Het was al weer even geleden dat ik een blog heb gepost. Soms heb je er gewoon even geen inspiratie voor of gewoon geen zin. Van de week kwam er weer een situatie naar boven die mij deed besluiten toch maar weer eens een blog te maken. Gewoon omdat het me dwars zit en ik het graag van me af schrijf.

Als vader maak ik me wel eens zorgen. Zorgen over de toekomst van mijn kinderen. Wat zal er van ze worden? Gaan ze studeren (heb inmiddels al wel contact gezocht met de krediet bank 😉 ) of niet? Vinden ze hun liefde? Maar daarvoor zit nog die tijd die ze pubertijd noemen. De vreselijke tijd van hormonen, er bij willen horen en belangrijk zijn .. Een beetje kind en een beetje volwassen en alle ellende die daar tussen zit. Zeg maar volwassen zijn zonder de verantwoordelijkheden die daar bij komen.

Wat mij zorgen baart is alles er omheen. Je merkt het al als kinderen klein zijn. Als er cadeaus te pakken zijn zoeken ze automatisch naar de grootste (een enkeling daargelaten!) en dat is ook wel te begrijpen. De grote zal (in hun optiek) wel de mooiste zijn. Pas veel later realiseer je dat de kleine cadeaus vaak het meeste bevatten. Maar dan die pubertijd. Om je heen zie je het veel. Kinderen van 16, 17 die met de duurste schoenen, mobieltjes en gouden sieraden. Dat kost geld… veel geld. Daar werken en sparen er een hoop voor maar voor sommigen gaat dat niet snel genoeg. Die willen het nu.

De verleidingen liggen er voldoende. Elke dag (en zeker in December) stouwen ze de brievenbus en televisie reclame vol met wat je allemaal niet moet hebben voor deze dagen. Van eten tot en met horloges en kerstkorting op een nieuwe auto. Hoe meer hoe beter, je weet van gekkigheid niet meer wat je nou moet kiezen… bomen, bos enzo. Dat geld heb je niet een, twee drie met vakken vullen bij de ______ (vul supermarkt in naar eigen keuze) en zeker niet met € 5,- per uur. En dan is daar die oplossing… Een vriendje van een vriend weet wel een manier om snel aan geld te komen. Stelen, dealen en wat meer niet verstandig is om te doen.

Terugdenkend aan mijn eigen pubertijd weet ik dat ik ook wel eens een grens ben overgestoken van wat maatschappelijk toelaatbaar geacht wordt maar op het moment dat ik dat deed wist ik het wel. Ik wist dat het niet goed voelde en dat ik dat beter niet zou kunnen doen. Helaas is dat niet altijd het geval en vallen er veel voor de mogelijkheden van “gemakkelijk” geld verdienen.

There is no such thing as easy money! Op de eerlijke manier is het keihard werken en daarmee alles vergeten waar je eigenlijk dat geld voor wilde hebben.. of het op een oneerlijke manier bij elkaar harken van geld. De staatsloterij winnen is vanzelfsprekend een uitzondering, net als die suikeroom in de Verenigde Staten die plots dood neer valt en je een klein fortuin na laat 🙂

Is het anders dan toen ik jong was? Nah, al is de vergaring van spullen en status in mijn beleving heftiger dan toen. Ik moest Nike’s hebben en een spijkerbroek met smalle pijpen.. dat was het wel zo’n beetje. Nu hebben we iPods, iPhones, Blackberry, DS, DSi, Playstation 1,2 en 3 en ga zo maar door.. Zelf willen we nog een auto of een mooiere auto. Wintersport en zomervakantie, een groter huis … en die tuin.. ja die is toch wel klein he? Vergaren van geld en spullen is core business geworden voor velen en daarmee geven we een boodschap af aan onze kinderen. “Wees tevreden met wat je hebt”  zeggen we tegen ze! Terwijl we zelf zitten te zeiken over ons salaris dat maar niet hoog genoeg is. Ik generaliseer in deze want er zijn er zat die dat niet hebben of kunnen en gewoon net als anderen met het gene wat ze hebben tevreden zijn, hoe weinig dat ook soms is.

De December maand, de ultieme maand in het jaar als het gaat om de consumptie van goederen. De maand van de hebberigheid, de maand van het gezellig hebben maar dan wel lekker uitpakken want anders is het niet gezellig.

Is het al Januari? 😉

Nee geen betoog, geen je moet het wel doen of niet doen geen “gelul” om even met Baklap termen te spreken. Wat dan wel? Dankzij de nieuw ontstane social media is er een vernieuwde manier van contact leggen geboren. Via media als Facebook, Hyves en twitter ben je in staat oude bekenden op te zoeken, nieuwe “vrienden” te vinden en te delen wat je wil delen met elkaar. Het is een aanvulling voor heel veel mensen op hun leven.

Voor mij persoonlijk heeft het heel veel goeds gebracht. Ik heb oude bekenden weer eens gesproken en heb vele nieuwe gezichten mogen toevoegen aan mijn bekenden lijst. Ik lees dagelijks mijn twitter account met vaak veel plezier. Wat gaat er om in de wereld van mijn “vrienden” en wat is er op tv vanavond en zelfs #watetenwevandaag is handig. Maar het heeft ook een donkere zijde heb ik inmiddels ontdekt.

Ik blogte al eerder over privacy issues, wat deel je wel en wat niet. Veel mensen hebben niet in de gaten dat zeker op twitter alles voor iedereen inzichtelijk is. Ook al volg ik jou niet kan ik nog steeds bijlezen wat jij zegt. Dat hoeft geen probleem te zijn als je maar denkt over wat je op twitter zet. Mensen met slechte bedoelingen zouden wel eens rare dingen kunnen achterhalen over jouw persoon en erger nog de personen in je omgeving. Kinderen met naam en toenaam twitteren, foto’s van de scholen waar ze zitten en met een beetje pech foto’s van kinderen in het zwembad of het kinderdagverblijf. Eng, zeker als je weet dat Internet een broedplaats is voor criminaliteit, kinderporno en andere duistere zaken. Het is lekker anoniem en je kunt zijn wie je wilt zijn.

Dat is voor velen inmiddels wel duidelijk maar wat mij de laatste maanden zorgen baarde was dat voor sommige die ik ken (en ik denk dat ik mijzelf daar ook schuldig aan heb gemaakt in het verleden) media als Twitter als overlap wereld gaan beschouwen. Het kan obsessief worden soms. Dankzij de smartphone en altijd online abonnementen zijn we altijd bereikbaar. We lezen de hele dag mails, tweets, apps, pings, sms en wat meer zei. De hele dag door… geen moment meer rust. Ik betrapte mijzelf er nog wel eens op dat ik mijn “echte” wereld opzij schoof om eerst mijn ” twitter” vrienden op de hoogte te stellen van nieuws. Daarmee sloot ik mijn directe omgeving uit.

Ik voelde dat op een gegeven moment de unieke momenten, die je normaal deelt met je geliefden en vrienden, zomaar eerst op het net stonden. Dan moest mijn directe omgeving dat daar lezen. Ik schrijf expres over mijzelf in deze omdat ik vind dat je ook naar jezelf moet kijken (en met ruim 70.000 tweets kan ik dat inmiddels redelijk!). Dat wilde ik niet meer. Ik wilde dat niet meer omdat het mij eigenlijk verarmde. Mijn omgeving wist vaak niet meer wat er aan de hand was en mijn schaduw wereld wel. Dat kan niet kloppen… want heel eerlijk gezegd, wie geeft mij een echte schouder als ik er doorheen zit? De virtuele schouder is geweldig en steunt waanzinnig als je het even hebt gehad maar uiteindelijk is een echte schouder vele malen beter.

Nu nog steeds lees ik dingen waarvan ik denk, ok.. dat had ik graag willen weten voordat ik het op twitter las… en zie dat dit best naar is. Je bent in ene niet meer uniek voor bepaalde personen waar je dat eerst wel was. Dat deed ik dus ook. Ik ben inmiddels tot de conclusie dat de social media een aanvulling is op mijn leven maar dat de plaats van de social media wel goed moet zijn. Niet de godganse dag met de telefoon in de handen afstruinen naar tweets en volgers, nee.. op bepaalde momenten lezen, je informatie zoeken en sociaal bezig zijn. Voor de rest gewoon aan de kant met dat ding en om me heen kijken. Naar mijn kinderen en het plezier dat zij hebben …

Ik gebruik het medium erg graag om sociale thema’s aan te kaarten zoals de ziekte Alzheimer van mijn moeder en mijn schoonvader. Een kijkje in het leven van deze mensen creëert begrip en kan helpen te begrijpen dat je soms even in de put zit. Het geeft een gezicht aan zaken als deze. En de heerlijk oppervlakkige gesprekken die ik lees en voer zijn fantastisch om de dag een beetje met plezier door et komen. En in mijn geval een aantal zeer mooie nieuwe vriendschappen die zijn ontstaan met mensen die ik inmiddels liever in het echt spreek dan op twitter.

Het is dus in mijn geval een goed medium al die social media maar ik zet het inmiddels wel op een andere plek, zodat ook ik niet A-sociaal ga worden in het het echte leven omdat ik graag een perfect social media schaduw leven zou willen hebben. Beatrix had ten dele dus wel degelijk gelijk!

Er zijn van die dingen waar je zo verschrikkelijk moedeloos van kunt worden. Vannacht was er weer zo één. En ja ik weet de honger in de wereld is erger en de ziektes die om ons heen zijn ook maar toch kan ik het niet na laten er even over te bloggen.

In Hoogeveen staat een oud klooster. In dit Klooster organiseren de Hoogeveeners al een paar jaar “Het Klooster van Sinterklaas” ( zie http://www.kloostervansinterklaas.nl/ ). Dit is een aantal weken feest voor de kinderen. Het feest is elk jaar weer door middel van sponsoring geheel vrij voor de kinderen en ouders. Er zijn heel veel vrijwilligers die er alles aan doen het feest zo leuk en goed mogelijk te maken, allemaal voor niets gewoon omdat ze het leuk vinden.

Het is een feest op die manier voor kind en ouder (ook voor hen die het wat moeilijker hebben in deze dagen!). Maar zoals altijd zijn er weer “mensen” en dat schrijf ik tussen haakjes omdat ik me afvraag wat de eigenlijke definitie is van dit soort types. Ik zou willen zeggen kakkerlakken maar dan doe ik de Kakkerlakken te kort want zelfs die zijn vele malen beter dan dit soort “mensen”. Dit soort mensen die vinden dat zij het recht hebben zich toe te eigenen wat niet van hun is. Met slinkse manieren weten ze zich ergens binnen te krijgen en spullen mee te nemen die niet van hun zijn. Het is misselijkmakend dat dit soort types niet gewoon besluiten werk te gaan zoeken en zichzelf nuttig te maken.

Hoe dan ook , vannacht is dus ook in het Klooster ingebroken. Er was, zover bekend, één man die zich de dag daarvoor had laten rondleiden in gezelschap van blije en vrolijke kinderen en zijn toegangsweg had gevonden. Diep in de nacht wanneer alleen het laagste der aarde zijn gezicht laat zien is die man binnen geslopen en heeft de “discotheek” zoveel mogelijk leeggehaald. Gewoon omdat het kon en hij vond dat die spullen voor hem waren.

Gelukkig is de beste “mens” ontdekt maar helaas niet gepakt. Spullen zijn weg (zie persbericht hieronder) en de “mens”is gevlogen. Zoals ik al zei, het is geen zaak van leven en dood, geen enge ziekte en nee geen wereldhonger maar wel het zoveelste voorbeeld van de verrotting  van ons mooie landje waarin ook kinderfeesten niet heilig zijn. Ik vind het misselijkmakend dat dit soort types rondlopen…

Hieronder het persbericht dat binnenkwam. Sta even stil bij dit soort zaken als je “voor weinig” via marktplaats een artikel kunt kopen waarvan je weet dat het te goedkoop is en de origine niet helder is. De volgende keer is het jouw huis of vereniging die aan de beurt is!

Persbericht

HOND BETRAPT INBREKER KLOOSTER VAN SINTERKLAAS

Van vrijdag op zaterdagnacht is er een inbreker het Klooster van Sinterklaas binnengeslopen.
De inbreker heeft via een zij-ingang beneden het Klooster ingang gevonden. Een van
de bewoners had een gast op bezoek met een hond Kyra, die al snel haar baasje wakker
maakte. Samen liepen zij rond het gebouw, toen zij plots de inbreker tegenkwamen. Deze
kwam met een vreemde smoes naar de gast toe of hij ook gezien heeft dat ze proberen de
Ambulance-scooter te stelen uit het Klooster van Sinterklaas. Hij zou in de bosjes wachten
tot de inbreker(s) naar buiten kwamen zodat hij de politie kon bellen. De gast vertrouwde de
zaak niet en gaf een teken aan Kyra waaks op te treden. Hierna zette de inbreker het op een
lopen. Na een korte achtervolging door de hond is het de inbreker gelukt te ontsnappen. Door
de adequate reactie van Kyra, en het waken van haar baasje, is de schade gelukkig beperkt
gebleven. De scooter staat weer op zijn plek, maar helaas is de Pietendisco voorlopig afgezet
als plaats delict. Hier missen de draaitafels, die alle mooie Sinterklaasliedjes draaiden. De
mengtafel en de boxen zijn door de inbreker al wel ontkoppeld, maar had hij geen tijd deze
mee te nemen. De draaitafels zullen zo spoedig mogelijk vervangen worden.

Sinterklaas is apetrots op Kyra, dat ze zo snel gereageerd heeft en beloont haar dan ook graag
met een dinobot.

Uiteraard betreurt Sinterklaas dit ongeval en zorgt voor maatregelen. Vanaf vandaag zullen
de Bewakings-Pieten overnachten in het Klooster van Sinterklaas, zodat het kinderfeest voor
iedereen mogelijk blijft!

Meer informatie Klooster van Sinterklaas: www.kloostervansinterklaas.nl.

Meer informatie Evelyn Noordzij 06-55391181
B.g.g. René Karst, tel. 06-54366801

Nou kennen de meeste die mij wat langer volgen wel. Ik ben graag open en blaf er uit wat ik kan. Vaak over de ziekte Alzheimer die onze familie nogal bezoekt maar ook over van alles en nog wat. Ook op twitter was ik nogal actief met het er uit gooien van alles en nog wat.

Hoewel veel tweets beperkt bleven tot “hi..” en “hey…” zaten er ook voldoende leuke en diepgaande tweets tussen. Wat ik ook nog wel eens vergat was dat alles openbaar is. Dat bleek vaak als iemand die mee las in jouw gesprek ergens tussendoor een opmerking maakte. Erg gaaf dat je zo in een gesprek kan mengen maar ook weer confronterend.

Een tijdje ben ik 4square gaan gebruiken en gaf ik aan waar ik zoal was gedurende de dag. Twitterede links en rechts foto’s van alles wat los en vast zat inclusief bijvoorbeeld mijn kinderen. Totdat een tijdje geleden ik geconfronteerd werd met een volger in mijn lijst die achteraf gezien veroordeeld was voor zaken die ik liever niet om me heen heb.

Deze volger is inmiddels verdwenen maar het zette mij wel aan het denken. Ik twitter er vrolijk op los en post foto’s van mijn kinderen bijvoorbeeld. Nou is het sowieso al discutabel of je dat moet doen want wie weet worden je kinderen later in hun leven geconfronteerd met foto’s die ze eigenlijk helemaal niet op het net hadden willen hebben. En eenmaal op het net is altijd op het net dat krijg je er niet zo makkelijk van af. Maar ook dat er wildvreemde mee zitten te kijken met jouw foto’s.

Ik durf wel te stellen dat als je mensen lang genoeg observeert dat je een aardig profiel kan maken van iemand. Naam, woonplaats, adres wellicht, leeftijd, geboortedatum en jaar het is bijna allemaal beschikbaar. Dat geeft mij de ruimte daar iets mee te doen. En zeker als het om kinderen gaat maak ik me daar wel zorgen over. Je bent er zo achter welke school ze zitten en omdat je wekelijks twittert dat je op Donderdag een half uurtje later bent en de kinderen zo leuk zelf thuis zijn…. ik bedoel maar!

Dus, in huize Baklap de afspraak geen foto’s meer van kinderen op het net te zetten zonder daar even over nat denken en zeker geen locatie services gebruiken. Sowieso het uiten van gewoontes is niet slim…

De inbreker versie 2.0 of de pedofiel versie 2.0 krijgt het op een zilveren schaaltje aangegeven, alles wat ze hoeven te doen is destilleren van gegevens en als stille volger achter je aan lopen…

Denk er maar eens over na!

Voor dat je verder gaat lezen in dit blog, ik zal niet voorzichtig zijn. Ik spaar niets en niemand. Ik ga zonder nuance door en zal vreselijk bot en lullig gaan doen! U bent gewaarschuwd…

Dubbele moraal, je ziet het regelmatig voorbij komen. Het is leuk om iemand helemaal de grond in te schrijven. Vlak maken, kapot trappen, bij elkaar vegen en dan nog een keer. Het publiek smult er van. Er gaat niets boven iemand die iemand helemaal kapot basht en er als 3e bij te staan, mee te lezen en te lachen.

Maar dan in ene valt de keuze op jou! Kapot geblogt, vernederd en dat 17 keer over en dan is het in ene niet zo leuk. Het internet is mooi omdat iedereen het kan gebruiken als persoonlijk platform om zichzelf te presenteren, profileren of anderszins jezelf kenbaar te maken aan de wereld. Prachtige blogs lees ik met regelmaat. Mensen die zichzelf bloot geven en kwetsbaar opstellen, niets is mooier dan dat! Een genot om te lezen en te mogen lezen.

Terug naar de lagere school. Je kent hem wel, de wat lelijke uit de kluiten gewassen jongens en meisjes die niet geaccepteerd door de schooltijd heen gaan. Ze zijn net even anders, kleden zich anders of zijn net even iets te lang naar de zin van “de meerderheid”. Ze zijn altijd weer het slachtoffer van pesterijen en aanvallen door de “zekeren” van de school. Ze pakken je waar je het meest kwetsbaar bent en doen dat met veel plezier. Je kijkt er naar en lacht stiekem mee want stel je voor dat “de meerderheid” je niet leuk vind. En zo worden verpeste schooljaren geboren.

Het mooie is dat kinderen die gepest zijn vroeger op school vaak beter presteren later omdat ze “gewend” zijn tegen de stroom in te zwemmen. Om te gaan met tegenslagen en derhalve sterker in het leven staan. Maakt dit het pesten dat ok of zelfs goed? Nee natuurlijk niet, van de successen zijn er net zo veel die het niet redden en voor de rest van hun leven onzeker en met een last door het leven gaan. Begrijp me goed ik was nooit onderwerp van pesten op de lagere school maar ik deed het ook zelden (nee ik ben geen heilige ook ik heb me er wel eens schuldig aan gemaakt!)

Terug naar Internet en het schaamteloze neerbuigend doen over mensen. Dat moet maar kunnen en is geen probleem. Immers de persoon begeeft zich zelf op het net en stelt zich daar mee open.. had ie dat maar niet moeten doen, toch? Net als die vrouw in dat te korte rokje, die vroeg er om verkracht te worden. Of dat kind dat het snoepje aannam van die man, die vroeg er om misbruikt te worden. Simpel toch?

Nee dat is anders hoor ik al weer een paar denken, dat is appels met peren vergelijken. Ik vind van niet, respectloos handelen is respectloos handelen. Maar erger is de persoon die er achter zit, verscholen achter keyboard en monitor. Lachend omdat weer iemand de lul is geworden. En wij? .. wij kijken allemaal mee en lezen (soms) met plezier de bash sessies.

Digitaal pesten via MSN is een trend en komt veel vaker voor dan de meeste denken. Digitaal iemand de grond inschrijven omdat je iemand schijnbaar niet mag, elke dag wel een voorbeeld. Argumenten en duidelijke redenen zijn zelden aanwezig. Het moet omdat het kan, afzeiken is namelijk hip 🙂

Leuke plek dat internet maar regelmatig komt het me de strot uit en sluit ik de bende af. Iedereen is toegankelijk, alles moet maar kunnen wanneer iemand dat wil. Vrijheid van meningsuiting alleen wel mijn mening en de rest is per definitie niet correct en kan kapot gemaakt worden dus.

Ben blij dat er ook heel veel moois te vinden is en ik hoop dat een ieder die slachtoffer is geworden van de lagere school etterbak gewoon doorgaat en scheit heeft aan die ene en doorgaat voor al die andere.

Geen moraal in deze blog, gewoon een observatie en mee niet! U was gewaarschuwd 😉