Prachtige televisie gisteren.. in het journaal zat een stukje over een nieuwe trend.. de trend die “video solliciteren” heet. Diverse bedrijfjes hebben zich gestort op deze markt en bieden aan jouw boodschap op video over te brengen naar een potentiële werkgever.. Leuk idee en in een aantal gevallen ook zeker van toegevoegde waarde. In een aantal gevallen zeg ik daar ook bij want … die vlieger gaat niet altijd op.

Wij hebben ooit een selectie procedure gedaan voor 7 mensen op het zelfde moment. De reacties waren overweldigend vonden wij.. meer dan 250 brieven kregen we te verwerken.. (ik begrijp natuurlijk direct dat iedereen bij mij wilde werken … wie niet…. toch? ….. toch? … tik tak tik tak tik tak…. verdomme geef antwoord.. 😉 )… Hoe ga je daar mee om… hoe verwerk je dat? Alle brieven doorlezen is bijna niet te doen. Dus… een kijkje in de keuken… (en nee dit kan NIET tegen me worden gebruikt!!!! .. en zo wel.. dan niet!)

Je selecteert op brief, .. is het verzorgd? .. is het geschreven? wat voor papier? .. is het kort of lang? Kort en bondig lees je het door en maakt de eerste selectie. De stapel die je overhoud ga je lezen… wat heeft iemand gedaan… wat heeft iemand te bieden… pas hij of zij in het profiel? Weer een kleiner stapeltje…

Wie heeft er een foto? … opleiding… durft iemand zijn persoonlijke ervaringen te delen? Zelfreflectie in brieven? Overgeschreven alleen de namen veranderd? …

En dan de stapel die je gaat uitnodigen.. mensen waarvan je denkt die wil ik wel eens zien. Iedereen passeert de revu en je velt je oordeel.. in ons geval hebben we nog een 2e ronde gedaan (omdat we te weinig blonde vrouwen van 1.90 met lichtblauwe ogen en cup C hadden… … … of eeehh nee omdat we het gewoon niet zeker wisten…)

Terug naar de video sollicitatie.. je krijgt een video binnen en onwillekeurig ga je selecteren op uiterlijk.. dat gaat gebeuren. Hoe komt iemand over? Hoe praat hij of zij.. wat is de houding.. en praat hij of zij makkelijk… je selecteert op zaken die je normaal in een gesprek pas zou hebben. De inhoud .. natuurlijk is die belangrijk.. (herinner C! 😉 ).. en wat hebben ze te bieden…

Het mooiste was gisteren dat deze vraag vanzelfsprekend gesteld werd… “gaan ze dan niet selecteren op uiterlijk?” vroeg de verslaggever.. Voor de camera een woordvoerster … zei zij.. letterlijk.. “nee want in Nederland hebben wij de wet: Gelijke behandeling”…  ok.. nog een keer? Hoorde ik dat nou echt? Zei deze overigens prima te selecteren dame nou dat “we” niet op uiterlijk selecteren omdat we die wet zouden hebben? .. Nee natuurlijk niet… echt niet.. tuurlijk niet… vanzelfsprekend sjezus hoe durf je zo over me te denken zeg.. pfffff…… en Pinokkio heef ngeen lange neus.. sterker nog die zit nu in de hoek te janken omdat hij een minderwaardigheidscomplex heeft omdat hij ondanks AL zijn leugens nog steeds een kleinere neus heef dan ik nu…

Deze dame staat zover van de werkelijkheid dat ik me afvraag of ze wel echt is… Natuurlijk doen we dat en nee we zeggen het niet want dat mag niet. En plus.. hoe kan je in godsnaam iemand betichten van het selecteren op uiterlijk? Hoe wil je dat aanhangig maken..

Nee beste lezers.. neem nou maar van mij aan.. ga je solliciteren.. zet je beste beentje voor en verzorg jezelf.. het gaat om de inhoud maar het oog.. ja dat wil ook wat!

Menno

ps secretaresse gezocht 😛

Je kent het wel, een dilemma.. het maakt niet uit wat het is we hebben er allemaal wel eens last van. Het dilemma vraagt om een oplossing maar.. het zou natuurlijk geen dilemma zijn als dat niet zo makkelijke zou zijn.

Hoe maak je die keuzes… wat is goed en wat is slecht.. en hoe definieer je dat. Is het slecht omdat een ander zegt dat het zo is of omdat je het zelf vind? Zelf heb ik er nog wel eens één in mijn leven.. een dilemma.. en nee dat is niet hetzelfde als een probleem.. een probleem is easy pffff… weet je een probleem kun je oplossen.. en zo niet dan is het geen probleem want je kunt het niet oplossen.. ergo een feit..(jaja mijn leven is soms heeeeeeel simpel 😉 ) maar een dilemma… dat is wat anders.

Het is een punt waar je vaak moet kiezen tussen 2 kwaden, of je kiest het één en je verloochend het ander en vice versa. Waar ligt die keuze… wie het weet mag het zeggen. Een dilemma was bijvoorbeeld de vraag.. “moeten we je moeder redden bij ernstige complicaties?’ dat is een dilemma.. of haal ik haar uit haar huis om in een verpleeghuis weg te kwijnen.. dat vind ik dilemma’s …

Neem ik bruin of wit brood.. nah .. dat niet .. spijkerbroek of korte broek.. nee in de meeste gevallen ook niet…

Rottige van dilemma’s is dat je niet altijd in staat bent dat te delen en dus alleen voor de keuze staat.. en niemand kan je echt helpen. Een dilemma isoleert je soms.. en laat je afdwalen van alles wat je kent en weet. Het zorgt voor tweespalt in geest en omgeving. Dilemma’s .. ze zijn vast onderdeel van het leven … maakt ze er vaak niet makkelijker op … dan dan weer niet…

En tot zover mijn filosofische beschouwing van de avond…

Biertje? 😉

Menno

Ik ben gek op mensen, ben gek op observeren… gewoon kijken wat iemand doet. In de stad, de file of gewoon op straat … ja kijk die peutert zo diep in zijn neus dat als hij hersenen heeft hij die nu inmiddels bereikt heeft…. aahh dat paartje daar.. zo verliefd.. zal vast zijn eigen vrouw niet zijn … Hmm.. een kale met een donkere jas.. wie gaat hij in elkaar slaan..

Nee serieus het is leuk, geef mij een luie stoel op een mooie dag op het Damrak en ik ben gelukkig.. Maar van alle dingen die ik graag zie vind ik de mensen die nekklachten krijgen het leukst.

Je kent hem wel, hij loopt nonchalant over straat, schijnbaar succesvol en heeft een doel. Rechte stappen en kin omhoog.. de man is ergens geweest en is op weg naar meer. Misschien wel een hersenchirurg die net een succesvolle operatie achter de rug heeft van iemand die met zijn vinger via de neus vast zat in de frontale lob… Of een makelaar die net dat huis van een miljoen heeft kunnen slijten aan een gezin dat er 2 miljoen voor heeft betaald of de grote man die net heerlijk heeft uitgehaald naar zo’n introverte nietsbetekenende man en hem op geheel eigen wijze lager heeft getrapt dan je een kakkerlak zou aandoen alleen maar om zichzelf superieur te voelen … zo’n man… je kent ze wel …

Ze lopen lekker en zijn goed gemutst… hebben alles wat ze nodig hebben.. geflankeerd door een prachtige dame flaneren ze over de stoep… maar dan let je op… en als je goed kijkt zie je dat de man nek oefeningen doet. Eerst denk je “sjezus wat ziet die man dat jij ze nek zo verdraaid??”.. en dan kijk je waar de man naar kijkt.. zonder enige twijfel zul je zien dat het onderwerp van aandacht een andere vrouw is (de zeer gewaardeerde mensen die liever hetzelfde geslacht zien daargelaten.. ja homo’s ja.. sjezus.. laat me nou ook eens proberen iets netjes te omschrijven… duhhh) … niet een keer maar elke keer…. ze kijken soms naar de persoon die hun flankeert maar als een geoefend netwerker op een feestje die tijdens een gesprek met jou al een volgende potentiële klant aan het spotten is weet hij zijn blik telkens weer op een nieuw onderwerp te focussen…

Ik heb het wel eens geprobeerd.. serieus geprobeerd… ik had aan het einde van de dag geen nek meer over. Wellicht had ik ook niet op een mooie zomerdag het damrak moeten afwandelen maar goed dat terzijde ik had een enorme stijve nek. Hoe doen die gasten dat .. dag in dag uit.. nek links.. nek rechts.. het zijn betere uilen dan mijnheer de uil zelf! …

Ben je dan zo ontevreden met wat je loopt? Is nekdraaien het nieuwe fluiten? of is het een samenzwering van de United Club of Fysiotherapeuten?

Ik weet het niet… ook ik kijk wel eens rond en geniet dan van de mensen (en ja ook wel van die wonderschone die er soms loopt) maar het feit dat die mensen zelf niet eens meer in de gaten hebben dat ze eerst de cup maat bekijken voordat ze de persoon een blik waardig gunnen dat is vrij ernstig.

(red: hier stond een verhaal over normen en waarden maar dat is weg gecensureerd door de redactie die toevallig bestaat uit 1 man die dit stukje schrijft…)

Dus, let er maar eens op.. kijk maar eens rond en zie die mannen kijken.. ik beloof je ze zijn er veel in het wild en binnen een paar minuten tel je er minimaal 2 (er vanuit gaande dat je niet in een godverlaten stuk niemandsland woont of in Limburg!) ..

Menno

‘Post steeds slechter bezorgd in grote steden’ kopt Nu.nl op de site… kort verhaaltje over de teruglopende dienstverlening van postbezorging… Wij merken het ook, in Hilversum is het af en toe een drama… Post die niet aankomt, post die niet wegkomt.. post die verdwijnt. Verstuur een DVD of een apparaat in een doosje waar uit op te maken is dat het iets waardevols is en… kans is groot dat het ding nooit aankomt..

Beschuldig ik dan de bezorgers nu niet? … eeuuhh… nee niet direct. Ik beschuldig niemand ik bevestig uit eigen ervaring een constatering die inmiddels Nederland wijd gedaan is. Maar het ging zo goed.. Post was een top systeem hier in Nederland. Zelfs 40 jaar na dato stonden ze gewoon bij je op de stoep met die kaart die verstuurd was aan je.. (beetje jammer dat het niet krijgen van die kaart er je ooit toe aanzette te scheiden, emigreren en een miserabel leven te lijden .. ja lIJden terwijl de kaart de sleutel was tot een mooi een succesvol leven…. maar dat terzijde 😉 ) hij is gebracht!

Wat is er gebeurt dat het zo dramatisch slecht aan het worden is… De officiële lezing schijnt de schuld te geven aan de korte broek.. je weet wel die ze niet aan mochten doen met warm weer.. en dat is terecht.. Al die behaarde benen over de stoep glurende door de brievenbus.. “zeg krullebol is je moeder thuis? ..” of zou het gebruik van Mail op digitale manier ondermijnend zijn? .. Wie stuurt er nou nog een brief.. pfff dat is zoooo 1998… .. de crisis? .. Het ontbreken van Kerst dit jaar? … of gewoon omdat de post een commercieel bedrijf is… en zoals elk bedrijf winsten moet maken om de aandeelhouders tevreden te houden?

PTT post was het ooit.. een staatsbedrijf dat op geheel passende wijze met voldoende secundaire, tertiaire en quartaire voorwaarden een prettige werkomgeving was. “Wie schrijft die blijft” was het credo toen ik lang geleden (nou ja.. niet zoooo lang.. ben immers pas 21 jaar 😉 ) .. bij een staatsbedrijf werkte. Voldoende voorwaarden, goede werkomgeving (zonder harige benen) en prima salaris.. een genot om elke dag weer de geurende liefdesbrieven, muffe facturen en gehate blauwe enveloppen rond te brengen.

Die tijd is voorbij… TNT Post.. commercieel en klaar met het verleden. Op strakke wijze managen ze zich door de reorganisatie heen en laten nog een extra rapport maken door Berenschot of Janssen en Janssen advies en of van Puffelen en co… De rapporten vertellen wat ze allang weten maar met stempel van een dergelijk bedrijf er onder maakt het wel indruk bij een raad van bestuur. Reorganiseren en inkrimpen. Effectief is dat geen lange termijn contracten, geen full time medewerkers (scheelt een hoop gedoe met pensioenen) alleen maar flex werkers. Herintreders en oudere die wat bij willen verdienen.

Het klinkt mooi maar in de praktijk blijkt maar weer dat in de praktijk dingen anders lopen. Ik heb in de straat regelmatig een andere postbode en de vriendelijke oude baas die hem jaren liep is verdwenen. De man die wist dat je op dat nummer woonde en de post overhandigde als je bij de auto stond.. (beetje jammer als dat met 3 handen vol was maar het ging om het idee!) … Het is nu een jonge jongen vaak die (zonder te stigmatiseren) alleen loopt voor het geld en het liefst helemaal geen post bezorgen wil… Het is dat het niet zo kan als met folders anders lagen die ook in de bosjes bij de school 🙂

Van het bedrijf PTT post is niet veel meer over en dat kan ook niet anders, de tijd leent zich niet meer voor uitbundige vergoedingen en via de digitale kaarten huizen (ik verzoek bij deze mij over te slaan want ik krijg nog steeds elke dag 7 mails van de huizen waar ik blijf..) sturen we er vrolijk op los. Maar de schijnbare uitbuiting die nu plaatsvindt  heeft alleen maar als gevolg dat we nog minder gaan versturen.. omdat je er niet zeker van bent of het aankomt. Ik overweeg inmiddels om mijn facturen digitaal te versturen (dat mag sinds 1 januari) omdat ook daar de zekerheid weg is.

Kip of het ei.. ik stop deze tekst zo in een enveloppe en stuur hem naar een willekeurig adres 😉 heb je hem? zou het graag horen… en ook of de postbode zijn benen geschoren had.. dank!

Menno