Heimwee

Ik zat van de week een herhaling van “Ik vertrek” te kijken. Een briljant programma op de publieke omroep. Het gaat over mensen die om wat voor reden dan ook hun spullen bij elkaar pakken en vertrekken naar het buitenland. Meestal is dat op zijn “Hollands” en vonden “ze” het niet echt nodig een aantal essentiële voorbereidingen te treffen. Zo kan het zo maar gebeuren dat de 3 weekse vakantie in Frankrijk reden is om de spullen thuis gedeeltelijk bij elkaar te pakken en de rest te verkopen om vervolgens, niet gestoord door enige vorm van kennis, een garnalen boerderij te beginnen in de Bourgogne. Want “dat hebben ze daar nog niet” is dan de overtreffende reden om zoiets te doen.

Naast het feit dat ze meestal wel weten hoe ze iets moeten doen als het gaat om het opzetten van een hotel, bed en breakfast of garnalenboerderij vergeten ze vaak iets heel belangrijks… de taal. Zo was er een gezin dat zich vestigde in Turkije.. een hotel beginnen.. en ja u raad het al, ze spraken geen woord Turks.

Deze aflevering ging over een man en vrouw die een bloemenzaak hadden in Nederland. Na heel veel jaren hard buffelen wilde ze het wel eens wat rustiger aan doen. De winkel en de openingstijden lagen hen zwaar. In Frankrijk hadden ze al een huis en ze hadden bedacht dat ze bloemen (uit Nederland) ook wel op de markt zouden kunnen verkopen. Ze spraken de taal ook een beetje en hadden rondgekeken op markten naar de aanwezigheid en kwaliteit van de bloemen.

Hoe dan ook met veel gedoe op markten, koelingen die niet klaar waren en aannemers die “komt goed morgen” gebruikten als “het is klaar als het klaar is” hadden ze op een gegeven moment wel een soort van modes gevonden. Ze draaiden iets beter dan break even en het werk en leven was veel minder jachtig dan voorheen. Met name de man was tevreden met zijn vrije tijd en het rustige leven in Frankrijk en het shot van hem werken in de tuin en samen op de veranda met de tekst “even een tukkie doen” deed vermoeden dat alles in orde was.

Het volgende beeld was er 1 van een Nederlandse straat… een Nederlandse winkel met bloemen. Ze waren teruggekomen. Terug van het “God in Frankrijk” gevoel. De reden was even gecompliceerd als dat hij simpel was…. Heimwee.

Ze vertelden dat na een half jaar dit fenomeen toesloeg als een sluipmoordenaar. Niet zozeer bij hem maar meer bij haar. Het vrat haar op en maakte haar langzaam kapot. Van vrolijke leuke aanpakken veranderde ze (naar eigen zeggen) in een slecht gehumeurde en nare vrouw. Ziek en zieker van de heimwee…

Ik herkende dat gevoel heel erg, je plant en doet en houd rekening met alles waar je rekening mee kunt houden alleen die ene factor is niet in te schatten. Heimwee is een raar iets, het holt je uit heel langzaam. Een knagend gevoel van binnen wat je in eerste instantie niet kunt plaatsen. Het komt en het gaat zonder dat je daar echt invloed op hebt. Het knagende gaat over in een constante aanwezigheid van ongemak, rusteloosheid misschien wel en waar je voorheen het gevoel nog wel weg kon denken blijft het nu de hele dag. En heel langzaam, ook voor je omgeving, verander je in een persoon die volledig anders is dan de persoon die je was.

Van vrolijkheid naar neerslachtigheid en van optimist naar pessimist. Heimwee is een niet mis te verstane kwaal die iedereen kan overkomen en meer is dan een “ach dat gaat wel over” dingetje! afhankelijk van het type heimwee dan he? Want heimwee naar de haardracht uit de jaren 80 is net ff iets anders als heimwee naar iets waar je heel erg gek op bent!

JSF, Joint Strike Fiasco?

Jaren geleden al bekokstooft, wij moeten mee doen met de Joint Strike Fighter. Een prachtig gevechtsvliegtuig dat door het woordje “Joint” betaalbaar maar toch goed zou worden. Ooit las ik ergens in 2009 dat het toestel zo tegen de 49 miljoen zou gaan kosten. Redelijk bedrag maar neem het feit dat een F16 ongeveer hetzelfde kost dan valt dat wel te overzien. Ik zeg doe er een stuk of 100.

Vandaag las ik op Nu.nl

 De kosten van het JSF-programma zijn inmiddels opgelopen tot 385 miljard dollar, terwijl technische problemen de productie vertragen. Een toestel kost nu 113 miljoen dollar.

Hmmm.. dat is een aanpassing in prijs van een slordige 60 miljoen meer. Nou weet ik niet hoe het jullie vergaat maar als ik een missertje van 110 procent maar naar mijn klanten heb ik best wel een probleem. Nou kan het natuurlijk zijn dat er initieel geen afspraken zijn gemaakt over een maximale hoogte van kosten. Immers het project was prestigieus en zou de Nederlandse markt heel .. nee correctie HEEL veel geld en banen op gaan leveren.

Maar waar is dat geld dan? Waar zijn die banen? Vooralsnog kost het kreng alleen maar geld en een doekje voor het bloeden is dat we maar 1 toestel gaan kopen.. ofzo… voor nu.. denk ik.. wellicht waarschijnlijk eventueel.. toch? Kosten voor onderhoud en vliegklaar te houden een slordige 4 miljoen per jaar minimaal exclusief de excessieve operationele kosten voor als die met scheuren bedekte vliegende misbaksels in actie moeten komen.

113 Miljoen dollar dus.. voor een vliegtuigje… Wat moesten we ook alweer besparen? Defensie moest van ruim 8 miljard naar iets minder dan 8 Miljard. Daarvoor verliezen veel mensen een baan die uiteindelijk ook weer druk uitoefenen op de collectieve kast. 18 Miljard was de totale bezuiniging.. dat blijkt meer richting de 25 Miljard te gaan.. en dan gaan we verder met vliegtuigjes.. die heel .. nee HEEEEEEL veel geld gaan opleveren.. en natuurlijk een enorme ego boost geven.

Het zal wel aan mij liggen maar ik ben het een beetje kwijt. Wilders wil bezuinigen op Ontwikkelingshulp.. toch? Nou is het ontwikkelen van een vliegtuig geen mooie start? Kunnen die arme drommels in de rest van de wereld nog een beetje rekenen op humaniteit van ons in plaats van bommen en stoere flyovers van Joint Strike Fails want voor zover ik weet eten ze daar uiteindelijk niet beter van. En pak dan gelijk de hypotheek rente aftrek voor huizen boven de 800.000 euro aan.. heb het gevoel dat iemand die dat koopt die rente ook wel kan betalen, kunnen we dat geld weer gebruiken voor zinvolle dingen.

Het zal wel aan mij liggen 🙂

Mijn eigen sociale media anno 2012

Al een tijdje worstel ik met de social media. Ik vind het heel erg leuk dingen te lezen en op de hoogte te blijven van het wel en wee van de mensen die ik volg, bevriend heb of via + zie. Na een lange periode van intensief delen merk ik dat mijn deelzucht minder aan het worden is. Krijg minder voldoening uit het twitteren, feesboeken en wat meer is.

Nu ben ik dankbaar voor het aantal mensen dat bereid is mijn relaas over wereld en ziektes en opinies te lezen, heel dankbaar zelfs en ik ben geenszins voornemens dat te veranderen maar ik ga wel mijn sociale gedrag aanpassen.

Minder onzin delen (nee niet stoppen maar minder) en meer relevante zaken die mijn persoon bezig houden. De ziekte Alzheimer neemt een grote rol in mijn leven en ik heb immens respect voor hen die zich daar zo actief voor inzetten. Ik ga daar voor zo ver jullie dat toestaan mijn steentje in bijdragen. Meer delen via mijn blogs.. meer proberen te betekenen voor anderen en iets minder egocentrisch.

Mijn excuses voor hen die mij lezen omdat ze mijn onzin leuk vinden ..

Dus Bakkie 2012 is meer informatie, Alzheimer, opinie en wat me echt bezig houden kan.. Hoop dat jullie dat trekken 🙂 En anders is er altijd nog de “ontvriend” “ontvolg” “zakindepoep” knop 🙂

Internet vrijheid!

Veel te doen over het blocken van een aantal sites die illegale content aanbieden of zoals ze zelf pretenderen “linken naar” Ik lees de meest vreselijke dingen op het net en de sociale media. “Internet RIP” en “Weg internet vrijheid” Ik mis nog net de “Nazi” tweets ..

Ben daar net als vele anderen heel dubbel in. Als je alle emotie weghaalt en rauw naar de feiten kijkt lijkt het allemaal niet zo ingewikkeld. Er zijn sites die faciliteren in het aanbieden van content waar niet voor betaald is door de diegene die het er af halen. Blocken van die sites is wellicht niet de oplossing want dan gaan ze gewoon ondergronds door. Maar om nou te schreeuwen dat dit censuur is vind ik ook weer wat ver gaan.

Het internet is van niemand en van ons allemaal. Een vrijhaven voor informatie, handel, contact en heel veel handige zaken. Helaas komen met al die handige dingen ook de nare dingen naar boven. Handel in seksueel georiënteerde plaatjes van kinderen, afpersingen van jongeren die zo dom zijn geweest om iets te veel te laten zien op de webcam aan “die leuke jonge vent met die mooie ogen”. Dat is ook aan de orde van de dag. De kinderporno netwerken poppen uit de grond als ware het een heuze plaag. En dat vinden we allemaal vreselijk! Toch?

Stel ik laat mijn deur open staan thuis.. dan hebben we afgesproken dat niemand daar zo maar in mag gaan en mijn spullen mag mee nemen.. toch? Dat vinden we met zijn allen ontoelaatbaar. Maar het werk van een ander stelen onder het mom van “Ze vragen er te veel geld voor die klootzakken” mag dan weer wel? Dat is toch dubbel?

“Open internet alles moet kunnen het internet is van niemand” .. maar wel blokkades oprichten en actief speuren naar kinderporno sites… dat is toch dubbel? Downloaden van mooie muziek en films van pirate sites is ok maar als iemand je iPhone of laptop steelt dan vinden we dat niet ok… dubbel.. Alles moet gratis zijn of downloadbaar want immers “het kan toch?” maar als een malafide shop je credit card gegevens steelt of je een doos met stenen stuurt vinden we dat minder leuk.

Aan de andere kant had de hele Arabische lente nooit zo ver kunnen komen als Internet gesloten was.. oh wacht dat was het ook… ergo er is altijd een weg.

Ik begrijp het wel dat er een verbod en blokkade komt op de bekende pirate sites. Het helpt wellicht niet helemaal maar zal zeker een aantal mensen beperken in het downloaden van niet betaalde content. Ik doe mijn deur ook dicht ‘s avonds om mensen die mijn zuur verdiende spullen willen hebben te weren.. en ook dat werkt uiteindelijk niet maar het helpt allicht een beetje. Het is een lastig vraagstuk waar “over censuur” en “verlammen” op de loer liggen en wetje op wetje komt te staan die uiteindelijk het Internet verlammen of dwingen naar een alternatief maar dat er iets moet gebeuren staat vast. Mondiaal het liefst.. alleen dat zal waarschijnlijk gebeuren als Pasen en Pinksteren echt op 1 dag vallen!

Hoe dan ook, stelen blijft stelen.. of het nou fysiek of via internet is.

ps ook ik ben schuldig en zeker niet roomser dan de paus! #ikbeken 😉

De grens …

Alles heeft een grens, landen, mogelijkheden, uitspraken en de mens. Als kind leer je grenzen te zoeken en als je ouder(s) hun werk verstaan leggen ze die grenzen ook op.
Als kind extreem irritant want “hij/zij mag dat wel” is een uitspraak en situatie die we denk ik collectief wel delen.

Het stellen van grenzen helpt om onderscheid te kunnen maken in lastige zaken die gedurende je leven voorbij komen. Wat voelt goed en wat niet. Ken je de grenzen van je eigen persoon dan weet je vanzelf wat wel en niet acceptabel is.

De enige manier om je grenzen te vinden is door ze op te zoeken. Stukje bij beetje kruip je naar je grens toe in de hoop dat iets of iemand je kan wijzen op het feit dat je met je voetje over de grens stapt. Wederom dat gebeurt al vanaf heel klein. Slopen is niet netjes of niet met volle mond spreken. Pesten is niet ok en oneerlijk zijn ook niet. “Hoe vind je het als iemand jou pest?” zal een vraag zijn die we onze dierbaren wel eens gesteld hebben.

Ik zelf heb een hekel aan liegen, het is een basale reactie op onrecht en oneerlijkheid.. kan er slecht tegen. Niet zozeer omdat liegen zelf per saldo verkeerd is immers hoe lang houden we onze kinderen niet voor dat er eens per jaar een man met een baard “zo maar” cadeautjes komt brengen als je lief bent. Een leuke leugen maar zonder twijfel een leugen. Het zijn de leugens die gedaan worden omdat, men die de leugens vertellen, weten dat ze een grens over zijn gestapt die ze niet hadden moeten overstappen. Het zoeken naar je grenzen is een iets dat je hele leven zal blijven gebeuren. Ben er ook van overtuigd dat je eigen grenzen verschuiven gedurende je leven.. maar welke kant op? De eerste leugen is lastig, de tweede al minder en de derde begint bijna op je zelf verzonnen waarheid te lijken.

Ik probeer mijn kinderen op te voeden met het idee dat alles bespreekbaar is. Ze weten inmiddels donders goed dat als ze liegen de “straf” voor het gedane velen malen groter zal zijn dan als ze de waarheid spreken. Voor wat ze hebben uitgehaald zullen ze een een passende straf mogen verwachten maar als ze er om liegen en de waarheid komt uit (zoals die eigenlijk altijd wel doet) dan zal de straf en met name teleurstelling groter zijn. Ik ben ook zo opgevoed, ik kon voor alles terecht bij mijn moeder. Ze was altijd bereid om me aan te horen en haar zicht op de zaken te doen. Ik durf ook heel stellig te zeggen dat zij de enige is in mijn leven die de meest intieme details van mijn leven kende. Zaken die je niet bespreekt met zo maar iemand omdat ze zo diep in je systeem wortelen en stilletjes de loop van je leven bepaalde. Zaken die je de rest van je leven achtervolgen en waar je niets meer aan kunt doen. Ze reageerde altijd met tact en begrip. De straffen waren er trouwens niet veel minder om 😉 dat dan weer wel .. maar altijd met tact. Werd niet direct vreselijk boos maar nam even afstand om vervolgens een advies te geven of stappen te ondernemen tegen hen die onrecht deden. Wat dat betreft een waar voorbeeld en de manier zoals ik mijn eigen leven wil leven.

Onwaarheden, een vaag begrip.. Vertel je iets niet omdat je bang bent dat iemand daar iets van vind of omdat het eigenlijk niet had mogen gebeuren.. of laat je het op zijn beloop en zie je wel wat er gebeurt. Dat laatste is gebruikelijker dan de eerste. En ook een wijsheid die mijn ouders er goed ingepropt hebben is “Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaald hem wel” en dat klopt. Het kan lang duren maar uiteindelijk komt het uit. Dan wel omdat je een “fout” maakt dan wel omdat je niet zo goed meer kunt slapen. Reden van niet vertellen is dat je bang bent.. bang om aangesproken te worden op wat je hebt gedaan, bang om te verliezen wat je hebt .. maar het is juist wat gebeurt. De deceptie is vele malen groter als zaken later uitkomen. En daarmee bereik je precies het tegenovergestelde.. in plaats van je demonen in het gezicht te staren draai je je om en probeer je door te gaan. Uiteindelijk haalt het je in. Kijk maar naar Joran van der Sloot 😉

Hoop dat ik mijn kinderen het zelfde besef mee kan geven en ze eerlijkheid en oprechtheid kan schenken. Ze leren waar de grenzen liggen in het leven en ze leren dat ze die af en toe moeten opzoeken. Vooral om te weten dat je grens er nog steeds is en dat het klote voelt als je daar overheen gaat. En ja dan mag je best af en toe eens een leugentje voor bestwil vertellen.. je weet zelf vaak wel of je daar goed of slecht mee doet. Alleen weet goed tegen wie je dat doet en weet heel goed waarom je dat doet! Uiteindelijk bereik je ook de grens van hen om je heen en kan je laatste halve waarheid wel eens veel meer kapot maken dan je uiteindelijk waard was.

Poeeee dat was weer een ernstig filosofisch blog .. kan er nog wel een paar bladzijden over vol kletsen maar dat moesten we maar niet doen 🙂 Stiekem wel benieuwd waar jullie grenzen liggen of dat ik (zoals wel vaker) weer poep aan het praten ben!