar een nuchtere gebruiker als ik zegt dat ik even moet kijken op de “Telefoon” zegt de Apple gebruiker altijd “Dat moet ik even bekijken op mijn iPhone” of “Verstuurd via mijn iPhone” alsof ze elke dag zichzelf er van moeten overtuigen dat de aankoop die ze hebben gedaan (al dan niet via een extreem te duur abonnement) echt de allerbeste was en dat ik gewoon een domme lul ben. Maar terug naar de Tablet, Koop me.. koop me nu.. En dat doen veel mensen. Ik geef toe ik ben ook meerdere malen in de verleiding gebracht mijn schaarse euro’s uit te geven aan een tablet.

Dan heb je zo’n ding, een telefoon on steroids, waar je niet mee kan bellen maar wel heel handig is voor werk en/of school.. uh-huh…  Je kunt namelijk heel makkelijk eeuuhh… ja wat kun je eigenlijk makkelijk met zo’n ding? Mailen ja dat is handig dat werkt ook prima. Twitteren gaat ook goed, Facebooken .. geen probleem. Surfen op het web.. ja dat gaat redelijk goed zolang je geen Silverlight of in het geval van een iPad Flash sites wil bezoeken. Tot zover hebben we de vrije tijd op werk of school prima gevuld. Maar nu..

Een collega mailt een bestand, laten we zeggen een word bestand wat verder uitgewerkt moet worden. Openen is geen probleem en lezen kan ook. Bewerken, hmm.. nee dan moet je eerst een “ikwileendocbewerkenapp” downloaden. Enfin dat doe je dan maar omdat je niet voor jan lul 600 euro aan een stuk glas hebt uitgegeven. Dan ben je lekker aan het bewerken en wil je eigenlijk wat illustraties toevoegen. Stel je maakt een werkstuk, hmmm dat gaat dan weer niet en zit je snel weer tegen een “ikwileenillustratietoevoegenaanmijnwerkstuk” app aan te koekeloeren. Dat dan weer plaatsen op een manier zoals je zou doen met een “gewone lullen laptop” lukt dan weer net niet omdat je de “ikwildeillustratieopeenanderemanierplaatsen” app niet hebt. Downloaden maar.. we zijn inmiddels een euro of 40 verder in de app store.

Dan ben je met heel veel moeite en stress klaar met je werkstuk of mooie presentatie en wil de deze opslaan op een manier dat je medestudenten of collega’s er mee verder kunnen. Ka-ching eerst een iCloud abonnement en dan een “ikwildepresentatieopslaanalseenbestandwaariemandwatmeekan” app downloaden…

Nou goed kan nog wel even doorgaan maar het punt is wel duidelijk. Het is gewoon niet handig. Een iPad of welk tablet dan ook is eigenlijk alleen maar goed voor de kinderen om spelletjes mee te spelen, voor jezelf om een filmpje te kijken in het vliegtuig of hotel of gewoon om quasi nonchalant naast je neer te leggen op een plek waar veel mensen zijn zodat je kunt laten zien hoe hip je wel niet bent. Het is een gadget een ernstig leuke, maar gewoon een gadget…

Ik moet de eerste nog treffen die zijn apparaat (en nee vunzen ik bedoel een tablet) echt in kan zetten en zijn of haar laptop niet meer hoeft aan te raken. En daarom ben ik een Digitale Atheïst, ik geloof gewoonweg niet in de hype. Ik geloof niet in een merk en dat dan dit merk heilig is. Begrijp dan ook niet dat een school het lef heeft om een dergelijk apparaat verplicht te stellen op school. Dat ze werken met nieuwe media en technologie omarmen vind ik goed, dat is nou eenmaal een onderdeel van onze toekomst maar dat een een of andere apple geile rector besluit iPad in te gaan kopen en verplichten vind ik een kwalijke zaak. Ben erg benieuwd naar de educatieve overtreffende reden waarom deze school dit besluit genomen heeft!

Vind het bijna jammer dat ik geen kinderen op die school in Hoorn heb want ik zou de strijd heel graag aan gaan met ze! Hoe kun je nou verplichten een apparaat te kopen? Boeken en leermethodes ja dat mag maar een apparaat en dan specifiek een merk en model? Zou de beste man aandelen Apple hebben? Je zou als bijstand moeder of vader maar de melding krijgen.. Hoorn stay strong en koop de “pekmetveren” app .. dat zal ze leren!

Denk dat ik een nieuw geloof ga beginnen waarin ik religieuze regels maak die het gebruik van iPad verbieden want dan kan ik namelijk mijzelf beroepen op het recht van “Religieuze vrijheid” en kan ik aangeven dat mijn geloof niet toestaat een dergelijk apparaat te gebruiken. Hel en verdoemenis zal mij treffen als ik ook mijn handen moet laten glijden over een dergelijk apparaat. Ja dat ga ik doen… En daarna ga ik die school aangeven op de site van de PVV als overlast veroorzakende school!

ps getypt op een 5 jaar oude Toshiba Laptop met Windows 7 … heb ik weer…