Vrienden van mijn blog, ik heb niets met maar zeker ook helemaal niets tegen voetbal. Het is een leuke sport die actief door 22 man en passief door de rest van Nederland gespeeld kan worden. Teamsport waarbij het Team er voor kan zorgen dat er iets gebeurt. Het individu is niet belangrijk.. het team wel.

Waar ik me met steeds grotere regelmaat enorm boos over kan maken zijn de uitwassen die zich supporters noemen. Gisteren was het weer raak bij FC Utrecht tegen Twente. In het stadion gingen ze al op de vuist. Dat boeit me in zoverre niet dat ze daar de eigendommen slopen van de clubs en niet van anderen. Neemt niet weg dat je als vader onmogelijk eens een keer naar een wedstrijd durft te gaan. Als de dood voor een paar van die uitwassen die zich niet kunnen gedragen.

Nee dat was niet genoeg ze moesten buiten nog even afmaken wat er binnen gestart was. Op de vuist, slopen, bedreigen en niet in de laatste plaats gewonden aan de kant van de politie. Net als de rest van werkend Nederland betaal ik belasting. dat doe ik omdat we met dat geld het collectief kunnen bedienen. Iedereen heeft er wat aan en het is simpelweg nodig voor het handhaven van diverse publieke zaken. Wat mij betreft hoort het bevechten van Supporters daar niet bij. Hoezo moet ik betalen voor politie bescherming bij mensen die schijnbaar niets anders willen dan met elkaar en dan later met de politie?

Eigenlijk wil ik dat gewoon niet meer betalen… Dus ik zat te denken hoe dat te doen? Zou ik uit kunnen laten zoeken wat de totale kosten zijn die daar voor gereserveerd worden? Als ik dat weet kan ik dat delen door de mensen die er voor werken en dat levert een bedrag op. Dat bedrag wil ik dan eigenlijk in mindering brengen op mijn prive belasting. Waarom zou ik betalen voor dat soort gasten? Dat ik betaal voor gevangenissen en TBS klinieken en god weet wat voor andere zaken dat geloof ik wel maar “supporters” ? Nee dank je..

Ben benieuw of een proefproces kans zou maken.. ben bang van niet 🙂

Ik heb en vijand.. en een erge ook. Nou ja vijand mag je het eigenlijk niet noemen maar meer een uitdaging. Als je in een grotere kantooromgeving werkt (wat ik ook een paar dagen per week doe) dan heb je te maken met het gezamenlijk delen van allerlei voorzieningen. We delen de tafels, stoelen, computers en zelf een strandbal die af en toe over de afdeling heen zwiert. Wat we ook delen is de koffie machine en dat is de bron van alle kwaad.. de wortel waar alles uit groeit.

Zonder koffie geen Bakkie, mensen die me een beetje kennen weten dat inmiddels. Dus er is een redelijke koffie consumptie gedurende de soms best wel stressvolle dagen. Die koffie is op zich best te doen en als je er maar genoeg van drinkt dan vergeet je vanzelf hoe de lekkere koffie ook alweer smaakte. Geen klachten trouwens het is best te doen.. maaaar het is automaten koffie en die werkt gedurende de dag op verschillende delen in het lijf.

Het plassen is niet zo’n probleem en al helemaal niet voor een man want die plast makkelijk.. nee de knijp zit hem in de grote behoefte. Die komt zo ergens op de dag opzetten en alle restanten koffie die niet via de voorkant zijn gegaan komen via de achterkant alsnog. Ook allemaal op zich nog geen probleem tot dat je uiteindelijk klaar bent met je “werk” …

Het klamme zweet breekt uit.. het zware werk is gedaan alleen de details dienen te worden uitgevoerd. Zo maar van de wc lopen zonder hygiënische handelingen gaat zo jeuken uiteindelijk 😉

Ik kijk naar links en daar hangt hij…

Onschuldig hangt hij er bij.. en niets vermoedende klanten worden door zijn propere aanblik naar binnen gelokt. Eenmaal binnen laat het kreng zijn tanden zien en tergt je tot de wanhoop van je af straalt.

Heel zachtjes trek ik aan het uiteinde van het papier, hopende op een gezonde maar weldadige hoeveelheid papier om dat te doen wat zonder papier als lastig of sociaal ongewenst wordt beschouwd. Maar al bij de eerste poging scheurt het kreng bij het eerste velletje af. Ook hier is de bezuiniging van kracht en het papier is niet meer van de hoeveelheid lagen die het was dus 1 velletje is (geloof me) ECHT te weinig.

Met diverse tactieken probeer ik het, nog langzamer trekken en het behalen van 2 velletjes brengt me in een jubel stemming!!! Met 1 hand meerollen en de andere trekken dan maar… 3 velletjes is het absolute record dat ik heb gered.

Wat ik ook deed (op het er uit rukken van de rol na) het bleven 1, 2 of 3 velletjes tegelijk.. uiteindelijk de strijd maar opgegeven en met een hand vol papier die de dikte had van het telefoonboek van Utrecht en de omvang van een CD hoesje mijn dingen gedaan…

Vanaf nu neem ik net als op de camping gewoon mijn rolletje mee onder de arm!

Wat een gedoe, Nederland op zijn aller smalst. Ooit hebben wij als samenleving besloten dat het huwen van mensen van gelijke sekse mag. Ja dat is een mooie verwoording voor wat homohuwelijk genoemd wordt. Samen vinden we dat ok.. althans de democratische meerderheid vind dat, maar er zijn altijd mensen die dat niet vinden. Op zich helemaal niet erg want dat is het recht van een ieder.. het er niet mee eens zijn.

Maar dan komen ze.. de ambtenaren die er moeite mee hebben om een huwelijk van gelijke sekse (jajaja HOMOHUWELIJK) te voltrekken. Soms vanwege ethische bezwaren of omdat hun geloof dat eigenlijk niet toe staat. Allemaal super en gaaf enzo en ook dat recht hebben ze.. ze hoeven het er niet mee eens te zijn. Wat doet deze groep, ze weigeren..  … … als in “we doen het lekker niet lekker puh” … nou ja dat kan.. en de mensen die willen huwen zijn verplicht een andere ambtenaar te vinden die het wel wil doen.

Omdat we in Nederland altijd zo lekker tolerant zijn (denken we) is er per direct een naam voor dergelijke ambtenaren te weten de “weigerambtenaar” en een nieuw fenomeen is geboren.

Wat ze voor het gemak vergeten is dat ze n dienst zijn van de Nederlandse staat en dat deze via een democratisch proces heeft besloten dat ze het homohuwelijk toestaan en dat de ambtenaar ooit afgesproken heeft met zijn werkgever dat hij/zij de werkzaamheden zal uitvoeren.. Schijnbaar hoeven ze dat dus niet en kunnen ze weigeren tot ze een ons wegen en gewoon doorgaan met hun werk.

Ik was er eerst heel boos over maar bedacht me later dat ik eigenlijk heel blij moest zijn. Het opent namelijk een enorme schat aan mogelijkheden. Stel je voor.. we hebben bij wet afgesproken dat we belasting betalen over de inkomsten die we hebben. Nou ben ik voornemens te weigeren om de belastingen te betalen omdat mijn geloof het niet toestaat dat ik belasting betaal. Ik ben dus vanaf nu een “weigerbelastingbetaler”

Opvolgend stop ik ook met het betalen van welke boete dan ook omdat ik vind dat mijn geloofsovertuiging en ethische achtergrond het niet toestaat boetes te betalen. Ik ben dus ook een “weigerboetebetaler”

En vanaf vandaag stop ik ook met het rechts rijden in een auto.. wat een onzin.. mijn levensovertuiging zegt me dat links rijden beter is ondanks dat we dat wettelijk hebben vastgelegd.. Ik ben nu dus ook een “weigerechtsrijderbestuurder”

Dus trek die motie van vandaag maar in en laat de ambtenaren maar weigeren .. dan kan ik dat ook tenminste!

En ik weiger aan te geven waarom ik weiger te weigeren als ik weigeren moet en ben dus ook een “weigerweigerweigeraar”