de prijs van zorg…

“Wij” nederlanders gingen er altijd prat op dat we zo’n goed en degelijk sociaal systeem hebben. Als je zonder werk komt te zitten kom je over het algemeen niet zonder geld te zitten. Veel is het niet maar het is wat…

Nou is dat ook voor onze oudere medeburger zo, je werkt je hele leven en mag dan als het mee zit genieten van een pensioen aangevuld met AOW zodat je nog wat zou kunnen doen op je oude dag. Gisteren werden wij verrast met een brief van het SVB. Deze instantie werkt onder andere in opdracht van het CAK en voert de incasso opdrachten uit die het CAK voorschrijft. Dat is zoals in elke overheidsinstelling vaak gebaseerd op koude en nietszeggende informatie uit een dossier. Zo ook in het geval van mijn moeder.
We kregen de mededeling dat er vanaf Augustus een bepaald bedrag ingehouden zou worden ten behoeve van haar verblijf in een verpleeghuis. Op zich niets mis mee immers ze woont daar en dat kost geld… duidelijk.

Wat is nou het “probleem”… ze incasseren een dermate hoog bedrag dat er nagenoeg niets meer overblijft van haar totale inkomen. Iets waar mijn vader met name vele jaren voor gewerkt heeft. De beste man was dood binnen het jaar nadat hij zijn zuur betaalde geld kon incasseren dus echt veel kosten hebben ze niet aan hem gehad maar ik dwaal af. Ze nemen dus een fors deel (zo niet alles) van haar inkomen. Waar ze geen rekening mee houden is specifieke situaties. In ons geval is dat een vergevorderde staat van Alzheimer.
Mijn moeder is niet meer in staat zelf beslissingen te nemen met betrekking tot geldzaken of andere dingen die verder gaan dan “wil je appelsap of koffie?”
Er zijn dus nogal wat losse eindjes zoals bijvoorbeeld het opzeggen van huis en haard. Nou wil het feit dat dit niet kan zonder dat er een volmacht of curatele is afgegeven aan iemand die haar zaken behartigd. …

Die curatele stelling is een langzaam proces welke via het kantongerecht loopt. .. en dus ook bij ons. Maar haar huur en gas en licht en andere kosten lopen wel gewoon door. Eenvoudige rekensom leert dat aan het einde van de maand er niet voldoende meer is om en het CAK te betalen EN de lopende zaken zoals huis en haard.

Met deze informatie ben ik naar het CAK gegaan en die kunnen daar dus niets mee. Heel vervelend jammer en verdrietig maar … sorry… Concreet waren ze alleen in staat een eenmalige betalingsregeling te verzinnen waar er 3 maanden over 1 maand gedaan mag worden. Let wel.. elke maand loopt de incasso van het CAK gewoon door! Dus eigenlijk is er maar 1 optie.. dat is schulden maken …. want ze kan het niet betalen en opzeggen kan niet.

Ik begrijp dat het moet en dat regels regels zijn maar je wordt er zo moedeloos van. De inflexibiliteit van overheid maken het leven af en toe zo enorm ingewikkeld en de toch al vervelende situatie alleen nog maar vervelender.

Dus mensen.. als je het geluk hebt om oud te worden.. zorg dat je of veel geld in kas hebt en die hele overheid niet “nodig”hebt of wordt oud zonder ziekbed want als je ziek wordt.. het is nog bijna erger dan de “pluk je kaal” wet voor criminelen! En ik verwacht daar de komende jaren geen verbetering meer in!

Menno

Grip…

Weet niet of ik daar alleen in ben (nee Baklap geen vragen stellen waar je het antwoord al op kent!!!) maar soms worstel je met dingen waar je eigenlijk niet mee zou moeten worstelen. Maar het probleem is dat het “ding” wel met jou wil worstelen en je daarom ook niet alleen laat.

Het zijn de momenten in je leven waar je geen grip op hebt.. dat zijn er diversen en soms leuk en soms niet leuk. Iemand overlijd in je omgeving .. geen grip op.. iemand is ziek geworden .. geen grip op… maar bijvoorbeeld ook nieuw leven.. geen grip op (heb ik zelf mogen ervaren!) of die ene persoon die iets zegt tegen je op een moment dat je dat echt nodig hebt… geen grip op. De leuke dingen laten we ons graag overkomen en ervaar je over het algemeen als prettig.. onverwacht maar prettig. De nare of slechte dingen niet. Oh zo snel zeggen “we” waarom ik?

Nou ben ik alles behalve een controle freak maar kan erg slecht tegen geen grip hebben. Zeker als het om fundamentele zaken in je leven gaat (vul zelf in welke dat zijn!) .. Elke keer weer dezelfde vraag.. “en nu?” Zwartgallig ben ik ook niet (jaja een glas is half vol jaja zo een ben ik er .. ik beken) maar soms maakt het leven je het niet erg gemakkelijk. Ik steek veel energie in het zoeken naar grip op dat soort momenten. Iets wat je stopt van het afglijden in zelfmedelijden of depressief gedoe. Maar heeel af en toe.. is die grip even niet zicht- en of vindbaar…

Is grappig, ik hoorde gisteren mijn vader in mijn hoofd zeggen “weet je .. als er ergens een deur dichtgaat.. gaat er ook wel weer ergens één open..” Kristal helder in mijn hoofd.. alsof hij er nog steeds was 🙂 en net realiseerde ik me in ene dat ik stiekem en heel onverwacht met die gedachte weer een klein beetje van die grip heb gevonden. dat heeft “die ouwe” 15 jaar lang al niet meer onder ons goed gedaan! …

Morgen 30 Juli 2010 zou hij 76 geworden zijn… en meer dan ooit mis ik die man waar ik ooit zo tegen ageerde.. en later zo enorm respecteerde!

mis je..

Menno

Mag ik even storen?

Het is zo rond half twaalf vanmiddag en ik zit even met mijn compagnon te genieten van een Griekse verassing bij de McDonalds… (al moet ik zeggen dat het griekse deel op een beetje yoghurt achtige smaak mij een beetje voorbij gegaan is.. maar ik dwaal af..).. en de telefoon gaat. Op het display staat “onbekend nummer” dat staat meestal garant voor de zoveelste incasso dienst die mij weer van dienst wil zijn met “een aanbod dat u NIET kunt weigeren..!!” dus ik wil als ik bezig ben een onbekend nummer nog wel eens wegdrukken. Vanmiddag deed ik dat niet…

“Goedemiddag u spreekt met (vul maar een naam in) van Zonnehoeve… stoor ik u?”

de laatste keer dat ik een dergelijke zin kreeg lag er een groot stuk duim van mijn moeders vinger af en zat ik in het ziekenhuis… en altijd sta ik direct op scherp als ze me bellen.. Wat is er aan de hand.. ziek? dood? ellende? …. Maar nee niets van dat al.. De uiterst correcte dame aan de andere kant van de lijn vertelde mij dat het vandaag zo mooi weer was… dat ze het zonde vonden om de hele dag binnen te blijven en dat mijn moeder in een goede bui was. Of ze haar en een paar anderen mee mochten nemen naar Dierenpark Amersfoort…
Vanzelfsprekend zei ik volmondig ja .. was het om dat ze gek is op dieren of omdat ze er dan lekker even uit is het maakt niet uit.. het was een top idee!

Eenmaal de telefoon opgehangen bedacht ik me eigenlijk dat het heel raar is. 30 jaar geleden zou de situatie geweest zijn dat er een moeder of een vader van een vriendje zou bellen om te vragen of ik mee mocht naar de dierentuin… Mijn moeder zou dan (zeker bij bekenden) gezegd hebben dat als het niet te laat zou worden dat uiteraard geen enkel probleem was…

Nu 30 jaar later is het een heel raar idee dat iemand mij gaat bellen om te vragen of mijn moeder mee mag.. Ik vind dat een heel gekke gewaarwording en uiterst confronterend… Gelukkig kan ze nog mee en of ze het bewust mee maakt? geen idee.. maar ze is gek op beesten.. kijk maar wat voor apen ze op de wereld gezet heeft 😉

Menno

Maar wat zeg je dan?

Het is ruim 1,5 jaar geleden dat ik weer een twitter account aanmaakte.. ik had dat al eerder gedaan maar wist niet zo goed wat ik er mee moest en heb vervolgens het account weer opgezegd. Na het aanmaken (dankzij collega) ben ik eens gaan rondkijken.. leuke mensen zoeken en een beetje vertrouwen op de tips van anderen.

In de afgelopen tijd zijn dat redelijk veel mensen geworden .. ik volg er ruim 800 en er lezen zo rond de 1170 mensen (dat zullen er zo wel minder worden :P) mijn tweets of beter gezegd zij hebben de mogelijkheid mijn tweets te lezen. Ik betrap me zelf er op dat de wetenschap dat er voor “just another guy” best veel lezers zijn en dat ik mijn tweetgedrag aanpas…

Waar ik voorheen met het hart op de tong tweets plaatste denk ik nu nog wel eens na. Ik heb de regel voor mijzelf altijd zoveel mogelijk respect te tonen tijdens tweeten.. immers op een plein met mensen schreeuw ik ook niet alles naar de mensen toe.. maar toch is het anders. Wat twitter je? Twitter je te veel en oninteressant vinden mensen het niet leuk… twitter je weinig en  oninteressant vinden mensen je niet leuk… Twitter je alleen maar onzin.. etc etc… Nou weerhoud mij dat niet van twitteren maar toch… wat zeg je soms…

Daarbij genomen merk je dat als je veel mensen volgt je onmogelijk (of althans heel lastig) de dialoog aangaat met leuke tweeps. Je mist te veel .. zeker als je zoals ik niet elke dag met de luxe van tweetdeck werkt maar op de mobiel. Elke update op de mobiel staat garant voor minimaal 60 tot 100 tweets. Dat even teruglezen en reageren kan maar dan ben ik inmiddels weer 300 tweets verder :)… Dat is aan de ene kant jammer maar aan de andere kant als je de tijd hebt om mee te lezen zie je vele juweeltjes voorbij komen…

Grappige tweets.. waarvan je moet lachen.. interessante tweets.. vaak met link waardoor je weer iets wijzer de avond uitkomt. Soms is het nieuws dat als eerste via twitter komt.. en soms is dat het leed van een ander en kun je met een paar simpele woorden iemand een hart onder de riem steken. Dat is het voordeel van veel mensen volgen maar… helaas.. de prijs is een wat oppervlakkig contact met die waar je voorheen een veel dieper contact mee had.

Het blijft een leuk fenomeen met hele veel leuke en helaas net als alle verzamelplaatsen van mensen ook wat nare dingen maar voorlopig zou ik het niet willen missen.. Het is net het echte leven daarbuiten ;). Heb zoveel leuke mensen ontmoet die ik anders nooit ontmoet zou hebben.. van onbekend tot bekend.. van jong tot oud .. voorlopig nog maar even blijven doen dit zei het wat minder dan voorheen .. maar… wel met overtuiging 🙂

Menno

Zonsondergang…

Al heel even geen update op het “moeder” front.. gewoon omdat er weinig veranderingen waren en je soms even niet weet wat je nog moet vertellen. Vandaag weer even bij haar langs geweest … het was nog mooi weer al druppelde het een beetje. We kwamen binnen en ze was buiten in de tuin aan het rommelen. Met de stoel aan het schuiven en voor een buitenstaander zinloos aan het klooien. Het zien van dat plaatje was voor mij een heel goed teken. Ze was bezig met iets.. en zat niet stil te huilen of apathisch niets te doen… nee ze was bezig!

Ik tikte haar aan en ze keek me aan met een redelijk normaal gezicht. Of ze wist dat ik het was weet ik niet maar dat het bekend was dat stond vast. Een brede lach verscheen op haar mond en haar heldere ogen keken me aan! Na een paar lekkere kussen en knuffels heb ik haar meegenomen naar de tafel waar Bri en de kinderen al zaten. Ze ging lekker zitten en keek heerlijk recht en helder uit haar ogen!

Op de vraag of ze wat wilde drinken krijg ik niet vaak meer een antwoord maar vandaag was dat anders.. ze dacht even na en zei volmondig.. “hmm ja.. !”.. en meestal kies ik dan maar voor haar of beperk ik de keuze tussen koffie of sinaasappelsap maar om de een of andere reden vroeg ik haar of ze koffie of iets fris wilde.. Ook hier dacht ze even na en zei doe maar wat fris! (note: de zin doe maar wat fris komt er altijd gebroken uit maar zelden zo weinig gebroken als vandaag!)  .. Blij verrast met haar helderheid bied ik haar Appelsap aan en dat vind ze lekker.

We zitten wat en zoals altijd probeer ik wat gesprek op gang te brengen maar dat faalt helaas.. sja je kan niet alles hebben.. Wel is ze weer erg in de ban van Nick .. dat kleine mannetje spreekt haar op een niveau aan dat wij niet kunnen. Vol liefde kijkt ze naar hem en zegt steevast ” wat is dat een lekker jochie toch he?” en niet één keer maar meerdere malen.

We genieten nog wat van de zonnestralen en ik praat wat over vroeger.. heb nog het nog over de vakanties van vroeger (kwamen omhoog door mijn eerdere blog van vandaag) maar meer als een beetje ja schudden komt er niet uit. Ze wil het wel weten maar de hersenen laten dat gewoon niet meer toe… wie weet wat er in dat brein omgaat tegenwoordig. Wat ik wel weet dat ze vanmiddag berusting had, geen angst en geen onrust. Mijn verwachtingen tegenwoordig zijn al dermate laag dat dat alleen al een fijn gevoel is.

Een mede twitteraar vroeg mij hoe het met mijn moeder was eerder vandaag en spontaan zei ik wat ik al tijden denk…

Ze is als een zonsondergang, heel mooi (op zijn tijd) maar je weet dat onherroepelijk het donker volgt!

Maar vandaag is in de pocket.. kijk der stralen 🙂

Een goede dag voor Ma

Vandaag 21-07-2010 was een goede dag!

Je kunt je niet voorstellen… 🙂

Menno