Een eigenschap die mij intrigeert (en dat is een ander woord voor irriteert!) is slapen… Ik weet nog goed dat toen ik een kleine mini bak was ik zonder enig probleem kon slapen. Ik wilde nooit slapen maar als ik er dan in lag dan ging het gewoon. Ik sliep nooit lang zeker niet in het weekend.. voor een uur of 1 in de middag was ik er wel uit…..
soms heb je de onzalige noodzaak dingen te vertellen.. dingen die je normaal voor je houd en waar je verder niemand mee lastig valt .. Je kent het wel “gaat het goed?” vraag je in de loop aan een ander en bij god hoop je dat de ander zegt “ja hoor..prima” want oh wee als de ander zegt “nou.. eigenlijk niet…” dan is het weer verzinnen van smoezen om door te kunnen lopen.. maar goed.. dingen vertellen dus… Voor je verder leest.. het is wat morbide deze blog! U bent gewaarschuwd..!
“zorgt u voor een geldig identiteitsbewijs?” vroeg de medewerkster van het verpleeghuis vriendelijk aan me .. en nog een keer.. en een paar weken later nog een keer… “natuurlijk.. gaan we doen!.. regel ik!” …
Vandaag kwam ik er niet meer onder uit. Het moet gaan gebeuren. Mijn moeder had geen bewijs meer. Ik heb stad en lande afgezocht om iets te vinden van haar thuis en vond uiteindelijk een rijbewijs. Dit kon ik gebruiken om de eerste zaken te regelen maar het kreng verliep ergens in Juni.. Zorgvuldig als ik ben stak ik mijn lange nek in de grond en deed een perfecte imitatie van een struisvogel gedurende een paar weken.
De afgelopen week was een rare, Antonie Kamerling was in ene dood.. de media buitelde over elkaar heen om met “gepast respect” zijn of haar verhaal te doen. Nee dit is geen blog over de man en hoe goed of slecht hij was.. daar is al voldoende over gesproken. Het gaat mij om de keuze die iemand maakt om een einde aan zijn leven te maken.
10 jaar gelden had ik waarschijnlijk ook gezegd dat iemand als dat “egoïstisch” of “gek” was.. dat doe je toch niet.. jouw eigen problemen laten wat het is en een ander opzadelen met jouw ellende.. dat doe je niet…. althans… 10 jaar geleden. Nu lees ik het en vraag me af wat zoiets teweeg brengt. Op welk moment in je leven zit je er zo diep doorheen dat de enige uitweg van pijn en depressie is een einde aan je leven te maken…
“Kwaliteit komt vanzelf boven drijven” is een uitspraak die ik graag bezig… Dat gaat voor alles op. Als je goed bent in iets en anderen hebben dat ook in de gaten, wat op zich wel een vereiste is want “oh oh oh wat ben ik toch goed alleen de rest ziet het niet” is meestal niet voldoende, dan kom je wel boven drijven. Sommige beroepen zijn eenvoudig… paardenfluisteraar bijvoorbeeld.. niet eenvoudig maar het valt wel op als je dat kunt.. of raket geleerde.. ook dat valt op.. immers als het kreng nooit de grond verlaat weet je dat je beter wat anders kunt gaan doen.