Het is echt zo ver, de herfst is begonnen. Donkere en dreigende luchten vullen de landschappen. De bladeren gaan van geel naar een soort ondefinieerbaar bruin. De stoepen liggen vol en mijn hondje kijkt me smekend aan of ze ECHT naar buiten MOET.

De wind trekt aan en raast om het huis en mijn ongeschoren pannetje. Mijn petje waait met regelmaat af en een normaal gesprek voeren is nagenoeg onmogelijk. Een heerlijke tijd hoor ik ze roepen… jaja…

Het is ook een heerlijke tijd, lekker buiten in de wind en regen rondsoppen. De hond laten rennen en de kinderen uitlaten. Daarna lekker rozig het warme huis in enmet een kop warme chocolade melk op de bank gewenteld in een joggingbroek en lekker fleece vest (of is dat not done anno 2010?). Ja zo is het wel lekker en genieten. Als ik niet beter wist zou het zo een reclame zijn. Ik denk zelfs dat de herfst heel goed zou verkopen. Je praat over gezelligheid en een waaiende wind om het huis. Iedereen gaat er voor en vergeet spontaan de lekkere warme zomeravonden ergens in Juni.

Blijft het feit dat er nog een maandag, Dinsdag, Woensdag, Donderdag en Vrijdag over blijven want, noem me gek, mijn klanten zien me al aankomen in joggingbroek en fleecevest met een bak choco in mijn verkleumde en natte handen… Doordeweeks mot ik gewoon werrekeeuuuh!!

En dan die pokke regen, die rot bladeren en die verdomde ongehoorde irritante altijd blazende wind in je gezicht maken het komen van de een naar de andere kant nagenoeg onmogelijk! De NS loopt piepend en krakend weer vast in deze tijd, putten lopen vol van de bladeren en in elke straat is er wel iemand met grootheidswaanzin die met heel veel plezier zijn/haar “Turbo charged 4 kanaals 7.2 liter bladblazer” uit het vet haalt om de 4 vierkante meter te schonen van dat vieze blubberige natte bladerspul en geen notie heeft van het feit dat al die blader meuk in jouw tuin geblazen is.

Fietsers gaan massaal onderuit, de gemeentes rijden af en aan met veegwagens en de honden weten van gekkigheid niet meer waar ze moeten poepen omdat elk onderscheit (jaja die zag je aankomen he? Woordgrapje …. ) tussen stoep en plantsoen inmiddels verdwenen is.

Nee heerlijk die herfst echt waar het mag van mij best blijven en ook ik wil wel gedogen (dat is modern in deze tijd) maar dan pleit ik toch voor een regeling waarbij de herfst gewoon alleen lekker in het weekend valt. Liefst op Zondag en het liefst ergens tussen 12:00 en 15:00 zodat ik ook nog wat aan mijn dag heb.

Kijk uit naar de dag dat we weer discussie hebben over zout en uitgeblazen waakvlammen op de wissels van het spoor. De kraakheldere dagen en nachten die droog en koud zijn. De sneeuw die het landschap bedekt en dan de eerste sneeuwklokjes die voorzichtig al hoop geven op de lente…

Het is de vraag der vragen die ik hier stel, sommige die mij kennen die weten inmiddels wel dat ik bekend sta om dit soort vragen.. scherp en direct, intelligent en briljant, voor hen die mij nog niet kennen lees verder en beaam deze zin ;).

Hoe draai je dingen om? Nee dat heb ik het niet over futiliteiten zoals een doos of een kast of een plantenbak. Dat weet ik wel hoe je dat omdraaien kunt. Ook papier, een boek en een plaat is niet de vraag. Nee het gaat om dingen die gebeuren in je leven. Je zit in een spiraal van gebeurtenissen die bepalend zijn voor je leven. Neem ik een blauwe of een rooie trui, draag ik gympies of leren schoenen, neem ik chocola of chips je kent ze wel de vraagstukken van het leven. Hoe draai je dingen om hoe maak je van gebeurtenissen in je leven een situatie waar je mee verder kunt.

Stel je werk besluit dat jij toch iets minder “onmisbaar” bent als dan je zelf dacht en je vind jezelf met doos, pennenbak en nietmachine in je binnenzak voor de deur van je oude bedrijf. Wat doe je om een dergelijke situatie te draaien naar je voordeel. Of duik je met je nieuwe vriend de nietmachine de kroeg in en zuip je het laatste geld op dat je hebt om vervolgens de rest van je leven met plastic tasje, lange baard, stinkende adem en nietmachine door het leven te ploeteren?

Er gaat iemand dood in je omgeving, en dan nooit iemand waarvan je denkt.. “mwah.. heel erg vind ik dat niet” nee het is altijd iemand die je aardig vind of die een substantieel deel van je leven uitgemaakt heeft. Die gaat dood, wat doe je dan? Zwelgen in zelfmedelijden schreeuwende “waarom.. WAAROM IK!!!!” wat natuurlijk ridicuul is want zover ik weet is het niet “IK” die dood is maar hij dus waarom dan “waarom ik” schreeuwen? Maar hoe draai je dat om naar een positief iets, een aanvulling in plaats van een gat.

Ik worstel regelmatig met die vraag, net zoals in mijn blogs vaak te lezen zijn. Schrijf ik dat nu met een t een d of een dt ?? .. dat lees je regelmatig… lastige vragen. Alzheimer is op mijn pad gekomen in de vorm van deze ziekte bij mijn moeder en schoonvader. Hoe ga je daar mee om en hoe vind je in godsnaam iets positiefs daar in?

Lees vaak hele mooie kreten op twitter of internet die werkelijk waar zo mooi zijn dat je eigenlijk direct op de “mooie blauwe ogen” geloofd. Maar denk je er verder over na dan valt het best tegen. Neem “je bent zo groot als je zelf wilt zijn!” nou vertel dat maar eens tegen van Velzen of voor de oudjes onder ons “Webster” .. die waren toch echt niet groot en ik weet zeker dat ze dat vurig gewild hadden ooit!

“Het lot schudt de kaarten en wij spelen.” – Arthur Schopenhauer Nee die is lekker dan heeft “het lot” me een mooi stel klote kaarten in handen gegeven en ben ik snel uitgespeeld en bedankt! Nee wijsheden zijn mooi en soms hebben ze echt wel wat in zich maar vaak is het alleen werkzaam voor de rasoptimist. Ik heb inmiddels ontdekt dat het in ieder geval in mijn leven niet zo simpel is.

Maar terug naar de vraag, de briljante geniale vraag “Hoe draai je het om?” Hoe draai je dingen om, hoe draai je iets wat ooit is ingezet. Ben je jong draai je makkelijk, zoals een klein bootje op het water. Je draait aan het roer (ja ben jarenlang schipper geweest op mijn roeiboot met zuidwester en zware shag op het plecht!) en je gaat de andere kant op. Licht en wendbaar. Maar des te ouder je aan het worden bent des te logger is het schip dat je bevaren moet (mannen boven de 40 ga maar even staan en kijk waar dat “six pack” gebleven is en geef me dan gewoon gelijk in plaats van te ontkennen dat je logger aan het worden bent! Vrouwen… eeuuhh.. ik zeg maar even niets 😉 ) Het schip dat je bevaren moet is niet zo maar meer te draaien. Je neemt onderweg bagage mee en het schip groeit in gewicht en draait steeds moeilijker.

Is dat een reden om niet te draaien? Er komt een punt dat het kanaal waar je vaart gewoonweg niet breed genoeg meer is om te draaien en dan ben je definitief te laat. Ik hoor een liedje op komen spontaan “draaien kan niet meer.. zou niet weten hoe… ” maar dat terzijde. Dus voor dat het te laat is zul je (lees ik) moeten kiezen. Vaar ik door en neem ik “genoegen” met waar de waterweg mij brengt of probeer ik toch te draaien en neem ik de gok dat ik aan lagerwal raak (scheepsmannentaal voor aan lager wal raken is dat!) …

Ben er nog niet uit maar weet ook dat de tijd aan de voorkant inmiddels minder is dan wat ik achter heb gelaten.

Met het lood in de schoenen loop ik het pad op… het is een smal pad met aan weerszijden een muur.. halverwege het pad zit aan de rechterkant een witte deur met een soort van patrijspoort. Geen idee waarom trouwens.. we zitten niet op zee, de ark is het ook niet en zover ik weet is de persoon in dit verhaal niet echt een boten liefhebber.. desalniettemin zit er en patrijspoort in de deur.. Ik druk op de bel en wacht heel even. Stiekem hoop ik dat de bel niet gehoord is en ik wacht zeker 2 seconden voordat ik aanstalten maak me om te draaien.. helaas.. de zoemer gaat en de algemene verwachting van een ieder is dat je dan tegen de deur duwt en deze open doet…

Het is een sluis ofwel een deur die gevolgd word door nog een deur, alsof 1 deur niet voldoende is.. die eerste is al zo lastig open te maken.. een warm welkom zullen we maar denken. De 2e deur gaat open en ik sta in een lege kamer. Rechts van me een rijtje stoelen met een leesmap op de tafel … Aan de muur de bekende folder bakken met de meest gruwelijke foto’s en ziektes… Ik hang mijn jas op en hoor door de deur heen het lot dat mij wacht…. “ieeeeennngggggggg…” hoor ik de boor doen… ik ben bij… de Tandarts…

Het is inmiddels al weer even geleden dat ik hier was. Samen met het gezin proberen we altijd in een keer te gaan. Kwantum korting.. hollanders he 😉 .. maar de laatste keer was anders. Ik was een stuk vulling kwijt op een iets te “in het zicht” plek waardoor ik lachen moest met de mond dicht.. en geloof me dat ziet er bijzonder onplezierig uit.. zoiets als heel erg moeten poepen terwijl “ie” er niet al te makkelijk uit komt.. zoiets dus.. geen prettig gezicht. Maar dat moest gerepareerd worden. Hij keer en brabbelde wat tegen de assistente “een m28, een C13 en een K3” .. vooral die laatste vond ik bijzonder.. een K3 in mijn mond.. hmm.. even dwaalde mijn gedachten af maar daar zal ik jullie verder niet mee vermoeien.

“Of ik een uurtje vrij kon maken” vroeg hij mij want “er was wel wat te doen” .. ik zag hem nog net niet in zijn handen wrijven en de omzet vast tellen… het zijn en blijven kleine ondernemers die Tandartsen. “Tuurlijk” zei ik.. “geen probleem.. welk jaar?” .. helaas was dat dit jaar en helaas ook nog die maand ook. Het is inmiddels wel duidelijk.. ik en de tandarts zijn geen goede combi. Op zich kun je me prima opsluiten met een tandarts dat gaat wel goed maar het zijn de werkzaamheden die de beste man/vrouw uitvoert die mij niet nou ja laten we zeggen.. “bekomen” ..

Er is niet echt een reden te benoemen .. Mijn vorige tandarts was nou ja zeg maar eeuhh .. niet zo goed. Achteraf gezien leek hij wel een beetje op een hele goedkope winkel je kent ze wel met al die Chinese nagemaakte spulletjes die er prachtig uitzien totdat je ze daadwerkelijk gebruikt. Hij had nooit echt lang de tijd nodig. Zitten, kijken en vort wegwezen.. “Een goed gebit” zei hij altijd… uh-huh… right..
Bij de wisseling van tandarts werd mij pijnlijk (letterlijk) duidelijk dat dat gebit best aardig was maar zeker niet zo “goed” als de beste man mij had doen geloven! Een renovatie was nodig en eind goed al goed…

Mijn huidige tandarts is een ware komediant, echt hij zou zo comedy Central kunnen doen… (lees met enig cynisme) .. waarom baad ik dan altijd in zweet als ik in die stoel lig? Het is de “Haak” .. ik heb een intense diep gewortelde haat tegen “de haak” .. Het kreng dat de tandartsen gebruiken om lekker tussen de tanden te “krabben”. De kracht die ze daar soms bij uitoefenen is idioot. Ik heb inmiddels een zwaar getrainde nek om tegenwicht te geven tegen het geweld van “de haak”. Ik herinner me dat de tandarts vroeg, “waarom en je zo bang voor de haak?” Ik vertelde hem dat ik altijd het rare idee heb dat er misschien ergens uit het zicht zonder medeweten van iemand een zwakke plek in een tand of kies zit .. en dat die haak daar spontaan doorheen prikt… en de zenuw raakt.

“ach wel nee” zei de komediant.. “dat is me pas 3 keer overkomen…”
…..
de grimas op zijn gezicht was er 1 die ik op dat moment graag had opgepoetst met 4 knokkels en een zegelring.. Ik had hem graag even zijn eigen beste klant gemaakt… maar een flinke hoest richting zijn gelaat en de hoop dat ie 7 dagen griep kreeg was alles wat ik kon verzinnen.. moet ie mijn mond maar niet openhouden als ik zeg dat ik moet hoesten…

Ik wacht rustig tot ik binnen mag komen. Hij kent me inmiddels wel een beetje en heeft me als laatste van zijn dag gepland. Ik vraag hem niet te zuinig te zijn met de verdoving in het mondje en dat is niet tegen dovemansoren gezegd… Ik heb de rest van de dag met een verlamde lip, neus, lui oog en ik vermoed de linkerhelft van mijn hersenen gelopen!

Anderhalf uur was ik zijn werkstuk, 3 kiezen en een reparatie van de verloren vulling. Ik heb haken gezien, stukken plastic, zuigers, boren, hamers, polijsters en als uitsmijter een soort van klem die, eenmaal tussen je kiezen ingezet, uitgedraaid kan worden zodat er een beetje ruimte ontstaat tussen de kiezen om de gaten en andere ellende op te lossen. Met schroevendraaier, of “het draaiding” zoals hij het zelf beschreef, en al. Ik denk dat het ding rechtstreeks uit de tijd van de Spaanse Inquisitie is meegekomen!

Anderhalf uur het bekje open.. een lamme kaak en een smaak in de mond alsof ik 17 dode vogeltjes gegeten, uitgespuugd en weer opgegeten had..! .. maarrrrrr .. geen centje pijn! Echt super .. op dat moment 😉

Ik kan weer lachen zonder schaamte voor het gapende gat in de voorkant.. ik ben weer blij.. jammer dat ik over 6 maanden weer naar die haak lig te kijken alsof ik de volgende foltering weer moet doorstaan.
Dus, ik beken.. ik ben als de dood voor de tandarts.. althans .. zijn/haar werk en eigenlijk alleen maar “de haak”
.. sorry.. u mag nu mij de rug toedraaien, verwensingen sturen als “mietje” .. “watje” en “lamzak” … het is mij om het even..

Brrr.. die haak :S