De Toerist …

U kent hem wel.. de toerist. Schuchter en met enige twijfeling loopt hij de receptie van de camping binnen. Kijkt om zich heen en zoekt naarstig naar aanknopingspunten die hem vertellen of hij zich ook in het Nederlands kan uitdrukken. De moedeloze blik op het vermoeide witte gezicht met “ray ban “ bril (ja die.. met klein stukje Ivoor boven de neus sectie tegen .. “het naar beneden lopende zweet van de keihard werkende doodsbenauwde F16 piloot” die vechtende voor lief, volk en vaderland de Russen probeert te overwinnen terwijl hij met links Great Balls of Fire in C mineur speelt op een pianola!) uit de tijd dat Tom Cruise nog wel indruk op de jeugd maakte verteld genoeg.
Langzaam schuift de toerist naar voren, achteloos wat franse folders pakkend die hij semi intellectueel en om zich heen kijkende door bladert. Je ziet hem staan, wit t-shirt zonder mouwen, wit lijf met 1 gebruinde arm van uit het raam kijken. Het laatste stukje van de reis langzaam rijden met het raam open, radio wat harder (met snoeiharde Franse Rap van François le Grande op de lokale radio) en armpje uit het raam.. hopende op wat aandacht van de enorme hoeveelheden bakvissen die in weinig verhullende gebruinde lichamen richting strand, zwembad of ander zorgeloos vertier lopen.
Een kaki korte broek met een hoeveelheid aan zakken waar McGyver serieus jaloers op zou zijn en daar minimaal een vliegtuig met bubbelbad aan onderdelen in zou hebben..
Witte, ietwat harige benen gevolgd door witte sportsokken die opgetrokken zijn tot in de kruis streek… het gehele ensemble afgemaakt met mooie witte gympies of open sandalen… want die lopen zo lekker… (ik heb me kunnen beheersen en de open Croc drager buiten beschouwing gelaten..!)

Je ziet hem kijken.. nog 1 iemand voor hem aan de balie.. * zucht *

Achter hem 1,87 kind die vanuit de Renault Megane Scenic (Rood bouwjaar ’95) voor de 38ste keer roepen dat “het eerste dat ze gaan doen is lekker het zwembad in duiken” … geflankeerd door zijn vrouw die zat en compleet vermoeid half weggezakt achter het warme raam zich zit te verheugen op 2 weken hetzelfde als thuis.. maar dan in Frankrijk… en zonder vaatwasser… en wasmachine… en bloedverziekende hitte….

“Goedendag” zegt de man.. “spreekt u Nederlands?” … de vriendelijke maar inmiddels gaar gelulde dame achter de balie reageert en zegt “non monsieur je parle Francais, English est Deutsch”..
In zijn beste Engels vraagt de man of hij kan inchecken.. “hello, wie aar de familie Jansen from the nederlands end wie wont toe sjek in…” … De vrouw achter de balie, gepokt en gemazeld, weet inmiddels de streekdialecten wel te herkennen en spreekt in vloeiend Engels de man aan en heet hem en zijn familie welkom.
Het “insjekken” verloopt redelijk vlekkeloos en een minuut of tien, 21 keer “ik ga als eerste zwemmen” en 7 boze en verveelde blikken uit de Renault Megane Scenic (Rood bouwjaar ’95) die precies fout genoeg voor de slagboom staat dat iedereen er eigenlijk net niet omheen kan …

De man mompelt nog wat en loopt gewapend met een Nokia 6310 (zilver) links op de heup langzaam naar de auto.. In de auto zie je het gebeuren.. de vrouw vraagt wat aan de man.. “heb je nog gevraagd of we…. “ de man reageert en zegt iets van “nee ze begrepen me niet.. enzo.. “ wat (zo weten alle mannen) de perfecte smoes is om te verhullen dat je gewoon al weer vergeten bent te vragen wat je moest vragen. Het is schijnbaar cruciale informatie want de vrouw werpt een blik waar de gemiddelde weldenkende middelbare man direct een hurkende kruisbeschermende houding van aanneemt en stuurt wat onaardige verwensingen zijn kant op.

De man terecht vermoeid van de lange reis, want geloof me.. 1400 km in een Renault Megane Scenic Rood bouwjaar ’95 met 1,87 kind op de achterbank zonder “in car entertainment system” zonder airco op zwarte zaterdag over de route soleil… dat is een respectvolle onderneming waar de gemiddelde poolreiziger die slechts gewapend met een scherp bot, gaffer tape en een oud zeil nog een puntje aan kan zuigen!
De man reageert als door een wesp gestoken en verliest elk laatste stukje zelfrespect…

Al ruziënde en fors gebarende rijden ze de camping op… op weg naar 2 weken als thuis… maar dan in Frankrijk… en zonder vaatwasser…

Al kijkende vraag ik mij af of ik inmiddels ook ben als die toerist… maar dan zonder Renault Megane Scenic (Rood Bouwjaar ’95)

Menno

Even weg!

En dan in ene is het zover, vakantie… Zonder nou in zelfmedelijden te vervallen durf ik best te zeggen dat we daar wel aan toe zijn. Het is een bewogen tijd in het leventje op het moment. Het is erg veel geweest met mijn moeder en niet te vergeten mijn schoonvader. Een kleintje in huis en zakelijk is het nou ook niet een jubeljaar..

En dan staat de de auto klaar, spullen er bijna in en oppas voor het huis geregeld.. we weten waar we hen gaan en ik weet hoe lekker het daar kan zijn.. en toch.. heb ik geen zin…
Geen zin om mijn moeder 2 weken uit het oog te verliezen wetende dat ze niet in staat is dingen te vertellen en ik als de dood ben dat er iets mis gaat terwijl ik er niet ben…

Geen zin om alles achter te laten en 2 weken net alsof te gaan doen..

Geen zin om te rijden…

Geen zin de spaarrekening leeg te trekken… (jaja echte hollander… tsss)

Geen zin te luieren wetende dat eigenlijk de handen heel erg uit de mouwen moeten…

En toch stappen we morgen in en rijden we weg. Wetende dat er flink opgeruimd moet worden als ik terug ben en wetende dat er problemen zijn die gewoon blijven wachten tot ik terug ben…
Toch stappen we in…

Ik heb slecht nieuws.. er is gratis WiFi (jajajaja Hollander!!!!) bij de receptie… dus jullie zijn niet van me af 😉

Au revoir!

Menno

Grip…

Weet niet of ik daar alleen in ben (nee Baklap geen vragen stellen waar je het antwoord al op kent!!!) maar soms worstel je met dingen waar je eigenlijk niet mee zou moeten worstelen. Maar het probleem is dat het “ding” wel met jou wil worstelen en je daarom ook niet alleen laat.

Het zijn de momenten in je leven waar je geen grip op hebt.. dat zijn er diversen en soms leuk en soms niet leuk. Iemand overlijd in je omgeving .. geen grip op.. iemand is ziek geworden .. geen grip op… maar bijvoorbeeld ook nieuw leven.. geen grip op (heb ik zelf mogen ervaren!) of die ene persoon die iets zegt tegen je op een moment dat je dat echt nodig hebt… geen grip op. De leuke dingen laten we ons graag overkomen en ervaar je over het algemeen als prettig.. onverwacht maar prettig. De nare of slechte dingen niet. Oh zo snel zeggen “we” waarom ik?

Nou ben ik alles behalve een controle freak maar kan erg slecht tegen geen grip hebben. Zeker als het om fundamentele zaken in je leven gaat (vul zelf in welke dat zijn!) .. Elke keer weer dezelfde vraag.. “en nu?” Zwartgallig ben ik ook niet (jaja een glas is half vol jaja zo een ben ik er .. ik beken) maar soms maakt het leven je het niet erg gemakkelijk. Ik steek veel energie in het zoeken naar grip op dat soort momenten. Iets wat je stopt van het afglijden in zelfmedelijden of depressief gedoe. Maar heeel af en toe.. is die grip even niet zicht- en of vindbaar…

Is grappig, ik hoorde gisteren mijn vader in mijn hoofd zeggen “weet je .. als er ergens een deur dichtgaat.. gaat er ook wel weer ergens één open..” Kristal helder in mijn hoofd.. alsof hij er nog steeds was 🙂 en net realiseerde ik me in ene dat ik stiekem en heel onverwacht met die gedachte weer een klein beetje van die grip heb gevonden. dat heeft “die ouwe” 15 jaar lang al niet meer onder ons goed gedaan! …

Morgen 30 Juli 2010 zou hij 76 geworden zijn… en meer dan ooit mis ik die man waar ik ooit zo tegen ageerde.. en later zo enorm respecteerde!

mis je..

Menno

Vakantie.. hoe deden “we” dat vroeger?

Nou is het nog niet zo ver hier.. een kleine 3 weken hebben zich tussen ons en Zuid Frankrijk geplaatst en langzaam maar zeker duwen we die uit de weg.. anyway.. met geen vader meer een een moeder die het niet meer kan vertellen was ik gisteren in gedachten. Hoe deden we dat…

Ik heb het geluk een redelijk grote auto te rijden. Dat is op een normale dag ook meer dan zat. Heb 3 kinderen en alles past er prima in. Buggy, tasje, rommeltje etc het past. Maar dan is daar de vakantie… om de een of andere reden is de bagage anders of willen we meer maar het is elk jaar weer proppen en proppen…

Nou vroegahh 😛 dat waren tijden.. ik heb 2 broers dus ook wij waren met zijn vijven thuis. Mijn vader had een leuke maar verder geen ernstig goedbetalende baan (indertijd) dus ons vervoer “beperkte” zich in eerste instantie tot een Daf 33

De Daf 33 :)

Een mooie DAF 33 © foto Albert y Mara

Een mooie DAF 33 © foto Albert y Mara

 

Nou kun je al snel zien dat we praten over een auto die qua inhoud vergelijkbaar is met een ja eeuuhh.. kleine auto 🙂 .. De auto had geen gordels achterin en voorin alleen heup gordels. De kofferbak was groot genoeg om er een paar tassen in te proppen en wellicht een opblaasbaar iets.. (nee niet dat!! #ranzen) .. De hoedenplank was voorzien van een aantal “Parka’s” ja die groene afschuwelijke maar oooohhhh zo functionele jassen. Ik verfoeide ze en tegelijkertijd tijdens één van de zovele koele zomers in Oostenrijk was ik blij met de warmte en bescherming die ze gaven… maar goed ik dwaal af.

Die Daf 33 dus.. 3 kinderen niet allemaal even klein ook.. Altijd in de nacht rijden want dat was zo lekker rustig. Ik weet (of denk te weten uit herinnering) dat ik met regelmaat of tussen de voorstoelen en de bank lag .. of boven op de parka’s op de hoedenplank … 3 kinderen een vader en een moeder gepropt in een Daf en ik heb nooit het gevoel gehad iets niet te hebben op vakantie. Er waren altijd kleren en wat speelgoed en blikken met Hollandse kost 😉 …

Tot dat ik mij in ene bedacht dat mijn vader een trucje gebruikte.. hij had een briljante eigentijdse manier om al die zooi in de auto te krijgen .. een uitvinding die zijn weerga niet kent.. gelijkwaardig de uitvinding van kernfusie of de verbrandingsmotor zelf.. het Zwitserse zakmes van de Automotive…  juist… de imperiaal!

soort van wat ik bedoel ;)

Niet helemaal vol maar you get the picture..

Dat was het dus… tegenwoordig noemen we dit Dakdragers en hebben ze een veul flexere uitstraling maar dit was het geheim! De imperiaal herbergde alle extra zut als blikken, aardappelen, handdoeken, speelgoed en god weet wat meer. Dit alles werd in zakken, vuilniszakken en andere dragers gepropt en boven op de imperiaal in een soort van volgorde die “aerodynamisch” verantwoord was … soort van 😉 Het geheel werd afgedekt met een speciaal daarvoor gefabriceerd zeil en jaja.. de “spin” ..u kent hem nog wel.. de multifunctionele snelbinder!

snelbinder 1.0

Snelbinder beter bekend als "de spin"

En op die manier was mijn vader in staat ons drieën, mijn moeder en hem relatief  veilig 967 kilometer richting Mayrhofen te sturen 🙂 … Het verkeer was ook vele malen rustiger in die dagen en File was uitzondering… Met 90 a 100 kilometer per uur en 1 overnachting kwamen we er ook wel 🙂

Laat me afsluiten met iets dat me tijdens het schrijven van dit blog nog te binnen schoot… ook wij hadden op de hoedenplank staan een…

Zo was het ooit ;) Schandeloos!

Wc Rol houder crea style 1.0

Ik had het kreng uit mijn geheugen weggedrukt maar.. in ene was ie er weer.. de gehaakte (of was het gewraakte?) WC rol houder 😀 .. pontificaal op de hoedenplank.. in ons geval een gele .. en inmiddels vergeelde versie! … Het was de kroon op die tijd.. een heerlijke tijd waar je onbezorgd op vakantie ging als kind.. Ik zal er weer aan denken als we over een kleine 3 weken de zomerbox op de auto hijsen (of zoals liefkozend “de hoed” genoemd door de kinderen) en ga proppen met Buggy, DS’en, laptops, DVD spelers, boeken, stripboeken, DVD’s, schotelontvanger en schotel, korte,lange en zwembroeken, speelgoed en nee…. geen ik herhaal nee GEEN mud aardappelen 😉

Fijne vakantie alvast voor hen die lezen en gaan!

Menno

Even afstand…

pGeen zin schreef ik vorige week.. even niet even geen idee waar te starten met het oplossen van dingen die opgelost moeten worden. Even geen idee hoe dingen als mijn moeder moeten… en even geen idee wanneer.
Dan een weekje verder en gek genoeg is je geest in staat om orde te scheppen en zaken prioriteit te geven. Dit aan de kant en eerst dat aanpakken … Mede geholpen door omstandigheden waar je sowieso geen grip (meer) op hebt.

Ik heb voor het eerst sinds een week weer zin om actief de strijd op te pakken… gewoon weer doen gewoon aanpakken… of zoals mijn moeder altijd zei “doe maar gewoon wat je denkt dat moet en doe het met overtuiging…”
Dus met de vakantie in zicht en leuke afspraken in het vooruitzicht geholpen door hen die je ook helpen als je even niet zo goed gaat .. vernieuwde energie …

En nu… terug in mijn boek … nee geen zweefboek gewoon .. (nou ja gewoon..!) Geert Mak … en daarna heb ik mijzelf een boek van Leo Blokhuis kado gedaan … zin in 🙂
Menno