De Toerist …

U kent hem wel.. de toerist. Schuchter en met enige twijfeling loopt hij de receptie van de camping binnen. Kijkt om zich heen en zoekt naarstig naar aanknopingspunten die hem vertellen of hij zich ook in het Nederlands kan uitdrukken. De moedeloze blik op het vermoeide witte gezicht met “ray ban “ bril (ja die.. met klein stukje Ivoor boven de neus sectie tegen .. “het naar beneden lopende zweet van de keihard werkende doodsbenauwde F16 piloot” die vechtende voor lief, volk en vaderland de Russen probeert te overwinnen terwijl hij met links Great Balls of Fire in C mineur speelt op een pianola!) uit de tijd dat Tom Cruise nog wel indruk op de jeugd maakte verteld genoeg.
Langzaam schuift de toerist naar voren, achteloos wat franse folders pakkend die hij semi intellectueel en om zich heen kijkende door bladert. Je ziet hem staan, wit t-shirt zonder mouwen, wit lijf met 1 gebruinde arm van uit het raam kijken. Het laatste stukje van de reis langzaam rijden met het raam open, radio wat harder (met snoeiharde Franse Rap van François le Grande op de lokale radio) en armpje uit het raam.. hopende op wat aandacht van de enorme hoeveelheden bakvissen die in weinig verhullende gebruinde lichamen richting strand, zwembad of ander zorgeloos vertier lopen.
Een kaki korte broek met een hoeveelheid aan zakken waar McGyver serieus jaloers op zou zijn en daar minimaal een vliegtuig met bubbelbad aan onderdelen in zou hebben..
Witte, ietwat harige benen gevolgd door witte sportsokken die opgetrokken zijn tot in de kruis streek… het gehele ensemble afgemaakt met mooie witte gympies of open sandalen… want die lopen zo lekker… (ik heb me kunnen beheersen en de open Croc drager buiten beschouwing gelaten..!)

Je ziet hem kijken.. nog 1 iemand voor hem aan de balie.. * zucht *

Achter hem 1,87 kind die vanuit de Renault Megane Scenic (Rood bouwjaar ’95) voor de 38ste keer roepen dat “het eerste dat ze gaan doen is lekker het zwembad in duiken” … geflankeerd door zijn vrouw die zat en compleet vermoeid half weggezakt achter het warme raam zich zit te verheugen op 2 weken hetzelfde als thuis.. maar dan in Frankrijk… en zonder vaatwasser… en wasmachine… en bloedverziekende hitte….

“Goedendag” zegt de man.. “spreekt u Nederlands?” … de vriendelijke maar inmiddels gaar gelulde dame achter de balie reageert en zegt “non monsieur je parle Francais, English est Deutsch”..
In zijn beste Engels vraagt de man of hij kan inchecken.. “hello, wie aar de familie Jansen from the nederlands end wie wont toe sjek in…” … De vrouw achter de balie, gepokt en gemazeld, weet inmiddels de streekdialecten wel te herkennen en spreekt in vloeiend Engels de man aan en heet hem en zijn familie welkom.
Het “insjekken” verloopt redelijk vlekkeloos en een minuut of tien, 21 keer “ik ga als eerste zwemmen” en 7 boze en verveelde blikken uit de Renault Megane Scenic (Rood bouwjaar ’95) die precies fout genoeg voor de slagboom staat dat iedereen er eigenlijk net niet omheen kan …

De man mompelt nog wat en loopt gewapend met een Nokia 6310 (zilver) links op de heup langzaam naar de auto.. In de auto zie je het gebeuren.. de vrouw vraagt wat aan de man.. “heb je nog gevraagd of we…. “ de man reageert en zegt iets van “nee ze begrepen me niet.. enzo.. “ wat (zo weten alle mannen) de perfecte smoes is om te verhullen dat je gewoon al weer vergeten bent te vragen wat je moest vragen. Het is schijnbaar cruciale informatie want de vrouw werpt een blik waar de gemiddelde weldenkende middelbare man direct een hurkende kruisbeschermende houding van aanneemt en stuurt wat onaardige verwensingen zijn kant op.

De man terecht vermoeid van de lange reis, want geloof me.. 1400 km in een Renault Megane Scenic Rood bouwjaar ’95 met 1,87 kind op de achterbank zonder “in car entertainment system” zonder airco op zwarte zaterdag over de route soleil… dat is een respectvolle onderneming waar de gemiddelde poolreiziger die slechts gewapend met een scherp bot, gaffer tape en een oud zeil nog een puntje aan kan zuigen!
De man reageert als door een wesp gestoken en verliest elk laatste stukje zelfrespect…

Al ruziënde en fors gebarende rijden ze de camping op… op weg naar 2 weken als thuis… maar dan in Frankrijk… en zonder vaatwasser…

Al kijkende vraag ik mij af of ik inmiddels ook ben als die toerist… maar dan zonder Renault Megane Scenic (Rood Bouwjaar ’95)

Menno

Vive la France….

Daar zit je dan ..  letterlijk als god in frankrijk (al ben ik niet zo narcistisch dat ik mijzelf gelijk aan god stel laat dat helder zijn 😉 ) … 2 weken niets doen .. 2 weken de struisvogels nadoen…
1 week verder en eindelijk een beetje in de flow. Het werk laat je nooit los dat is het nadeel van een klein bedrijf zoals wij runnen. Altijd wel een factuur of dingetje dat geregeld moet worden. Maar een week verder aardig het nietsdoen te pakken.

Nadeel van niets doen is dat je veel te veel tijd hebt om na te denken. Dat is vaak goed maar soms denk je simpelweg te veel. Dat is ook nu het geval… had ik zaken anders kunnen doen… wat nou als ik toen … etc etc… Om gek van te worden …

2 belangrijke dagen gingen er voorbij de afgelopen week .. de sterfdag van mijn vader en de verjaardag van mijn moeder… beide in stilte beleefd.

Het mooie aan een vakantie is dat ik weer reconnect met mijn kinderen. Met name de kleinste is al heel anders tegen mij als een week geleden. Nu komt hij veel vaker direct naar mij toe ipv eerst naar zijn moeder te lopen. Ik geniet van dat ventje dat zo parmantig de fransosen op de camping om zijn kleine vingertje wind… ik geniet van mijn 2 oudste die elke dag weer de moeilijke keuzes moeten maken … “zwembad… zee… ds… spelen… eten… koekje…. etteren … ” 😉

Dat maakt eigenlijk alles goed en draait mijn geen zin van vorige week om naar … “zin” deze week.
Nog een dag of 7 en dan rijden we weer richting Nederland … weg van het weer, weg van de tijd… terug naar de realiteit …..

Nog maar ff wachten.. vanavond drink ik een rose op een ieder die dat wil! .. nu is nu en morgen zien we wel weer verder… wie weet is er nog wel een zonsondergang als kado voor mijn ogen 😉 … jullie twitteraars zullen dat zonder twijfel weten als dat zo is 😉

Fijn weekend en groet vanuit een zonnig Vias, zuid frankrijk …

Menno

Gebak…

“heey Menno wat leuk datje belt, dank je wel… nee niet zo veel straks komen A en W en Tante U komt ook nog en S en L vanavond…”

Dat was ongeveer de opening van het jaarlijkse gesprek dat ik met mijn moeder op deze dag vaak had. Door de timing van de verjaardagen viel die van mijn vader (30-07) en mijn moeder (09-08) vaak in de vakantie. Vroeger vierden we eigenlijk altijd die 2 verjaardagen als we in Oostenrijk waren (land of choice van mijn ouders) .. en dan haalden we lekker gebak vers bij de bakker.. ’s Avonds lekker uit eten (jaja Bakkie aan de eeuwige Schnitzel met patat 😉 )… en toen we wat ouder waren een biertje op het balkon.

2 jaar geleden belde ik haar vanuit Frankrijk, ze was al niet heel goed meer en we spendeerde al best veel tijd aan haar om er voor te zorgen dat ze voldoende en gezond eten naar binnen kreeg…. Vanaf mijn terras op exact dezelfde camping waar ik nu dit blog schrijf belde ik haar op tijdens haar verjaardag. Zoals altijd vond ze het fijn mijn stem eindelijk weer eens te horen.. (terwijl ik haar minimaal 3 keer in die week gebeld had 😉 )… en de melding dat ze jarig was deed haar een beetje schrikken.. “is dat zo? .. oh god ja je hebt gelijk.. en hoe oud ben ik dan? “ Ik en mijn moeder mochten elkaar graag pesten en vaste antwoord was dan altijd “wat denk je zelf?” .. dat ging altijd goed tot dat moment… “eeuhh” zei ze…” 61?”…. ze werd 73 dat jaar..

Vandaag dus… 9 Augustus 2010… ik zit weer in Frankrijk op diezelfde camping… bellen kan niet meer… Voor haar is het een dag als gisteren als ze zich die nog kon herinneren.. 75 is ze inmiddels geworden.

Melancholisch denk ik terug aan al die leuke en gezellige vakanties die wij hebben gehad… want leuk waren ze altijd.. Meestal 2 keer een verjaardag … Vakanties met vrienden, broers, aanhang of gewoon ik .. alleen met mijn moeder… mooie zorgeloze tijden…

Ik denk dat ik vandaag gewoon een gebakje koop, vanavond uit eten ga en om 21:30 een koud biertje drink op mooie tijden en de verjaardag van mijn oh zo gewaardeerde moeder…

Gefeliciteerd ma…

X

Even weg!

En dan in ene is het zover, vakantie… Zonder nou in zelfmedelijden te vervallen durf ik best te zeggen dat we daar wel aan toe zijn. Het is een bewogen tijd in het leventje op het moment. Het is erg veel geweest met mijn moeder en niet te vergeten mijn schoonvader. Een kleintje in huis en zakelijk is het nou ook niet een jubeljaar..

En dan staat de de auto klaar, spullen er bijna in en oppas voor het huis geregeld.. we weten waar we hen gaan en ik weet hoe lekker het daar kan zijn.. en toch.. heb ik geen zin…
Geen zin om mijn moeder 2 weken uit het oog te verliezen wetende dat ze niet in staat is dingen te vertellen en ik als de dood ben dat er iets mis gaat terwijl ik er niet ben…

Geen zin om alles achter te laten en 2 weken net alsof te gaan doen..

Geen zin om te rijden…

Geen zin de spaarrekening leeg te trekken… (jaja echte hollander… tsss)

Geen zin te luieren wetende dat eigenlijk de handen heel erg uit de mouwen moeten…

En toch stappen we morgen in en rijden we weg. Wetende dat er flink opgeruimd moet worden als ik terug ben en wetende dat er problemen zijn die gewoon blijven wachten tot ik terug ben…
Toch stappen we in…

Ik heb slecht nieuws.. er is gratis WiFi (jajajaja Hollander!!!!) bij de receptie… dus jullie zijn niet van me af 😉

Au revoir!

Menno

de prijs van zorg…

“Wij” nederlanders gingen er altijd prat op dat we zo’n goed en degelijk sociaal systeem hebben. Als je zonder werk komt te zitten kom je over het algemeen niet zonder geld te zitten. Veel is het niet maar het is wat…

Nou is dat ook voor onze oudere medeburger zo, je werkt je hele leven en mag dan als het mee zit genieten van een pensioen aangevuld met AOW zodat je nog wat zou kunnen doen op je oude dag. Gisteren werden wij verrast met een brief van het SVB. Deze instantie werkt onder andere in opdracht van het CAK en voert de incasso opdrachten uit die het CAK voorschrijft. Dat is zoals in elke overheidsinstelling vaak gebaseerd op koude en nietszeggende informatie uit een dossier. Zo ook in het geval van mijn moeder.
We kregen de mededeling dat er vanaf Augustus een bepaald bedrag ingehouden zou worden ten behoeve van haar verblijf in een verpleeghuis. Op zich niets mis mee immers ze woont daar en dat kost geld… duidelijk.

Wat is nou het “probleem”… ze incasseren een dermate hoog bedrag dat er nagenoeg niets meer overblijft van haar totale inkomen. Iets waar mijn vader met name vele jaren voor gewerkt heeft. De beste man was dood binnen het jaar nadat hij zijn zuur betaalde geld kon incasseren dus echt veel kosten hebben ze niet aan hem gehad maar ik dwaal af. Ze nemen dus een fors deel (zo niet alles) van haar inkomen. Waar ze geen rekening mee houden is specifieke situaties. In ons geval is dat een vergevorderde staat van Alzheimer.
Mijn moeder is niet meer in staat zelf beslissingen te nemen met betrekking tot geldzaken of andere dingen die verder gaan dan “wil je appelsap of koffie?”
Er zijn dus nogal wat losse eindjes zoals bijvoorbeeld het opzeggen van huis en haard. Nou wil het feit dat dit niet kan zonder dat er een volmacht of curatele is afgegeven aan iemand die haar zaken behartigd. …

Die curatele stelling is een langzaam proces welke via het kantongerecht loopt. .. en dus ook bij ons. Maar haar huur en gas en licht en andere kosten lopen wel gewoon door. Eenvoudige rekensom leert dat aan het einde van de maand er niet voldoende meer is om en het CAK te betalen EN de lopende zaken zoals huis en haard.

Met deze informatie ben ik naar het CAK gegaan en die kunnen daar dus niets mee. Heel vervelend jammer en verdrietig maar … sorry… Concreet waren ze alleen in staat een eenmalige betalingsregeling te verzinnen waar er 3 maanden over 1 maand gedaan mag worden. Let wel.. elke maand loopt de incasso van het CAK gewoon door! Dus eigenlijk is er maar 1 optie.. dat is schulden maken …. want ze kan het niet betalen en opzeggen kan niet.

Ik begrijp dat het moet en dat regels regels zijn maar je wordt er zo moedeloos van. De inflexibiliteit van overheid maken het leven af en toe zo enorm ingewikkeld en de toch al vervelende situatie alleen nog maar vervelender.

Dus mensen.. als je het geluk hebt om oud te worden.. zorg dat je of veel geld in kas hebt en die hele overheid niet “nodig”hebt of wordt oud zonder ziekbed want als je ziek wordt.. het is nog bijna erger dan de “pluk je kaal” wet voor criminelen! En ik verwacht daar de komende jaren geen verbetering meer in!

Menno